‘Dance As One’-jurylid Laurien De Munck vindt alle mannelijke dansers egotrippers: “Geef mij maar Niels Destadsbader, da’s pas een catch!”

Nee, ze is géén familie van Eline De Munck, al krijgt ze die vraag voortdurend. “Ach, iedereen noemt mij toch altijd Laurien Decibel”, zegt ze.”‘Ik ben in het middelbaar verschillende keren uit de les gevlogen, omdat ik zo luidruchtig was. ‘Laurien, je decibels staan weer te hoog’, lachten mijn vriendinnen dan. Zo ben ik aan mijn bijnaam geraakt.” Naam maken, dat doet Laurien momenteel ook in Los Angeles waar ze naarstig werkt aan haar ‘American dream’. “Maar België zal altijd mijn thuis blijven, hoor”, zegt ze. “Ik keer altijd met plezier terug.”

“O, maar ‘Dance As One’ is toch iets héél anders dan pakweg ‘So You Think You Can Dance’. Daarin wordt individualiteit heel hard gepusht. En in ‘Dancing With The Stars’ draait het vooral rond ballroomdansen. Als danser leer je vanaf het begin zo speciaal en individueel mogelijk te zijn, maar synchroon als team dansen zoals in ‘Dance As One’ is een hele aparte uitdaging.”

“Ik ben de lieve van de drie. (lacht) Het is voor mij de eerste keer dat ik in zo’n jury zit, en ik probeer vooral goede raad te geven zonder al te veel af te breken. Ik heb als danseres zelf vaak zware kritiek gekregen en ben daar altijd positief mee omgegaan. Maar da’s niet iedereen gegeven. Al moet je realistisch zijn: als het niet goed is, is het niet goed.”

“Puur toeval. Ik zat nog in het middelbaar toen ik met een vriendin meeging naar een auditie. Dat liep zo vlot dat ik onverwacht werd opgenomen in een competitieteam. Daarna ben ik freestyle beginnen te trainen en volgde ik extra lessen in Brussel. Nadat mensen me daar aan het werk hadden gezien, kreeg ik m’n eerste job aangeboden.”

(lees verder onder de foto)