Mieke Vogels getuigt over de prostaatkanker van haar echtgenoot: "Zijn mannenlichaam wordt stilaan een vrouwenlichaam, alle seksuele lusten zijn totaal weg”

Mieke Vogels (64) verloor als student haar eerste grote liefde Michel aan lymfeklierkanker. Om hem zo goed mogelijk bij te staan, zette ze haar studies politieke & sociale wetenschappen stop. Ze zocht werk en had het plan opgevat met Michel te gaan samenwonen en een gezin te stichten. Door de bestralingen was Michel onvruchtbaar geworden. Tijdens het ziekteproces van Michel leerde ze haar huidge echtgenoot Willy kennen. “Ik heb mij daar dikwijls schuldig over gevoeld. Maar ik heb het Michel altijd gezegd en hij heeft het altijd goed gevonden, omdat hij wist dat hij ging sterven. Dat moet heel verscheurend geweest zijn.”

Met Willy kreeg ze twee dochters, inmiddels midden-dertigers. Zes maanden na zijn pensionering als docent in het hoger onderwijs, kreeg hij het verdict van ongeneeslijke, uitgezaaide prostaatkanker. “Dit is zo oneerlijk, dacht ik. De hemel viel echt weer op mijn kop. Ik heb dit allemaal al eens meegemaakt. Waarom nu opnieuw?”

Als verwoede wandelaars zijn de twee verzot op de Ardennen. “Tien jaar geleden stapten we 20 kilometer en picknickten we in het bos. We hoopten dit nog vele jaren te kunnen doen. Als Willy nu nog een goede dag heeft, lukt het nog om maximum twee kilometer te stappen. Meer gaat niet. Je bouwt samen af.”

“Heel weinig mensen weten wat prostaatkanker doet met een lichaam. Je moet de hele tijd hormonen nemen. Een mannenlichaam wordt stilaan een vrouwenlichaam. Je krijgt bredere heupen, alle haren verdwijnen en de seksuele lusten zijn totaal weg.”

De Groen-politica bracht haar verhaal naar buiten omdat er “te weinig over de verschrikkelijke ziekte prostaatkanker wordt gesproken”. En dat ligt volgens haar voor een groot stuk aan de mannen zelf. “Bij borstkanker is er door hulpacties een groot lotgenotengevoel. Patiëntes kunnen in het ziekenhuis terecht bij borstverpleegkundigen. Prostaatkanker doet veel met een mannenlichaam en daar wordt niet over gesproken. Mannen met prostaatkanker zijn volgens mij heel eenzaam.” Vogels hoopt dat er in de toekomst ook prostaatverpleegkundigen komen.

Ze weet niet hoelang haar echtgenoot nog heeft. “Op dit moment gaat het alleszins niet beter. Je immuniteit is op den duur zo aangetast door alle medicatie dat je allerlei andere kwalen krijgt. Ik hoop dat het nog een tijdje kan duren, maar dat weet je niet.”

Herbeluister de uitzending hier.