Het aantal crematies in Vlaanderen blijft stijgen, zo blijkt uit cijfers van de FOD Economie. Vorig jaar waren er 43.215 crematies op 62.530 overlijdens, goed voor zo’n 70 procent. Was crematie voorheen populair in de steden, nu volgen de landelijke gebieden. De bestemming van de as blijkt ook geëvolueerd. Vandaag is het niet ongebruikelijk dat de as van een overledene gedeeltelijk in een urne thuis of in een urnenmuur wordt bewaard en tegelijk ook wordt uitgestrooid, bijvoorbeeld in een geliefde boomgaard. Sinds enkele jaren stijgt ook het uitstrooien op zee.

Om symbolische redenen blijft de Kerk de voorkeur geven aan het begraven van overledenen. In geval van crematie gaat de voorkeur van de Kerk uit naar het begraven van de urne of het bijzetten in een columbarium. As thuis bewaren, mag niet van de Kerk. Verstrooien op land of in zee is ook niet toegestaan net zomin als het verwerken van crematieresten in juwelen.

Dat in Vlaanderen met die regels blijkbaar geen rekening wordt gehouden, wijst dat op een diepgaande ontkerkelijking? Wim Vandewiele, godsdienstscocioloog aan de KU Leuven, nuanceert: “Vroeger gebeurden begrafenissen exclusief in de kerk en was crematie een uitzondering. De secularisatie heeft dat losgemaakt. Mensen denken vandaag autonoom na over wat er na hun overlijden moet gebeuren met hun stoffelijke resten. Individualisering is dus een effect van secularisatie, die meer inhoudt dan louter ontkerkelijking. Het houdt culturele verschuiving in, maar ook ontvoogding van de grote groep. Op persoonlijk vlak gaat het individu zelf beslissen. De Kerk heeft dus minder invloed op keuzes van de mensen, maar dat betekent niet dat ze niet gelovig zijn of blijven. Regels bestaan, maar de individualisering haalt het”.