En intussen staan op Black Friday de gele hesjes op straat om te zeggen dat ze hun naft niet meer betaald krijgen

Paul D’Hoore kwam op VTM Nieuws zeggen dat de komst van nog een Nederlandse supermarkt-prijsbreker de andere ketens zoals Colruyt en Albert Heijn zou verplichten om hun prijzen te verlagen. Dat is dus weer goed nieuws voor de consument, zei Stef. Inderdaad, knikte Paul.

Die hebben dus altijd maar één harp om te bespelen, zei ik. Het wordt goedkoper, dus het is goed voor de consument. Dat de kwaliteit er mogelijk weer door achteruit­gaat, dat de boeren harder onder druk zullen worden gezet, dat het misschien beter zou zijn om voor iets degelijks te betalen in plaats van grote bergen goedkope buit naar je hol te slepen: het komt zelfs niet in die hoofden óp. Het is altijd maar gejubel over de voordelige vervetting. Je ijskast propvol, nog meer rommel in je kast voor echt geen geld. Goed nieuws voor de consument.

Ze vinden het ook totaal normaal en zelfs prijzens­waardig dat iedereen als een hijgende hond nu achter Black Friday aanrent, zei mijn vrouw. Wat een zondags­job moet dát zijn: je lanceert zo’n dagje, je zorgt dat de media het dolletjes vinden en na nog geen twee jaar durft geen enkel bedrijf nog te zeggen: wij doen niet mee, en heb je weer een nieuwe hoogdag van de vadsigheid.

Zet dat nu eens op een rij: na de dure zomer­vakantie is er het dure begin van het schooljaar, dan Halloween, Black Friday, Sinterklaas, Kerstmis, Nieuwjaar, de solden, en voor je het weet is het Valentijn en staan ze weer in je ribben te porren om in te slaan en je wijs te maken dat je geliefde anders gaat denken dat je niet om haar geeft. En dan tel je de short­ski nog niet mee, het reisje tussen kerst en nieuw, Disneyland in de herfst­vakantie en – mag ik wedden? – vanaf volgend jaar Single’s Day. Daar werd vorige maand al verdacht hard op gefocust in de studio in Vilvoorde.

En intussen staan op Black Friday de gele hesjes op straat om te zeggen dat ze hun naft niet meer betaald krijgen. Het zal wel, als je het hele jaar door gedwongen wordt om overal je voordeel bij te doen. Al die dingen worden in het Nieuws na elkaar verteld zonder dat iemand de discrepantie opmerkt en zegt: dát is nu raar.

Wij reden naar Bastogne, wat wij wel eens vaker doen. Het is een mooie rit langs Troisvierges, en als je dat Mémorial du Mardasson beklimt en over het landschap uitkijkt, krijg je altijd weer een krop in de keel – de dood blijft daar maar over de velden hangen.

Wij dronken in een café een Airborne Beer – dat wordt geschonken in een helmpje – en luisterden naar Massive Attack dat opstond, en naar de drie jonge Amerikanen die probeerden te beslissen welk museum ze vervolgens zouden gaan bezoeken, waarbij zij, in overeen­stemming met hun cultuur, een hamburger met frieten aten.

‘It was excellent food, sir’, zegden ze alle drie met hun Texaanse smek­stem toen de ober kwam afruimen.