Millennials laten bh’s voor wat ze zijn en wij testten het uit

Breaking news: borsten zijn borsten, beste mensen, of het nu mannenborsten of vrouwenborsten zijn. Waarom, het gelijke rechten-fenomeen doortrekkend, mogen mannen dan trots met hun blote bast rondparaderen, terwijl een vrouwenborst plots het einde van de wereld betekent? Of het dragen van een bh nu goed is voor je decolleté of niet. Jonge vrouwen laten het stukje stof steeds vaker links liggen. De #nobra-beweging is hip. Instagram loopt dan ook over van posts waaronder #nobra en #nobraclub staat. 

De teller voor de hashtags staat ondertussen op zo’n 150.000 posts. Vrouwen posten massaal foto’s van hun natuurlijke boezem op de app, om aan te tonen dat de vrijheid van vrouwen die hun eigen keuzes maken centraal staat. Het doet een beetje denken aan de #freethenipple-beweging die enkele jaren geleden begon met het aanklagen van de censuur op vrouwentepels. 

Jonge vrouwen, die ook wel de naam millennials krijgen, houden niet langer van opgevulde, voorgevormde beha’s. Integendeel, als ze zich al een bustehouder aanschaffen, dan is het een soepele bralette of sportbeha. Het Franse lingeriemerk Princesse Tam-Tam zag de verkoop van beugelbeha’s dan ook dalen met 30 procent, zo bericht de krant Le Monde. De verkoop van soepele bh’s daarentegen, verdubbelde. 

Van Rihanna tot Kendall Jenner, Olivia Palermo en Rosie Hungtington-Whiteley: volgens verschillende sterren is het helemaal oké om zonder bh op straat te verschijnen. Maar moeten we ook om gezondheidsredenen het kleinood op de brandstapel smijten? Dat is niet helemaal duidelijk, want er is bijzonder weinig onderzoek gedaan naar het effect van het stuk lingerie op je boezem.

Een van de weinigen die zich verdiept heeft in dit onderwerp, is de Fransman Jean-Denis Rouillon. Hij hield 15 jaar lang meer dan 300 vrouwen in de gaten. Achteraf merkte hij op dat de borsten van bh-loze vrouwen jaarlijks zo’n 7 millimeter minder waren gaan hangen in vergelijking met de borsten die elke dag de ondersteuning van een bh kregen. Omdat er amper 300 dames onderzocht werden, is het moeilijk om grote uitspraken te doen. Rouillon vermoedt dat het ondergoed de aangroei van natuurlijk borstweefsel tegengaat, waardoor onze voorgevel gaat hangen.

Andere wetenschappers zijn het daar niet helemaal mee eens. Volgens Robert Murphy, voorzitter van de American Society of Plastic Surgeons, kan het weefsel in je borsten helemaal niet getraind worden. Enkel en alleen de zwaartekracht kan ervoor zorgen dat je twee beste vriendinnen inzakken, en daar kan een bh net een stokje voor steken.

Redactrice Liesbeth: “Rondlopen zonder beha, dat is één ding. Maar dat doen op de werkvloer? Dat is andere koek, als je het mij vraagt. De avond voor D-day leek ik haast getransformeerd te zijn in een paniekerige stresskip, met een B-cup die nog nooit zo groot had geleken. (Iets waar je me anders niet over zou horen klagen, overigens.) En de mallemolen in mijn hoofd begon ook op volle toeren te draaien. Welke camouflerende kledij kan ik dragen? Zijn er meetings waar ik vanonder uit kan? Moet ik überhaupt de deur uit?

Helaas wel. Met een oversized trui – godzijdank is het bijna winter - trok ik ’s ochtends naar buiten, klaar voor de eerste vergadering van de dag. Mét 6 mannen. Ik had scheve blikken of geschrokken uitdrukkingen verwacht, maar niets van dat. Dat geldt ook voor de rest van de dag. Er viel zelfs geen gefronste wenkbrauw te spotten.

Toch heb ik me geen seconde 100% op mijn gemak gevoeld. Pas op: ik ben wel al eerder beha-loos door het leven gegaan. Op buitenlandse festivals bijvoorbeeld, waar het zonnetje altijd schijnt en de kans nihil is dat je iemand bekend tegen het lijf loopt. Dat gaf een heerlijk, vrij, zelfzeker en zelfs sexy gevoel. Maar op de werkvloer had dat bij mij persoonlijk het omgekeerde effect. Geef me dan maar een beha die mijn twee beste vriendinnen insnoert.”

Redactrice Margo: “Mijn papa zei vroeger altijd: ‘elegantie is een gave, je moet ze gewoon bezitten’. Voor de mensen die mij niet kennen: ik bezit de gave overduidelijk niet. Negen maanden geleden brak ik dan ook mijn elleboog en na twee operaties was het opnieuw tijd om me richting het ziekenhuis te begeven en een scan te laten maken. Eerlijk is eerlijk: ik ging als trotse millennial wel al vaker bh-loos door het leven. Op feestjes, op vakantie, kortom: plaatsen waar het mensen niet per se veel kan schelen of je nu een exemplaar aanhebt of niet. 

In het ziekenhuis met enkele mannelijke dokters die voor je uit zitten of boven je hangen terwijl ze uitleggen dat je héél stil moet liggen in die vreemde buis, het is nog een ander verhaal. Vreemd genoeg lijkt er geen haan om te kraaien dat ik vanmorgen een kledingstuk minder aantrok. Ik daarentegen, voel me een hele dag ongemakkelijk en bekeken hoewel er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht is.”

Redactrice Nele: “Toen ze op de redactie op het lumineuze idee kwamen om een behaloze dag in te lassen, was mijn enthousiasme - ook al loop ik op mijn thuiswerkdagen ook al eens rond zonder - op z’n minst gezegd ver te zoeken. Naar het werk komen met mijn twee beste vriendinnen zonder ondersteuning was voor mij een absolute no-go, dus probeerde ik het op een vrije dag. Toegegeven, thuis voelt het best oké, zolang ik niets té actief onderneem (lees: stofzuigen en de badkamer schrobben zijn geen aanraders als je borsten voortdurend heen en weer zwengelen en ook zonder ondersteuning naar de supermarkt gaan staat niet op mijn lijstje van de leukste dingen die ooit deed). 

Vooral flink doorstappen is de horror voor mij én m’n voorgevel. Bij iedere stap die ik zet lijkt het alsof mijn borsten elk 2 cm zakken. Om nog maar te zwijgen over het o zo flatterende - kuch, platmakende - effect van een dikke winterjas over een stel behaloze borsten. Vrouwen met een kleinere of iets prontere boezem hebben er misschien minder last van, maar met een 75F maakt de zwaartekracht het toch verdomd moeilijk om comfortabel zonder een beha door het leven te gaan.”

Redactrice Valérie: “Vrijheid, blijheid, hoera, al hoeft zich dat voor mij nu niet per sé door te trekken tot mijn beha. Vermits ik - om maar meteen met de (voor)deur in huis te vallen - nogal ‘goed voorzien’ ben, betekent een beha voor mij niet meteen een beperking van mijn vrouwelijkheid. Noem het eerder een welgekomen hulpmiddel om voorgenoemde vrouwelijkheid in toom te houden. Een dagje behaloos door het leven gaan vind ik dan ook behoorlijk spannend. En neen, niet op de manier waarop je spannend interpreteert met een dikke vette knipoog erbij.

Ik heb het geluk mijn behaloze dag door te brengen op een dag dat ik van thuis werk. Oef: alvast geen ongemakkelijke situaties op kantoor voor mij. Al betekent dat niet dat ik me die dag niet onder de mensen waag: er moeten boodschappen gedaan en kinderen van school gehaald worden. Voor de veiligheid trek ik ’s ochtends een extra topje onder m’n kleedje aan, kwestie van de boel toch nog een beetje onder controle te proberen houden. Al blijkt dat vergeefse moeite, want wanneer ik even stevig moet doorstappen bewegen beide dames vrolijk mee. In die mate zelfs dat ik m’n jas wat steviger rond m’n lijf trek, in de hoop dat niemand opmerkt waar ik mee bezig ben. Ik ben me gedurende de hele dag plots heel erg bewust van het feit dat ik borsten heb, en vraag me af of de buitenwereld een verandering opmerkt. Blijkbaar niet, want gedurende heel de dag maakt niemand een opmerking over wat ik al dan niet draag onder m’n kledij. Zoals het hoort. En daarom kies ik er vanaf vandaag weer voor om mét beha door het leven te gaan. Want let’s face it: mijn E-cup, die ziet er gewoon beter uit in een mooie verpakking, en daar is helemaal niets mis mee.”