De vrouw achter Sven Nys bij Telenet Fidea: "Hij managet het sportieve, de rest is voor mij”

Op 1 maart 2016 nam Sven Nys Felenet-Fidea over van Hans van Kasteren, die als persoonlijke manager van Quinten Hermans en Corné van Kessel met een dunne draad aan de veldritsport verbonden bleef. De Kannibaal van Baal liet onmiddellijk een nieuwe wind waaien doorheen alle geledingen van de ploeg. Zo werd de vertrouwde Ridley-fiets ingeruild voor een Trek, konden de renners voortaan terugvallen op de expertise van Energy Lab en… veranderde het zowaar van ploegnaam dankzij het aanhangsel Lions. Karen Ramakers, de geheime hoeksteen van de ploeg, bleef echter trouw op post.

“Al sinds 2010 maak ik deel uit van de Telenet-Fideafamilie”, weet Ramakers uit het blote hoofd. “In de periode dat Hans (van Kasteren, nvdr) de scepter zwaaide was het duidelijk. Hij was de baas. Sinds Sven en ik het dagelijkse management delen, heb ik er wat extra verantwoordelijkheid bij gekregen. Sven focust zich puur op het sportieve - de trainingen en het materiaal – de rest is voor mij. Activaties voor de sponsors, de contracten en lonen, de begroting, het wagenpark… Ik kan je verzekeren: geen dag is hetzelfde. Dat vind ik wel een prettig facet aan mijn job. Op de langere termijn is er wel een herkenbaar patroon. In de maand augustus heb ik het bijzonder druk want eenmaal het crossseizoen van start gaat, zit mijn werk er voor een groot stuk op. Maart is traditioneel de maand waarin ik rust inbouw. De renners en staf komen dan eveneens even op adem.”

Journalistiek

Karen oefent een job uit waarvoor je niet kunt studeren, waar je als het ware in rolt. Haar eerste liefde was dan ook journalistiek. “Op een blauwe maandag heb ik als stagiaire nog ervaring opgedaan bij de sportredactie van Het Belang van Limburg. Het is tijdens één van die opdrachten dat ik het licht gezien heb. Op een bepaald moment mocht ik met Jürgen Schrooten meegaan naar een persconferentie in het kader van de FedCup in Bree. Nog voor Clijsters de verzamelde pers te woord stond, zag ik Kim de laatste details doornemen met haar vertrouwenspersoon. Ik realiseerde me onmiddellijk: ik wil niet aan deze kant, maar zo dicht mogelijk bij de atleet zelf staan. Ík wil die buffer zijn tussen de topsporter en de buitenwereld. En hem of haar alles uit handen nemen zodat hij of zij enkel nog moet denken aan eten, slapen en presteren. Na een kleine omweg kon ik uiteindelijk mijn droom waarmaken in de ploeg van Hans. Met dat verschil dat ik niet enkel onze sporters een zorgenvrij bestaan wil geven, maar ook de sponsoren.”

Verhuis naar Limburg

Ramakers, die in Maaseik het levenslicht zag en na tal van omzwervingen in het Limburgse uiteindelijk een thuis vond in Tervuren, werkt vanaf begin 2019 een tikkeltje dichter bij huis.

“Momenteel is onze service course nog gehuisvest in Westerlo, in een pand van Hans van Kasteren. Vanaf januari krijgen we echter een eigen stek in het Golazo-hoofdkwartier in Paal. Wat handig is want zo zitten we meteen onder één dak met Energy Lab, waar onze renners geregeld op de testbank worden gelegd. Als rasechte Limburgse voelt dat toch een beetje aan als thuiskomen. Een gevoel dat me eveneens bekruipt wanneer ik in Hasselt aankom om er onze jongens en meisjes aan te moedigen. Oké, Toon Aerts, Lars van der Haar en Quinten Hermans zullen er niet bij zijn. Maar wanneer het startschot heeft geklonken wil je toch het beste voor je welpjes (knipoogt). Zaterdag zijn dat titelverdediger Corné van Kessel, Jim Aernouts, Nicolas Cleppe en Thijs Aerts bij de heren en Ellen Van Loy en Marthe Truyen bij de dames.”

Pidcock

Sven Nys had als crosser een smetteloos imago. Zijn Lions zijn zoveel jaar later even keurige jongens en meiden.

“Dat is nu eenmaal het beeld waarnaar wij streven: het is belangrijk dat onze formatie en de entourage rust en respect uitstralen. Wij willen ook echt als één front naar buiten treden. Wij hebben geen overheersende kopman à la Wout en Mathieu. Het collectief is onze troef. En in de breedte is onze ploeg de sterkste. Voor gasten met sterallures is er bij ons geen plaats. Iemand die wel de nodige star quality had, was Tom Pidcock. Maar onze jonge Brit verkoos deze zomer een vertrek naar een nieuw Brits veldritteam. In onderling overleg trouwens. Sven had er alle begrip voor dat Tom met Team Sky mee op stage wilde om op termijn bij hen ook te debuteren als wegprof. Dus was een breuk onvermijdelijk. Als we elkaar treffen, is de sfeer nog altijd erg hartelijk. Tom is ons zeer erkentelijk dat we hem geen strobreed in de weg legden. Zowel Sven als ik kregen een dure fles whisky cadeau. Misschien dat ik die bij Kerstmis eens opdoe? (Lacht) En hier op kantoor denk ik quasi dagelijks aan hem wanneer ik de microgolfoven gebruik. Die staat hier dankzij mister Pidcock namelijk nog steeds in het Slowaaks geprogrammeerd. Eén van de vele geintjes die hij destijds met ons uithaalde.”

Sinds de winter van 2016 gaan de crossers van Telenet-Fidea als Lions door het leven. “Een ideetje van Bob (Verbeeck, CEO van Golazo, nvdr) na een vakantie in Afrika”, verklapt Karen. “Goed gezien van Bob want dankzij associatief denken konden we bijgevolg met een eigen leeuwenmascotte uitpakken. Die zijn geweldig populair bij de jonge veldritfan, merken we wekelijks. Daarnaast beschikken we over een levensgroot exemplaar dat ons achterna reist naar de crossen. Tot in de States toe! Nergens kende onze mascotte zoveel bijval als in Waterloo en Iowa. Logisch ergens, in de States heeft elk team zijn eigen talisman.”