De nieuwe Ultimas-prijs is ... een taartje
Twaalf creatievelingen uit het cultureel veld worden ook volgend jaar gehuldigd voor bewezen diensten met een Ultimas-prijs. Die krijgen ze vanaf nu in de vorm van een taartpunt, gemaakt door kunstenaar Stefaan Dheedene. Trampoline Gallery in Antwerpen stelt op dit moment werk van hem tentoon.
Trampoline Gallery aan de Antwerpse Vlaamsekaai is niet je dagelijkse tentoonstellingsruimte. Galeriehouder en KASK-docent Simon Delobel ziet zijn galerie eerder als een performanceruimte. Er hangt bijvoorbeeld een serie monochromen aan de muur, maar daaronder zit het échte werk verscholen.
“Als koper ga je het engagement aan om het werk zichtbaar te maken”, vertelt kunstenaar Stefaan Dheedene. Alle werken die hij samen met Gerard Herman voor deze tentoonstelling maakte, werden overgoten met grijze kraslotinkt. Wie driehonderd euro neertelt voor één van de werken, mag zelf aan de slag met een plastic vinger of een gigantisch stuk van twee euro om het kunstwerk tevoorschijn te krabben. “Het is werkelijk een waar genot om de kopers te zien twijfelen over hoe ze juist zullen krassen”, vertelt Delobel. “Iedereen maakt er zijn eigen kunstwerk van.”
Voor de Ultimas maakte Dheedene twaalf taartvormen uit hout, inclusief kaarsje. Iedere winnaar krijgt een stukje van dezelfde grootte, al is elk stuk hout uniek. Alleen op die voor Algemene Culturele Verdienste prijkt een ietsjes langer kaarsje, vertelt Dheedene. “De award moest een gelijkmaker worden”, vertelt hij. “Alle winnaars delen iets: iedereen vertrekt dan al uit zijn eigen medium, ze worden alle twaalf gerespecteerd voor hun expertise.”
Het ‘taartje’ van Dheedene is van een hele andere orde dan ‘La Ultima Isla’ van Philip Aguirre, het beeldje dat twee jaar geleden ook de nieuwe naam aan de Vlaamse Cultuurprijzen schonk. De taartjes gaan in tegen alle klassieke vormen van prijsbeelden.
“De vorige beeldjes waren allemaal heel symbolisch en poëtisch. Dat van mij is eerder bruut en rudimentair”, vindt Dheedene. “ De symboliek ís er wel, maar zit dit keer niet in de iconografie, wel in het samenbrengen van de winnaars. Tegelijk is het een heel speels gegeven: de taart is gemaakt uit houtblokken, zoals uit een blokkendoos voor kinderen. Ik vond het fijn om weg te gaan van het bronzen beeld: hout geeft mensen een warm gevoel.”
Tegelijk is het beeldje een trompe l’oeuil, een vorm waar Dheedene in het verleden vaker mee speelde. “Zo’n herkenbare vorm valt buiten het esthetisch veld: het is geen figuratieve metafoor voor iets anders, al blijft het natuurlijk een ritueel object. Ik vind het komisch om erover na te denken hoe en wie dat beeldje mee naar huis zal nemen. En hoe dat dan op hun keukentafel zal belanden. Op dat moment neemt zo’n beeldje zijn plaats in binnen de ‘gewone orde van de dingen’, net als een stoel, een tafel of een lampadair.”
Storm in een glas water loopt nog 24 november in Trampoline Gallery. De Ultimas worden uitgereikt op 5 februari 2019.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
