De herkomst van rundvlees zou duidelijk moeten zijn op basis van het oornummer dat elk geslacht rund krijgt en dat verwerkt zit in een lotnummer op de verpakkingen in supermarkten. De slachthuizen moeten van elk rund het oor bijhouden om de traceerbaarheid te garanderen, maar dat gebeurt niet altijd. Nochtans garandeert Belbeef, een kwaliteitslabel van Febev, de consument wel dat hij een stuk vlees eet van een Belgisch rund.

Om te controleren of het systeem werkt, voerde Febev een traceerbaarheidsoefening uit. Via DNA-staalafnames van het vlees in de winkelrekken kunnen ze achterhalen of de overeenkomstige codes ook effectief hetzelfde vlees bevatten. De resultaten waren ontstellend. Eerst en vooral bleken niet alle oren beschikbaar van de 34 afgenomen stalen (terwijl dat eigenlijk een verplichting is). Slechts bij 18 ervan bleken de oren beschikbaar, en bij slechts 12 daarvan was er een match.

Uit controles van het federaal voedselagentschap (FAVV) blijkt ook dat er in de slachthuizen bij 23 procent van de ongunstige controles een probleem is met de etikettering en traceerbaarheid. In de snijzalen, waar het geslachte vlees naartoe gaat, loopt dat zelfs op tot 38 procent. In de vrieshuizen, waar vlees naartoe gaat voor verdere verwerking tot bijvoorbeeld diepvriesmaaltijden, loopt dat op tot maar liefst 54 procent.

Volgens VRT is Colruyt op de hoogte van de problemen, maar wordt het Belbeef-vlees er wel nog verkocht. Het is niet duidelijk of andere supermarkten op de hoogte waren, maar ook in Delhaize wordt het vlees nog verkocht. Het FAVV heeft amper op de resultaten gereageerd, meldt VRT nog.