De twee vrouwen hadden verzet aangetekend, waardoor ze een nieuw proces kregen. De verdediging had echter aangevoerd dat de zaak niet in staat was om behandeld te worden, omdat ze hun proces niet konden bijwonen. Beide vrouwen zouden momenteel in een Koerdisch vluchtelingenkamp in Syrië verblijven.

De rechtbank merkte op dat ze uit eigen beweging naar oorlogsgebied waren getrokken, goed wetende dat zoiets strafbaar is. Ze wisten ook dat ze sinds 2015 gezocht werden en hadden zich jaren opzettelijk onttrokken aan justitie. Volgens de rechtbank beroepen de vrouwen zich op een niet bestaand recht op repatriëring, aangezien het voor de Belgische staat onmogelijk is om Europese wetgeving te doen naleven in Syrisch oorlogsgebied.

De rechtbank oordeelde dat de zaak dus wel degelijk in staat was en vond ook de feiten bewezen. Bouchra A. en Tatiana W. waren in 2013 een eerste maal naar Syrië gereisd. Hun echtgenoten hadden er zich aangesloten bij terreurgroep Majlis Shura Al-Mujahedin.

Nadat hun mannen sneuvelden, keerden de weduwen begin 2014 met hun kinderen terug naar België. Ze waren allebei ook opnieuw zwanger. Het jihadistisch salafisme zworen ze echter niet af en ze bleven contacten onderhouden met gelijkgezinden. Nadat ze bevallen waren, keerden ze samen met hun kinderen in de zomer van 2015 terug naar Syrië.

“Ze waren er duidelijk op uit om terug te huwen met een islamitische strijder. Echtgenotes spelen een belangrijke rol binnen Islamitische Staat. Niet alleen ondersteunen zij hun echtgenoten die strijden aan het front, ze staan bovendien in voor de opvoeding van kinderen, die door IS worden opgeleid om zelf strijders te worden. Regelmatig gebeuren zelfmoordacties van IS door vrouwen en/of kinderen”, oordeelde de rechtbank.