Tien films die u deze week niet mag missen

1. Utøya 22.juli

Paul Greengrass’ makke Breivik-film 22 July mag u gerust links laten liggen, maar het Noorse Utøya 22.juli is wél essentiële cinema. Regisseur Erik Poppe verfilmt het bloedbad op het eiland Utøya in real time, en kiest radicaal voor het standpunt van één meisje. 72 minuten lang registreert de camera – zonder ook maar één cut – hoe ze rent, zich verstopt, en vecht voor haar leven. Zo dompelt Poppe je helemaal onder in de gruwel. Wie gaat kijken, komt niet ongehavend buiten. Niet bepaald een gezellig avondje uit dus, maar wel een overrompelende filmervaring die je het gevaar van extreemrechts terrorisme aan den lijve doet ondervinden.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie, en hier ons interview met Erik Poppe.

2. Michel Gondry

Echte fans van Michel Gondry zijn vast al naar het Brusselse museum KANAL afgezakt om er in zijn “Filmfabriek” eigenhandig een film te gaan draaien. Toch niet overtuigd van uw regieskills? Dan kunt u deze week bij de meester zelf in de leer. Zaterdagmiddag geeft Gondry een heuse masterclass in het Brusselse museum KANAL, en dan kan ook Cinematek niet achterblijven. De knutselgrage regisseur wordt er uitgenodigd om zijn nieuwste film Microbe & Gasoline, die tot nog toe geen release kreeg in ons land, voor te stellen. Bovendien krijgt hij een maand lang carte blanche om zijn favoriete films te programmeren – wij hebben alvast Buñuels Le Fantôme de la liberté in onze agenda genoteerd – én een volledige retrospectieve. Benieuwd of Eternal Sunshine of the Spotless Mind na een 26ste kijkbeurt nog hoger zal stijgen in ons lijstje van beste films ooit.

Van 7/12 tot 13/01 in Cinematek (Brussel).

3. Widows

Vergeet Ocean’s 8: wie een vlijmscherpe heistfilm met vrouwen in de hoofdrol wil zien, moet naar Widows gaan kijken. Regisseur Steve McQueen – jawel, de man van geweldige, maar hoogst deprimerende werkstukken als 12 Years a Slave en Shame – verrast met een entertainende genrefilm vol brutale actie, maar slaat ook waar het pijn doet. Widows staat met beide voeten in de kille realiteit, en schetst een ontluisterend beeld van racisme, sociale ongelijkheid én de machtsverhoudingen tussen man en vrouw in Amerika. Een adembenemende overval op het patriarchaat, met een geweldige Viola Davis die fysieke power combineert met daadkracht en emoties.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons interview met Steve McQueen.

4. Liebe in den Gängen

Zet hem onmiddellijk op uw boodschappenlijstje: Liebe in den Gängen, een melancholische en originele romance die zich afspeelt in – jawel – een supermarkt. Het moet van Toni Erdmann – waarmee deze film zijn fenomenale hoofdrolspeelster Sandra Hüller deelt – geleden zijn dat onze Oosterburen nog zo fris uit de hoek kwamen. Regisseur Thomas Stuber verrast met poëtische beelden en heerlijk komische details, maar toont ook de barsten in de ziel van zijn personages. Liebe in den Gängen is een ode aan de kleine man, maar ook een schrijnend portret van een maatschappij waar eenzaamheid welig tiert.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie.

5. Beautiful Boy

Met zijn eerste Engelstalige film schiet Felix van Groeningen meteen in de roos. Beautiful Boy is een oprecht en emotioneel drama over hoe drugs een heel gezin ontwrichten, maar ook een regelrechte horrorfilm voor ouders. Een ode aan ouderliefde, die tegelijk de grenzen daarvan durft te onderzoeken. De briljante vertolkingen van Timothée Chalamet en Steve Carell zijn beide Oscarwaardig. Bovendien draagt de film uitdrukkelijk Van Groeningens artistieke stempel, van de verrassende soundtrack tot de intuïtieve montage. Geen kleine verwezenlijking, in de verpletterende machine die Hollywood is.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie, hier ons interview met Felix van Groeningen en de vader en zoon waarop de film gebaseerd is, en hier onze blik achter de schermen van de Oscar-campagne.

6. Capharnaüm

Het is niet moeilijk te begrijpen waarom Capharnaüm dit jaar de juryprijs kreeg in Cannes – brons, zeg maar. De Libanese filmmaker Nadine Labaki schetst een ontzettend rauw beeld van het lot dat zowel straatkinderen als mensen zonder papieren in Beiroet beschoren is. Ze doet dat echter met zo veel oprechte compassie, verontwaardiging en zelfs warmte dat je niet op slag alle hoop in de mensheid verliest. En ja, het is waar: op papier klinkt het plot met zijn lange flashbackscènes enigszins gekunsteld – alles draait rond het proces dat een twaalfjarige jongen tegen zijn onbemiddelde ouders heeft aangespannen, omdat hij het onverantwoord vindt dat ze maar blijven kweken. Maar in werkelijkheid stoort dat geen seconde.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons interview met Nadine Labaki.

7. Harry Gruyaert. Photographer

Onze landgenoot Harry Gruyaert groeide uit tot een Europese pionier van de kleurenfotografie. Sinds 1981 deed hij dat als lid van het prestigieuze fotoagentschap Magnum. Regisseur Gerrit Messiaen vatte zijn leven en huisstijl in een cinematografisch interessant portret: Harry Gruyaert. Photographer.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie.

8. Cold War

De winnaar van de Grand Prix op Film Fest Gent, en dat is meer dan terecht. Pools meestercineast Pawel Pawlikowski (Ida) vertelt in nauwelijks anderhalf uur een bitterzoet liefdesverhaal, gespreid over vijftien jaar. Het stijlvolle zwart-wit, waarin hij de destructieve romance tussen Zula (Joanna Kulig) en Wiktor (Tomasz Kot) toont, is om duimen en vingers van af te likken, en de muziek die hun affaire samenbindt, tilt de film naar een hoger niveau. Cold War is één van die zeldzame films waarop niets aan te merken valt.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons interview met Pawel Pawlikowski.

9. Inclusief

Inclusief onderwijs. Zowat elke politieke strekking heeft er haar zeg al over gedaan. Maar hoe anders de meningen ook zijn, er is een constante: de overtuiging dat zij beter weten wat goed is voor de kinderen. Documentairemaker Ellen Vermeulen brengt hen in het wondermooie Inclusief zelf in beeld. De film geeft een unieke blik in het dagelijkse leven van Irakli, Sami, Rosie en Nathan, vier kinderen met speciale onderwijsbehoeften die les volgen in het reguliere onderwijs. Vermeulen vertoefde maar liefst twee jaar in hun klaslokalen: zo slaagt ze erin om een waarheidsgetrouw beeld te schetsen, en laat ze je als kijker zelf conclusies trekken.

Nu in de bioscoop. Lees hier ons interview met Ellen Vermeulen.

10. Suspiria

Fans van Call Me By Your Name, opgepast: de nieuwe film van Luca Guadagnino bevat noch zwoele kusscènes, noch rijpe perziken. Wel bloed, geweld en zwaarwichtige geschiedenislessen. Suspiria, Guadagnino’s remake van de gelijknamige cultklassieker van Dario Argento uit 1977, is een behoorlijk pretentieuze remake die pulp tot een filosofisch traktaat wil verheffen. Guadagnino verbaast en irriteert met vage referenties naar de Holocaust, de Koude Oorlog en het patriarchaat. Maar dat de man stijl heeft, staat als een paal boven water. En als er iemand hekserij in muziek weet te vatten, dan is het Radiohead-frontman Thom Yorke wel.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie, hier onze “bijsluiter” met uitleg door Luca Guadagnino en Tilda Swinton, en hier ons interview met Thom Yorke.