“Het is niet zoals op de Olympische Spelen”, sprak hij. “Daar zijn er drie medailles en is het wel mooi om brons te hebben. Maar op een WK is dat toch anders. Je moet je inbeelden hoe Tom dat beleeft. Dit was zijn laatste WK, zijn laatste kans. Hij heeft alles op deze wedstrijd gezet. Had er echt op gerekend. En dan is het net niet. Ik heb Tom in dertien, veertien jaar nooit zo ontgoocheld gezien. Ik snap dat.”

Blijft de vraag of dit niet het maximum was voor Boonen, met Sagan en Cavendish als tegenstanders. “Misschien wel”, gaf Lefevere toe. “Tom zat ook wat vroeg in tweede positie. Hij heeft dat dan nog goed gedaan door in te pikken als derde. Maar gezien de omstandigheden was het heel moeilijk om er meer uit te halen. Sagan is ook gene pipo, hé. Het is wel de beste coureur van de wereld.”

Misschien hadden de Belgen iets moeten verzinnen om hem ­onderweg het leven zuurder te maken? “Ze nemen hem inderdaad mee naar de streep. Leggen hem geen strobreed in de weg. Net zoals dat ook al op het EK gebeurd was. ­Alleen: wat was het alternatief? Achteraf is het altijd makkelijk praten. En je kan de Belgen zeker niet verwijten dat ze niet moedig gekoerst hebben. Veel landen hebben zich passief gedragen, zij hebben de wedstrijd wel in handen genomen. Je kan veel van dit WK zeggen, maar we hebben wel een mooi WK gezien.”