Ivo V. was in de rechtbank aanwezig. Zichtbaar aangedaan vertelde hij dat hij eind jaren 90 in financiële problemen was geraakt na het wegvallen van drie grote klanten. Dat er vijf studerende kinderen in huis waren, deden zijn bankrekening evenmin goed. Als curator was Ivo V. belast met de verkoop van de eigendommen van failliete bedrijven of handelaars. De opbrengst daarvan moest hij, na aftrek van zijn loon en kosten, verdelen onder de schuldeisers. In tussentijd verrijkte Ivo V. zich door er geld uit weg te halen en in eigen zak te steken. Stelselmatig betaalde hij het terug door geld uit een ander faillissement te verduisteren. Uiteindelijk sjoemelde hij met 1,571 miljoen euro en bleef er een put over van 168.000 euro. Over wat er met het geld gebeurde, is nagenoeg geen woord gezegd in de rechtbank. Wel verdween een deel naar de rekening van zijn echtgenote, kocht hij in Spanje een kunstwerk van 16.000 euro aan en stelde de rechter zich vragen over de herkomst van twee panden in Leuven.

In de zomer van 2013 gaf de Heusdenaar zichzelf aan. Hij stond met de rug tegen de muur toen de rechtbank van koophandel stavingsstukken vroeg van bepaalde faillissementen. Nochtans was hij in 2007 al eens gesanctioneerd en mocht V. een jaar lang geen faillissementsdossiers meer behandelen na de vaststelling van onregelmatigheden.

Deontologie

Ivo V. was een spraakmakend figuur in de gerechtelijke kringen, al helemaal omdat hij tussen 2006 en 2008 stafhouder was van de Hasseltse balie. Hij moest waken over de deontologie bij de advocaten in het gerechtelijk arrondissement. Balie Limburg, opvolger van de met Tongeren gefuseerde Hasseltse balie, stelde zich burgerlijke partij en vroeg bijna 1.900 euro aan schadevergoeding. Zijn advocaten Raf Verstraeten en Patrick Hofströssler gingen voor opschorting van straf. “Hij speelde al zijn functies kwijt en de maatschappelijke afkeuring was gigantisch. Bovendien heeft Ivo V. met hulp van vrienden en familie alles terugbetaald.”

Vonnis op 14 november.