Wie is Sofie Peeters, het geheime wapen van productiehuis Shelter?

Eerder won Shelter al een International Emmy Award voor Benidorm Bastards en Wat Als? Maandagavond kreeg het eerste seizoen van Hoe zal ik het zeggen? in New York de tv-prijs in de categorie Non-Scripted Entertainment. Het programma werd bedacht door Tim Van Aelst en Sofie Peeters. Voor haar was het de eerste keer dat ze ook een creatieve credit op de aftiteling kreeg.

“Eigenlijk is zij de grote chef”, vindt komiek/presentator Jens Dendoncker. “Hoe zal ik het zeggen? is een lange zit. De opnames zijn over een half jaar gespreid, de research niet inbegrepen. Sofie is degene die dat allemaal in goede banen leidt. Een moedige madam die bloed, zweet en tranen heeft gelaten voor dit project.”

Nochtans was tv maken niet de grote ambitie toen Peeters in de sector stapte. Na haar studies communicatiewetenschappen in Antwerpen maakte ze een wereldreis. Vanop de Galapagoseilanden solliciteerde ze voor een job bij Shelter. 

“Ik ben begonnen als runner bij Benidorm Bastards”, vertelt ze na een lange nacht vanuit New York. “Daarvoor moest ik de oudjes thuis gaan oppikken en ervoor zorgen dat ze het leuk vonden op de set. Voor mij was het een manier om kennis te maken met het vak, maar al snel werd het mijn ambitie om zelf producer te worden. Maar creatief betrokken worden? Ik dacht niet dat ik dat kon.”

“Als producer moest ik plannen en de financiële kant in de gaten houden”, zegt ze. “Dat ligt niet dicht bij het creatieve, al ben ik er altijd van dichtbij bij betrokken geweest. Er is me ook altijd naar input gevraagd, dat is nu eenmaal de manier hoe Shelter werkt. En zo ben ik op een dag naar Tim gestapt om te zeggen dat ik wou proberen een project helemaal te leiden, ook creatief.”

Shelter-methode

Voor VTM-programmadirecteur Davy Parmentier is Peeters een kind van wat hij ‘de Shelter-methode’ noemt. “Tim is heel perfectionistisch en detaillistisch geweest, alles moet voor hem kloppen, en Sofie neemt dat over”, zegt hij. “Haar achtergrond is productioneel, maar in producties die bol staan van de creativiteit moet ook daar over elk detail worden nagedacht. Zelfs voor de aftiteling van Hoe zal ik het zeggen? – iets waar normaal niemand op let – hebben ze een frisse aanpak bedacht.”

Hun geheim: zichzelf kwetsbaar opstellen. Parmentier: “Shelter heeft een aantal stappen ingebouwd tussen het pitchen van een idee bij een zender en het uiteindelijke programma. In de meest prille vorm testen ze al van alles bij kijkers om te peilen hoe het concept binnenkomt. Pas als het sterk en verrassend is, komen ze er opnieuw mee naar ons.”

De sterkte van Peeters is haar grote menselijkheid, vindt Dendoncker. “Ze gaat zo lief en bezorgd met ons om, dat ze soms aanvoelt als een vervangmama.” 

Dat ze zich ook creatief durfde te outen, dankt Peeters zelf aan het geloof van haar eerste baas: Van Aelst. Al is het misschien ook het logische gevolg van het feit dat de twee in het echte leven nu ook partners zijn. “Er is geen scheidingslijn meer tussen werk en privé, ideeën ontstaan dag en nacht, aan de keukentafel of in de douche. Dat is het voor- maar ook het nadeel om dit als koppel te doen.”

Dramareeks

Zeker als de creatieve, organisatorische en zakelijke kanten samenkomen voor twee producties tegelijk. Het afgelopen jaar maakte Shelter een tweede seizoen van Hoe zal ik het zeggen? – nu te zien op VTM – en draaide het een eerste dramareeks, Studio Tarara, die begin volgend jaar op antenne komt.

“De eerste, nieuwe aflevering van Hoe zal ik het zeggen? was bijna het perfecte programma”, zegt Parmentier. “Scherp en fris, maar het wist ook te raken zonder klef te worden. En dat zonder de lach te vergeten. Als je dan weet dat ze tegelijk Studio Tarara hebben gedraaid: onwaarschijnlijk.”

Zo ziet Peeters ook de gewonnen Emmy: “Het is een ongelooflijke bekroning voor belachelijk hard werk.”

Hoe zal ik het zeggen?, maandag om 20.30 uur bij VTM.