“Als arts moet je de ziekenhuismuren vergeten”
Ziekenhuizen moeten in de toekomst in netwerken samenwerken. En dus moeten ook de artsenassociaties samengevoegd worden. “Tuurlijk loopt dat niet altijd van een leien dakje”, zegt bariatrisch chirurg Isabelle Debergh (AZ Delta).
Hoe is uw eigen associatie georganiseerd?
“In mijn associatie zijn we met negen chirurgen uit vijf campussen. Elke chirurg heeft zijn interessegebied, dus in de associatie maken we afspraken zodat iedereen kan subspecialiseren.
“Voor onze inkomsten hebben we een verdeelsleutel: iedereen legt ongeveer de helft van zijn inkomen in de pot, het andere deel mag je houden. Zo responsabiliseren we elke arts: gelijke inzet mag beloond worden, maar niemand kan zomaar profiteren van de werklust van anderen.”
Een UZ is niet hetzelfde als een AZ? Wat is een ereloon precies? Duizelig van alle termen? Laat ons helpen met het abc van de dokterslonen.
Reageren? Mail naar dokterslonen@demorgen.be
Samenwerken met chirurgen uit vijf ziekenhuizen, hoe verloopt dat?
“Dat loopt niet altijd van een leien dakje, wat normaal is. Niemand zat te wachten op fusies of netwerkvorming. Plots moesten we samenzitten met mensen die we nauwelijks kennen en met wie we constructief moeten samenwerken. In sommige disciplines heeft dat moeilijke onderhandelingen veroorzaakt.
“Ik vind de samenwerking wel een positieve evolutie. Het zorglandschap verandert en als arts moet je de ziekenhuismuren vergeten. Door aan tafel te zitten met andere ziekenhuizen, kunnen we winnen aan kwaliteit. Zo staat de patiënt weer centraal in het verhaal.”
Als ziekenhuizen fuseren, moeten dus ook hun associaties onderhandelen.
“Klopt. Vóór de fusie betaalde ik erg lage afdrachten, want ik werkte in een klein en heel efficiënt ziekenhuis. In andere ziekenhuizen uit ons netwerk waren de afhoudingen veel hoger, ongeveer 16 procent. In onze nieuwe associatie worden de afdrachten dus opgetrokken. Dat betekent een loonverlies.
“Je moet bij de fusies ook rekening houden met de herverdeling van inkomsten. Als patiënten bijvoorbeeld van de kleine ziekenhuizen naar de grote centra opschuiven, dan betekent dat een inkomstenverlies voor die kleine ziekenhuizen. Via de gemeenschappelijke pot van de maatschap wordt dat een beetje opgevangen.”
Bepaalt de associatie ook welke tarieven jullie mogen vragen?
“In mijn associatie is dat niet opgelegd, maar het gebeurt zeker. Door de netwerkvorming worden sommige artsen gestimuleerd om te deconventioneren. Ik ken associaties die hun artsen verplichten om de tarieven op te trekken tot 40 euro per consultatie. Van 21 naar 40 euro, dat is veel. Zo willen ze de onderlinge concurrentie uitschakelen. Als je in ziekenhuis A 40 euro moet betalen, en in ziekenhuis B maar 25, dan zouden patiënten het snel weten.”
Wat is volgens u een fair loon voor een chirurg?
“Het is niet zo dat ik geld wil hebben waar ik geen recht op heb, maar wel een correcte compensatie voor al mijn opofferingen. Je kan niet kiezen voor een ‘light-versie’ van het leven van een chirurg. Ik heb al mijn kennis en tijd geïnvesteerd in mijn carrière en mijn familiaal en sociaal leven op een laag pitje gezet. Het is bijna zoals topsport en het kan zo gedaan zijn. Als ik mijn hand breek, dan zijn al die investeringen voor niks geweest.
“Ik hoop dat geen enkele chirurg onze branche heeft gekozen voor het geld, maar wel uit passie en techniciteit. Anderzijds lopen wij veel meer kans op schadeclaims en rechtszaken dan andere specialisten. Wil je een correct debat voeren over erelonen, dan moet je onze opleiding, techniciteit, risicoblootstelling en subspecialisatie ook in het achterhoofd houden.”