2019 wordt hét jaar van Urbanus: "Had ik het geweten, ik was veel eerder 70 geworden"

Dat hij zo'n fenomeen zou worden, had Urbanus zelf nooit durven te hopen. Dromen wel, want de goedlachse komiek fantaseerde eigenlijk over een andere carrière toen hij jaren geleden voor het eerst met een gitaar op het podium klom. "Ik wou striptekenaar worden, maar door de komst van de kleinkunst heb ik het toch aangedurfd om op een podium te kruipen", klinkt het. "Al van kinds af zat mijn hoofd vol fantasie. Ik wou dat via stripverhalen vertellen, maar het bleek ook via sketches en liedjes te kunnen. En zo werd ik een stripfiguur in levenden lijve: een klein onnozel manneke in een rode broek."

Maar dat klein onnozel manneke werd groot en groeide uit tot een monument in eigen land. "Och, het zijn andere mensen die dat zeggen", lacht Urbanus bescheiden. "Ik heb mezelf nooit zo gezien." Toch valt het moeilijk te ontkennen. Zeker niet nu hij een eigen tentoonstelling krijgt in het Stripmuseum in Brussel en zijn uitgeverij op 11 februari uitpakt met 'De geschiedenis van de Urbanusstrip'. "Voor de duidelijkheid: dat gaat écht over de strips, en dus niet over mij", vertelt de komiek. "Verwacht je dus zeker niet aan een biografie. Al ben ik daar zelf wel mee bezig, maar dat is nog niet voor meteen. Af en toe werk ik er eens aan, maar ik mis de discipline om er aan door te doen."

Voor de strips heeft hij die discipline wel, al behoort een deel van de lof daarvoor ook toe aan Willy Linthout. "Ik vertelde vaak in interviews dat ik graag stripverhalen wou maken. Willy was een stripverzamelaar en -kenner. Hij kwam me vragen of hij een strip rond mijn personage mocht maken", vertelt Urbanus. "Willy had veel fantasie en de juiste visie. Zo was het zijn idee om mijn personage ouders en huisdieren te geven. Het moest echt een familiestrip worden, zoals 'Suske & Wiske' en 'Kiekeboe'." Volgende week ligt het 181ste nummer in de winkel, begin volgend jaar volgt album 182. "We maken nog steeds een vijftal strips per jaar." En tussendoor toert de artiest ook nog altijd rond met zijn theatershow 'Trecto Pnix'. Dat doet hij in eigen land nog tot mei, en in september volgt Nederland. Al is het orgelpunt van het Urbanus-jaar natuurlijk de animatiefilm 'Urbanus: De vuilnisheld', die vanaf 27 februari in de bioscoop loopt. "Ik heb zelf meegeschreven aan het scenario, maar voor de rest is het teamwork. Alle spots zijn nu natuurlijk op mij gericht, maar ik heb dat echt niet alleen gedaan. Ik krijg nu alle pluimen, maar liever dat dan dat de mensen met rotte tomaten smijten."

En laat net dat nu een streek zijn die het personage Urbanus - zowel in de film als in de stripreeks een ondeugende 11-jarige - zelf wel eens durft uit te halen. Een kind spelen terwijl je zelf 70 kaarsjes uitblaast, kan dat? "Mijn lichaam is 70, maar in mijn hoofd ben ik nog 11. Ik kan me absoluut nog inleven", glundert hij. "Het is een personage waar ik alles in kwijt kan. Want als ik 's morgens opsta en ik heb nog geen koffie gedronken, dan kan ik ook een oude brompot zijn, hoor."

"Maar als ik had geweten dat er zoveel rond te doen was, dan was ik al véél eerder 70 geworden", besluit Urbanus. "Ik ben gevleid dat de mensen mij nog niet vergeten zijn, maar voor mij hoeft gedoe niet. Ik ben niet zo hard bezig met die 70, laat de 71 maar komen", lacht hij.