Krachtige, ontroerende cover van Time Magazine met zeven voor altijd gekwelde ouders: “De wereld draait verder en jij niet”

Time maakte voor de huidige editie een coververhaal over vier moeders en drie vaders van wie de zoon of dochter omkwam tijdens een schietpartij op school. Onder hen Mitchell ‘Mitch’ Dworet en Melissa Willey, die elkaar nooit ontmoet hebben en weinig met elkaar gemeen lijken te hebben. Maar de twee ouders hebben gemeenschappelijk dat hun beide kinderen in het zwemteam van de school zaten, en dat ze er nu allebei niet meer zijn. 

Dworet is een vastgoedmakelaar Florida. Hij verloor zijn zeventienjarige zoon Nicholas bij de schietpartij in de Marjory Stoneman Douglas High School in februari. Melissa Willey uit Maryland is huismoeder en mama van negen kinderen. Haar dochter van zestien, Jaelynn, volgde les aan de Great Mills High School in Baltimore, waar een ex-liefje en medeleerling van Jaelynn haar in maart neerschoot. De tiener was hersendood en haar ouders beslisten om hun dochter te laten loskoppelen van de apparatuur die haar nog in leven hield. Dworet nam na het drama via Facebook contact op met Willey om haar te steunen.

Time Magazine heeft het over het onzichtbare netwerk van honderden rouwende ouders over heel de VS. Ze zijn niet verbonden met elkaar door een of andere structurele organisatie, maar enkel door hun hartverscheurende verdriet. De leden vinden troost bij elkaar. “Er is maar een criterium om lid te worden: je stuurde je kind op een dag naar school en je zag hem of haar nooit meer terug”, formuleert Time het hard. “Het is een club waarvan je een leven lang hoopt om er nooit bij te horen”, getuigt Nicole Hockley in het tijdschrift. “Maar eens je erin zit, blijf je erin.” 

In december 2012 werd haar zesjarige zoontje Dylan doodgeschoten op de Sandy Hook Elementary School in Connecticut. Hockley kreeg meteen steun van andere ouders wier kind doodgeschoten werd op school. Van Tom Mauser, bijvoorbeeld, die ook op de cover van Time staat en speciaal uit Colorado overvloog om bij Nicole Hockley en de andere getroffen ouders in Connecticut te zijn.

De schietpartij op de lagere school van Sandy Hook had een enorm zware tol: 26 doden, onder wie twintig kinderen en zes volwassenen. De dodelijkste schietpartij op een middelbare school was die op Marjory Stoneman Douglas in Parkland (Florida) met zeventien doden.

Nog op de foto staan Pamela Wright-Young, Andrew Pollack, Darshell Scott, Tom Mauser en Darrell Scott. Die laatste moest zijn zeventienjarige dochter Rachel afstaan bij het bloedbad op de Columbine High School in 1999 in Colorado. Ook de 15-jarige Daniel, zoon van Tom Mauser, werd toen gedood. 

Bernard, 17, was dan weer de zoon van Darshell Scott, een mama van vijf kinderen uit Philadelphia. Bernard was eigenlijk geschorst door zijn school in Overbrook, maar ging die fatale dag in 2013 tóch omdat Darshell plots moest gaan werken en niet wou dat haar zoon alleen thuis bleef. Hij werd doodgeschoten terwijl hij toekeek bij een gevecht dat helemaal uit de hand liep. Darshell slaat zichzelf nog altijd voor het hoofd omdat ze toen de school had gebeld met de vraag de straf van haar zoon op te schorten.

Andrew Pollacks dochter, de achttienjarige Meadow, was een van de zeventien slachtoffers van Parkland. Pamela Wright-Young, tenslotte, is de mama van Tyrone Lawson (17). Hij werd in 2013 doodgeschoten in Chicago bij een buitenschoolse honkbalwedstrijd.

Op basis van cijfers van Gun Violence Archive zijn er volgens Business Insider dit jaar al 323 massaschietpartijen geweest in de VS, waarbij, zonder de schutter mee te rekenen, minstens vier mensen neergeschoten of gedood werden.

De wet op wapenbezit is erg controversieel in de VS. De Amerikaanse wapenlobby is erg machtig en ook president Donald Trump is een vurig bepleiter van het zogenaamde tweede amendement dat burgers het recht geeft wapens te bezitten en te dragen. De vaak hevige voorstanders vrezen dat door het inperken van de wapendracht burgers zich niet langer voldoende zouden kunnen beschermen. 

Volgens peilingen die Time aanhaalt, is er op nationaal niveau bij de bevolking toch een grote consensus over bepaalde beknottingen. Zo toonde een enquête van Gallup uit 2017 aan dat 96 procent van de Amerikanen voorstander is van uitgebreide background checks voor wie wapens in huis wil halen. 75 procent staat achter een opgelegde wachttijd van dertig dagen aloverens het wapen te mogen ontvangen, en 70 procent vindt dat alle privéwapenbezit moet geregistreerd worden bij de politie.

De ouders die hun kind moesten afgeven door de daden van een vaak jonge schutter die erg makkelijk aan een wapen kon geraken, willen zich allemaal inzetten om wapengeweld op scholen te voorkomen. Maar ook zij hebben niet allemaal dezelfde mening over hoe dat dan precies moet gebeuren, blijkt uit het coverstuk van Time Magazine. 

Andrew Pollack gelooft niet in de “eindeloze discussies over wapenbezit”, maar eerder in het beter beveiligen van scholen en betere toegang tot geestelijke gezondheidszorg. Anderen zien dan weer wél heil in het beperken van de toegang tot wapens. Maar ruzie daarover maken, doen ze niet. Mama Mitchell Dworet verwoordt het zo: “Ik geloof zelf in het bannen van aanvalswapens. Iemand anders gelooft misschien in geen enkele hervorming van de wapenwetgeving. Maar ik zal daarover nooit in de clinch gaan met andere ouders.”

Tot slot het pakkende citaat uit de titel op de cover. Dat komt van Sandy Phillips. Haar dochter Jessi was 24 toen een schutter haar in 2012 samen met elf anderen dodelijk trof in een bioscoop in Aurora (Colorado). Phillips stelde vast dat er in het begin veel aandacht en steun was, maar dat die daarna wegebden. “Als de wakes eenmaal voorbij zijn en de media weg is, dan wordt het pas moeilijk. De wereld gaat verder en jij niet. Jij kan niet. Het is een pijn die je niet kunt ontlopen.”