Radio 2/De rotonde

Tine Embrechts kijkt recht in de spiegel in "De rotonde": "Nee, ik ben niét altijd het zonnetje in huis"

Grandioos impulsief, sociaal geëngageerd en ontzettend veeleisend voor zichzelf. Het zijn allemaal adjectieven die bij Tine Embrechts (43) passen. De actrice praatte in "De rotonde" over de afslagen in haar leven. Embrechts straalt dan wel zelfvertrouwen en humor uit, maar er is naar eigen zeggen "veel knettering" in haar hoofd. "Mijn kinderen en man kunnen bevestigen: ik ben niet altijd het zonnetje in huis", klinkt het. De mindere bekende kanten van Tine Embrechts:    

Tine, de impulsieve

Embrechts geeft toe dat ze haar beslissingen meestal impulsief neemt, zelden doordacht. "Achteraf denk ik vaak "ach ja, dat heb ik weer op de Tine-wijze beslist", zoals mijn vrienden en vriendinnen het benoemen. Over de grote beslissingen in mijn leven (studies, trouwen en kinderen) is niet nagedacht, die kwamen vanuit het hart. Daarvoor ben ik gesprongen. Ik pieker me dan achteraf suf, maar ik kan niet anders. Als ik te hard begin na te nadenken, begin ik te twijfelen en doe ik niets. Ik heb liever spijt van iets dat ik wél gedaan heb, dan van iets dat ik niét gedaan heb."

Radio 2/De rotonde

Dat het niet zou gaan? Dat moet je natuurlijk niet tegen mij zeggen. Alles wat moeilijk is, wil ik doen werken

Embrechts trouwde bijvoorbeeld heel impulsief. Ze gaf vrij snel haar jawoord aan haar vakantielief Roman uit Mexico. "Ik ben hem tegengekomen aan de andere kant van de wereld en dan denk je "dat gaat niet". Eenmaal terug thuisgekomen zeggen mensen zoals mijn ouders ook dat dat niet zou gaan. En dat moet je natuurlijk niet tegen mij zeggen! Alles wat moeilijk is, wil ik doen werken. Ik ben holderdebolder terug naar Mexico vertrokken en we probeerden een langeafstandsvakantie uit, met veel mailen en bellen. Hij is na zes maanden impulsief hier komen wonen."

Ik heb heel lang een schuldgevoel gehad over die scheiding tegenover mijn jongens. Dat is aan het wegebben

De impact op Roman van ontheemd te zijn, hadden beiden echter onderschat. Bovendien was Embrechts toen heel jong. "Je moet werken aan een relatie en je moet samen kunnen evolueren en volwassen worden. Ik heb hem leren kennen op mijn 24-25 jaar. Je hebt nog zoveel te leren. We zijn elkaar wat kwijtgespeeld." Het kwam tot een scheiding, maar Embrechts staat achter die beslissing. "We hebben een fijne co-ouderschap. Ik heb heel lang een schuldgevoel gehad tegenover mijn jongens. Dat is aan het wegebben. Ze zien nu zelf dat het plaatje meer klopt. We (Embrechts en Roman, red.) hebben dat in alle liefde naar elkaar toe gecommuniceerd, nooit met zuurheid. Daar slagen we tot nog toe goed in."

Ook haar huidige relatie met komiek en imitator Guga Baúl (foto) was niet evident. Het leeftijdsverschil van elf jaar zat Embrechts in het begin dwars. "Toen we elkaar leerden kennen, zag ik het zélf niet zitten. Ik dacht: "Ik heb zo'n bagage en jij nog niet." Laurent (Guga's echte naam, red.) heeft zijn best moeten doen om me te overtuigen. Het gaat dus wél. Uiteraard merk je op sommige vlakken dat er een leeftijdsverschil is, maar Laurent is eigenlijk een oude ziel en -hij hoort dat niet graag- een vrouwelijke man, eentje die gevoelig is en de dingen uitpraat."   

Tine, de halve jongen

Embrechts groeide op in een warm nest als jongste van drie. Ze was de langverwachte dochter na twee zonen, Pieter en Bert. Haar moeder omschrijft de komst van Tine zelf als haar "godsgeschenk". "Mijn moeder zei altijd dat ze blij was met het meisje, maar ik werd een halve jongen. Ik werd meegesleurd door twee sterke broers in hun wereld waar ik ontzettend van genoot. Ik zag er ook uit als een half jongetje: ik wilde geen lang haar of jurken, ik wilde broeken en mee ravotten. Ik wilde een deel van die jongens hun wereld zijn. Dat is lang blijven duren, ook als zij in hun puberteit zaten. Zij hadden een muziekbandje en musiceerden. Ik wilde daar bij zijn."

Pas toen ik zwanger was van mijn eerste zoon, voelde ik me een vrouw

Complexen klinken Embrechts absoluut niet vreemd in de oren. Ze vond zichzelf namelijk totaal niet aantrekkelijk. Haar eerste lief kreeg ze pas toen ze op Studio Herman Teirlinck zat. Het werd "Switch"-presentator Adriaan Van den Hoof. Hij was de eerste die Embrechts wees op haar vrouwelijkheid. "Komaan, Tine, en nu gaan we shoppen! Doe eens een hakje aan, zei hij, dat je nog groter bent dan doet er niet toe", vertelt Embrechts over die periode. Niet alleen haar grote gestalte speelde haar parten, ook haar gezicht.

"In mijn puberteit had ik een probleem met mijn kin die te hard groeide. Ik was echt niet mooi. Dat zal er zeker toe bijgedragen hebben dat ik ervan overtuigd was dat geen enkele jongen met mijn wilde samen zijn. Maar ik lag er niet van wakker. Op mijn 17de ben ik geopereerd aan mijn kin, omdat het moest: ik kon niet meer bijten en ik verborg me inderdaad wel een beetje. Na die operatie zag ik er helemaal anders uit. Ik had zelf tijd nodig om eraan te wennen. Door op Studio (Herman Teirlinck) te zijn, word je geconfronteerd met jezelf. Dan moest ik wel aan zelfonderzoek doen. Waar zat mijn vrouwelijke kant?? Dat heeft me tijd gekost. Pas toen ik zwanger was van mijn eerste zoon (Oscar, nu 14 jaar) voelde ik me een vrouw. Daarvoor vond ik mezelf niet de moeite."     

Radio 2/De rotonde

Tine, de geëngageerde

Embrechts is sociaal geëngageerd. Ze heeft zich ingeschreven in het buddy-project van Fedasil en ontfermt zich al een tijdje over een Palestijnse asielzoeker. Dat engagement kreeg ze van kindsbeen af mee. "Ons huis stond altijd open voor onze vrienden en vriendinnen. Mijn ouders waren bevlogen mensen en met veel dingen bezig. Dat heb ik hard meegekregen: zet je deur open, laat mensen binnen! Mijn vader heeft gewerkt als professor economie in Antwerpen, maar was ook lang directeur van Centrum Derde Wereld waar hij ontwikkelingsprojecten opstartte. Hij zat vaak in Afrika en Azië. Die waarde kregen we duidelijk mee: wij hebben het hier goed, maar we moeten anderen helpen die het minder goed hebben."    

Dat heb ik van thuis uit hard meegekregen: zet je deur open, laat mensen binnen

Embrechts stelt zich regelmatig de vraag: wat kan ik doen? "Ik heb zelf vier kinderen en heb daar mijn handen mee vol. Maar het is allemaal onze taak om iéts te doen. Ik stort elke maand 30 euro voor een Cunina-petekindje dat ergens in Nepal woont en waarvan ik elk jaar een brief krijg. Maar dat voelde niet genoeg. Het buddy-project is heel concreet: je gaat gewoon 1 of 2 keer in de maand met de nieuwkomer een activiteit doen."

Embrechts praat met veel warmte over hem. "Een slimme en integere jongen die graag arts wil worden, en er alles aan wil doen om een goed leven te hebben. Ik vind het heel fijn om met hem te praten, om hem bij mij thuis te hebben én om mijn kinderen te laten zien hoeveel moeite sommigen moeten doen om een opleiding te volgen."  

Radio 2/De rotonde

Tine, de (ploeter)moeder

Embrechts begon haar carrière op de theaterplanken en deed de eerste tien jaar niets anders, nu is ze vooral te zien op televisie in series als "Zie me graag" of als vast panellid bij "Beste kijkers". Geen bewuste keuze echter. "Ben ik daar altijd even blij om? Ik weet het niet. Er is een tekort op tv aan vrouwen met humor en dan komen ze bij mij aankloppen. Pas op: ik doe dat graag. De dingen zijn zo gelopen. (...) Ik kies altijd voor mensen, meer dan voor bepaalde projecten. Als ik een leuke energie voel met bepaalde mensen, wint mijn nieuwsgierigheid het van "mijn verstand". Laat ons gewoon springen en zien waar het me brengt."  

De theateravonden zijn weg, het laat thuis zijn. Ik wil een aanwezige moeder zijn  

Embrechts vermoedt dat ze minder gevraagd wordt voor theater, omdat het etiket van humor sterk op haar kleeft. Het komt haar op dit moment eigenlijk best uit. "Theater is mijn eerste en mijn grootste liefde. Ik hoop dat het terugkomt. Langs de andere kant: ik zit in de levensfase van de kleine kinderen (zonen Gaston en Maurice zijn respectievelijk 3 en 1 jaar oud, red.). De praktische bezwaren om in theater te vertoeven zijn groter dan het verlangen ernaar. De avonden zijn weg, het laat thuis zijn... Ik ben graag mama en wil een aanwezige moeder zijn. Als ik mijn kinderen niet in bed kan stoppen, vind ik dat moeilijk."     

Radio 2/De rotonde

Tine, de veeleisende

Embrechts kennen we als goedlachse vrouw met een meer dan gezonde portie relativerende humor. Op het schaterlachen soms af. Toch is ze niet altijd het zonnetje in huis. "Mensen hebben dat idee van mij omdat ik graag lach. Maar mijn man en kinderen kunnen bevestigen: ik ben héél streng voor mezelf. Mijn job is mijn uitlaatklep waar ik kan shinen en kan loslaten. Maar ervoor en erna zit ik te piekeren. Ik ben ook vaak niet tevreden over mezelf of wat ik doe. Het is nooit genoeg."

Mijn job is mijn uitlaatklep waar ik kan shinen. Maar ervoor en erna zit ik te piekeren

"Als kind was ik niet bezig met hoe ik eruitzag, nu heb ik dat wel: ik wil het op alle vlakken goed doen. En dat lukt me vaak niet. Een goede moeder zijn voor mijn vier jongens, genoeg aandacht schenken aan mijn man, ik wil mijn lichaam verzorgen, ik wil kunnen ontspannen, lezen, theater kunnen zien, me engageren voor grote projecten als het klimaat, enz. Alles lijkt belangrijk. Ik vind dat ik vaak tekortschiet. Ik leg de lat misschien wel te hoog." Embrechts benadrukt dat ze geen controlefrak is. "Er is gewoon veel knettering in mijn hoofd", omschrijft ze het liever.    

Meest gelezen