Catchy als een natte kauwgom: dit was blackwave. in de AB
Wat opgaat voor een TGV en voor Tim van Temptation Island, gaat ook op voor blackwave: het kan verdorie snel gaan. Dag op dag één jaar na hun allereerste headlinershow speelde ‘s vaderlands prettigste hiphopduo een lang op voorhand uitverkochte AB aan grut.
Mijn jaar is al geslaagd als ik de auto eens stofzuig en mijn lever blijft functioneren. Wat hebben Willem Ardui en Jean ‘Jay’ Atohoun gedaan? Indruk gemaakt op instituten zoals The Independent en Forbes, Europese prijzen gepakt én nominaties geplukt voor de Red Bull Elektropedia Awards, elke concertzaal van Botanique tot Vooruit bezwangerd, miljoenen streams gesprokkeld én de harten van duizenden meisjes buitgemaakt. Bestond de Joepie nog, dan stonden zij op de poster. En wedden dat hun auto kraaknet is?
Blackwave. is zo hot dat het podium van de AB speciaal van een catwalk voorzien werd, waarop - na een lange aanzet van de immer afgemeten begeleidingsband - Jay en Will hun entree maakten. Het publiek deed alsof Kendrick zelve nog eens in de AB was neergedaald en ‘Big Dreams’ - ongecompliceerde lolbroekerij waar De La Soul nog altijd festivals mee afschuimt - klonk warm als de Californische zon. Een eerste trompetsolo joeg de laatste wolk weg. Twee graden buiten en putje zomer binnen - meer dan een halve scheve grijns had blackwave. daarvoor niet nodig.
Twee graden buiten en putje zomer binnen - meer dan een halve scheve grijns had blackwave. daarvoor niet nodig
Je merkte het zo: op een jaar tijd heeft blackwave. véél geleerd. Over podiumprésence, over spanning opbouwen, over omgaan met het publiek. Vergelijk het optreden van vanavond met dat in de Botanique nog niet zo lang geleden, of Couleur Café: daar stond een andere artiest. Niet alleen Jay en Will evolueren. Hun band staat nu beter, strakker én gedienstiger te spelen.
Als een warm mes door boter
Als blackwave. nog iets zou mogen doen, dan wel: méér nummers schrijven zoals ‘Hands Up’. Sociaal relevant - “stop pretending nothing’s going on in this world” - maar wel catchy als een natte kauwgom. D’Angelo spitste vast, waar ter wereld hij ook ligt, de oren.
‘Snooze’, met een gortdroge drum eronder, werd bediend door een vettige jaren 80-gitaarsolo, een nog vettiger klinkende seks-sax én het mantra: “The black wave will eradicate all hatred.” Wie houdt van Kendrick Lamar en Kamasi Washington houdt toch ook van blackwave.?
D’Angelo spitste vast, waar ter wereld hij ook ligt, de oren
Jay leerde ooit rappen door goed naar de betreurde Eazy-E van N.W.A. te luisteren. Zo waaien er nog wel meer ninetiesinvloeden door de sound van blackwave, maar goed: intussen is Jay wel minstens dubbel zo goed geworden. Zijn Amerikaans is beter en hij snijdt door zijn rhymes als een warm mes door boter, vanavond zeker in recente single ‘GoodEnough’ - mellow, smooth en zo relaxed als een Snoop Dogg. Will, intussen, is als de El-P voor Jay’s Killer Mike: de drijvende, essentiële productiekracht die weet dat hij verbaal gezien naast zijn meerdere staat.
Truken van de foor
Truken van de foor kent blackwave. ook. Even moesten alle handjes omhoog - hoeveel Blue Note-jazz er ook inzit, het blijft hiphop. Bij ‘If I’ moest iedereen stil zijn, “omdat we een verhaal gaan vertellen”. “If I would’ve known how the world works / I would’ve never grown up.” Een bewijs - één van de eerste - dat blackwave. het ook kan zonder zonnige dartelheid.
Tijdens ‘Funky’ lieten Jay en Will de twee kanten van de zaal “you ain’t got the groove / you ain’t got the swag” zingen. Wat misleidend was, want iederéén had tegen dan de groove in z’n kleinste vingerkootje zitten.
Wie nog stilzat - de meneer bovenaan links op de twaalfde rij - werd finaal tegen het dansbeentje getrapt door de trompetsolo, de sf-soundeffects en de drumpartij van ‘Swangin’’. Voor ‘Flow’ - één van blackwave.’s allereerste nummers - werd het Amerikaanse voorprogramma Caleborate op het podium geroepen, wat werkte als lachgas in een Porsche 911. En dan moest K1D er nog bij komen, voor een soort rappersextravaganza. Hoogtepunt!
Dat Jay en Will na een uur nog ‘Whasgood?!’ - zó funky dat George Clinton er de blos van op de wangen kreeg - en ‘Elusive’ - een nummer om een maat bij vast te pakken - konden inzetten, was helemaal de portie discoballetjes op een sowieso al erg smakelijk ijshoorntje.
Soms deden Jay en Will zowat elke stemfrequentie aan, behalve degene waarop de melodie zich bevond
Vallen er dan geen werkpunten aan te stippen of komma’s te neuken? Natuurlijk! Soms deden Jay en Will zowat elke stemfrequentie aan, behalve degene waarop de melodie zich bevond. Rappen ging en zingen ook, maar in de overgang van het één naar het ander werd al eens gestruikeld. En waarom die bindteksten altijd in het Amerikaans? Het zegt wel iets over die gasten, die nog het liefst in Compton waren geboren. Blackwave. heeft een Amerika-fixatie en houdt van Kendrick, Dr. Dré, J. Dilla, A Tribe Called Quest, ... Misschien - misschien! - missen ze voorlopig nog tien procent eigen smoel.
Dat is ook geoorloofd, want o ja! Dat grut dat hier moeiteloos de mooiste concertzaal van het land uitverkocht? Dat moet nog een eerste lp uitbrengen! Toch weer iets om naar uit te kijken. “Enjoy the wave”, bad Jay. Ik genoot van de golf, en voel aan mijn water dat ‘t in 2019 een tsunami wordt. Nu nog de auto kuisen, hopen dat mijn lever het volhoudt - en wáchten op die plaat.