Het woord is nu aan de studenten: hoe verklaren zij de lagere slaagpercentages?

"Studenten stromen niet altijd gemakkelijk door naar de richtingen waar ze thuishoren. Binnen het secundair onderwijs wordt aandacht besteed aan oriëntatie, maar ik vrees dat dit niet efficiënt genoeg is", zegt Brend Van Ransbeeck. Hij pleit dan ook voor de invoering van een oriëntatiejaar, net na het secundair onderwijs. "Zo volgen we het voorbeeld van Denemarken", zegt hij.

"Het is heel makkelijk om te zeggen dat studenten luier worden en dat ze gewoon harder feesten dan vroeger. Volgens mij is dat echt onzin", zegt Kee Verheyen. "In het middelbaar moest ik nooit echt hard blokken, maar dat heb ik wel moeten doen aan de universiteit. Ik heb dat echt moeten leren en ik ben er ook wel geraakt."

"Het is moeilijk om een oplossing te vinden", vindt Michael Claisse. "De ene vindt dat het niveau van het onderwijs lager moet liggen, de ander vindt dat dan weer niet." "Het is wel een gespreksonderwerp bij vrienden. Ook tijdens de lessen vragen we ons af of we ook volgend jaar nog bij elkaar gaan zitten, of niet."

Volgens Laura Moernaut schort er vooral iets aan de informatie die (niet voldoende) gegeven wordt in het secundair onderwijs. "Ik heb zelf TSO gestudeerd en als er informatie over verder studeren werd gegeven, ging het haast altijd over de hogeschool en nooit over de universiteit. Ongeacht welke richting je volgt, moet het uitgangspunt zijn dat iedereen kan studeren aan de universiteit."

Volgens Marie Baeten ligt het toch vooral bij het feit dat je vakken kan meenemen naar het volgende jaar. "Scholen moeten eerlijker zijn en ook moet er meer duidelijkheid komen in de studiepunten die gehaald moeten worden", zegt ze. Voorts is ze voorstander van een vrijblijvende test aan het einde van de middelbare school. "Zo kan je goed inschatten wat je niveau is en wat je aankan."

Een gelijkaardig geluid horen we bij Ewout Goudsmedt. "Op dit moment zitten we in een systeem waarin we een buisvak een of twee jaar moeten meenemen en verder al volledig klaar moeten zijn met onze opleiding", zegt hij hierover. Tegelijk ziet hij een probleem van uitstelgedrag en gemakzucht. "Bij moeilijkere vakken of vakken die me niet interesseren heb ik ook een mentaliteit die zegt dat een 10 voldoende is. En dat wil je zo efficiënt mogelijk doen. En dat is niet zonder risico's."

"De student zou veel meer voldoening halen om meer praktijkgericht te werken. Denk dan aan een stage van zes maanden bij een rechter of een gerechtsdeurwaarder. In mijn huidige opleiding gebeurt dit minimaal", aldus Ewout Goudsmedt.

Ook Dylan Couck wijst met een vinger naar de flexibilisering van het hoger onderwijs. Al vermoedt hij ook dat de sociale cohesie van een groep een rol kan spelen. "In een ideaal scenario ontstaat er een groepsdynamiek die iedereen doorduwt, waardoor je samen kan afstuderen", zegt Couck. "Maar door die flexibilisering staat die sociale cohesie onder druk."