Bitsige Twitteroorlog tussen Amerikaanse wapenlobby NRA en artsen die elke dag geconfronteerd worden met schotwonden

Twee weken geleden tweette de NRA dat artsen “bij hun eigen leest moeten blijven”, nadat een reeks wetenschappelijke artikelen over verwondingen door vuurwapens was verschenen in het vakblad Annals of Internal Medicine. Daarin werden ook aanbevelingen gedaan voor een strengere wapenwetgeving. Maar volgens de wapenlobby heeft de “medische wereld NIEMAND behalve zichzelf geraadpleegd”. Deze “zelfingenomen” dokters hebben dan ook geen recht van spreken, klinkt het.

Daarmee haalde de NRA zich de woede van de medische wereld op de hals. Meer dan 22.000 keer werd er op de tweet gereageerd. Artsen uit de hele VS, waaronder traumachirurgen en spoedartsen, postten foto’s van operatietafels en bebloede doktersuniformen na de behandeling van patiënten met schotwonden met het bijschrift #ThisIsMyLane (dit is mijn leest).

De schietpartij in een ziekenhuis in Chicago, waarbij deze week onder andere een spoedarts werd doodgeschoten, toont volgens de artsen bovendien aan dat ze ook persoonlijk getroffen worden door wapengeweld.

Jaarlijks worden in de VS ongeveer 35.000 mensen gedood door vuurwapens. Dat komt neer op ongeveer 670 slachtoffers per week. “Dit zijn niet zomaar statistieken. Dit zijn mensen, moeders, vaders, broers, zussen die vermoord worden”, zegt Joseph Sakran, een traumachirurg uit Baltimore die als 17-jarige zelf in de keel geraakt werd door een verwaalde kogel. Hij startte recent de Twitteraccount @ThisIsOurLane, die al meer dan 15.000 volgers heeft.

Dr. Judy Melinek is een forensisch patholoog uit San Francisco. Zij krijgt de gevallen te zien die hun schotwonden niet overleefden. “Heb je enig idee hoeveel kogels ik wekelijks uit lijken haal? Dit is niet zomaar mijn baan. Dit is verdomme mijn snelweg”, reageert ze op Twitter.

Dr. Stephanie Bonne, een traumachirurg in New Jersey, kon haar ogen niet geloven toen ze het Twitterdebat zag. “Ik las dit en ik dacht ‘blijf bij je leest’, ben je gek? Wapengeweld is iets waar we elke dag mee geconfronteerd worden. We kuisen het elke dag op in het hospitaal”, aldus Bonne. In haar ziekenhuis komen jaarlijks zo’n 600 patiënten met schotwonden binnen.

Toch zijn er ook artsen die geen voorstander zijn van een strengere wapenwet. Dr. Arthur Przebinda is directeur van de wapenrechtenorganisatie ‘Doctors for Responsible Gun Ownership’ (Artsen voor Verantwoord Wapenbezit). Volgens hem zijn de oproepen van de artsen het gevolg van onwetendheid over vuurwapens.

 In plaats van burgers hun grondwettelijk recht op het dragen van vuurwapens af te nemen, moet er gezocht worden naar de onderliggende oorzaken van geweld, stelt hij voor. “Deze zogezegd deugdelijke artsen zouden beter bij hun leest blijven als ze op zoek zouden gaan naar betere chirurgische technieken en betere postoperatieve behandelingen. Ze zitten in het verkeerde beroep als ze de ziekten van de maatschappij willen genezen. Als dit hun roeping was, dan hadden ze een carrière in de psychologie, criminologie of in de geestelijkheid moeten kiezen.”

In de Annals of Internal Medicine verscheen maandag een hoofdartikel waarin dokters zich verzetten tegen de uitspraken van de NRA. “Als gezondheidswerkers en wetenschappers hebben artsen de verantwoordelijkheid om antwoorden te zoeken op vragen die betrekking hebben op gezondheid en veiligheid. We laten ons niet de mond snoeren over wat ons helpt om beter voor onze patiënten te zorgen”, schrijft Dr. Sue Bornstein, voorzitter van het beleidscomité van het American College of Physicians in samenwerking met de hoofdredacteur en de CEO van het blad. “Degenen die ons willen tegenhouden in het vinden van oplossingen voor de crisis in vuurwapengerelateerde verwondingen volgen een weg die letterlijk in een dood straatje eindigt. We houden onze koers aan en blijven verder doen.”

De auteurs pleiten ook voor meer en ongehinderd onderzoek naar de wapencrisis. “Tot nu toe werd de mogelijkheid om belangrijke vragen te bestuderen die zouden kunnen helpen bij het terugdringen van vuurwapengerelateerde verwondingen gehinderd door een gebrek aan middelen en door de bezorgdheid onder onderzoekers dat het bestuderen van alles wat verband houdt met wapens hun carrière in gevaar kan brengen. Dit moet aangepakt worden”, klinkt het.