Lilly-Jo (10) probeert zelfmoord te plegen omdat ze gepest werd voor haar gewicht: "Zelfs nu lachen ouders van die pestkop alles weg”

Een klasgenote had het leven van Lilly-Jo al maandenlang tot een hel gemaakt. Ze nam daarbij vooral haar gewicht op de korrel. Het meisje zag uiteindelijk geen andere uitweg meer dan pillen te slikken.

Voor Jess Brown was het elke ochtend opnieuw een gevecht om haar dochter op school te krijgen. Twaalf weken lang sprak ze met leerkrachten om de situatie opgelost te krijgen, maar tevergeefs. Ze wijst nu dan ook met een beschuldigende vinger naar de school in Droitwich.

“Niemand lijkt haar te willen helpen”
“Ze hebben mijn dochter niet de steun gegeven die ze nodig had”, klinkt het. “Ik wist dat er vorige maandag iets scheelde. Ze at niet en wilde na school niemand rond haar heen. Uiteindelijk gaf ze toe dat ze pillen genomen had. We gingen naar de dokter en die stuurde ons meteen door naar het ziekenhuis.”

“Ik dacht dat mijn dochter zou sterven. Het is godgeklaagd dat mijn dochter gepest wordt en dat er niets tegen ondernomen wordt. Niemand lijkt haar überhaupt te willen helpen. We zullen haar niet terugsturen naar die school, dat risico willen we niet nemen.”

“Op haar gebroken voet gestampt”
“Volgens de dokter zou ze gestorven zijn als dit nog twee weken langer geduurd had. Haar toestand was al serieus verslechterd, ze voelde zich ook veel vermoeider dan anders. Het besef dat je dochter op haar tiende verjaardag in het ziekenhuis ligt na een zelfmoordpoging... Dat is hartverscheurend, maar ik ben niet van plan om mijn kind te begraven.”

Jess ging ook de confrontatie aan met de ouders van de pestkop. “De pestkop trok onder meer aan haar haren, sloeg een deur tegen haar hoofd en stampte op haar voet toen die gebroken was. De lijst is eindeloos. De dag na haar overdosis ben ik naar die ouders gestapt met foto’s uit het ziekenhuis. Ik wilde hen de impact tonen van de kwetsende woorden van hun dochter, maar ze lachten alles weg en scholden me zelfs uit. Ook de school liet haar in de steek, ze hebben niets gedaan om het pesten te stoppen.”

“Altijd maar erger”
Er bestaat ook een filmpje waarin Lilly-Jo zelf beschrijft hoe zwaar ze onder de treiterijen lijdt. “Er is iemand op school die mij pest sinds ik daar ben”, klinkt het daar. “Het wordt altijd maar erger. Toen ze tegen mijn gebroken voet stampte, moest ik huilen. Zij was intussen aan het lachen. In de kleedkamer bleef ze me aankijken en noemde ze me dik. Nochtans had ik die dag enkel maar twee beschuiten en een broodje met kalkoen gegeten. Ik ben bang dat ze me in de toekomst nog dik gaat vinden.”

“Ik heb op school al vaak genoeg mijn verhaal gedaan. We hebben al eens samengezeten met de leerkracht, maar zij heeft toen alles ontkend. Nochtans stuurde ze ook sms’jes naar mijn vrienden en nu spreken ze niet meer tegen mij. Ze zei dat ze me zou blijven pesten tot ik van school verander.”

“Lessen rond anti-pesten”
Lerares Cath Crossley ontkent dat de school geen enkel initiatief nam om de situatie te ontmijnen. “We zijn onmiddellijk in actie geschoten en hebben de betrokken families aan één tafel gezet. Pestgevallen nemen we heel serieus. Deze week is het ook net de week tegen pesten en die steunen we volledig. De kinderen zullen zelf een vriendschapsboom in elkaar knutselen met alleen maar lieve berichtjes. En er zullen ook lessen rond anti-pesten gegeven worden. Onze gedachten gaan uit naar Lilly-Jo en haar familie in deze lastige periode.”

Met vragen over zelfdoding kan je terecht op het gratis nummer 1813 van de Zelfmoordlijn of op www.zelfmoord1813.be.