Vlaamse kranten snoeihard over "plotse radicalisering" van N-VA
De krantencommentaren verklaren de regering niet alleen morsdood, ze zijn ook hard voor N-VA. De “plotse radicalisering” van N-VA staat zowat overal centraal. De ontwikkelingen van gisteren tonen aan “dat een belangrijk deel van de partijtop bereid is met leugens en onwaarheden de politieke strijd aan te gaan”, schrijft hoofdredacteur Bart Eeckhout in De Morgen. De partij is “een schim van zichzelf”, klinkt het in Het Laatste Nieuws.
Dat de veelbesproken sociale mediacampagne tegen het VN-migratiepact gisteren weer werd ingetrokken, doet volgens Bart Eeckhout niet veel ter zake. “Ze is eerst volop verdedigd en verspreid door de partijwoordvoerders. Dat toont aan dat een belangrijk deel van de partijtop bereid is met leugens en onwaarheden de politieke strijd aan te gaan. En het toont aan dat ze dat desnoods wil doen met stigmatiserende, angstaanjagende, xenofobe beelden.”
N-VA is de pedalen kwijt, schrijft editorialist Jan Segers in Het Laatste Nieuws. Hij noemt de partij “een schim van zichzelf”. “N-VA wás de voorbije vier jaar al verworden tot een partij als een andere. Even pragmatisch. Even opportunistisch. Even machtsbelust. Even Belgisch. Nu dreigt ze te verworden tot een extreemrechtse partij als een andere, onaantrekkelijk voor de vele Vlamingen die in haar een krachtdadig alternatief zagen voor de jarenlange middelmaat van christendemocraten en liberalen.”
‘N-VA was de voorbije vier jaar al verworden tot een partij als een andere. Nu dreigt ze te verworden tot een extreemrechtse partij als een andere’
“Diepe crisis”
“De N-VA beleeft een diepe crisis”, zo oordeelt Bart Sturtewagen in De Standaard over de “plotse radicalisering” van de partij over het migratiepact. “Sinds de tegenvallende verkiezingen van 14 oktober heeft ze haar glans van onaantastbaarheid verloren. De N-VA is er dan toch niet zo zeker van dat haar bij een val van de regering een riante overwinning wacht”, besluit Sturtewagen. “De ervaring van gisteren leerde haar dat ze tot dusver alleen Vlaams Belang in de kaart heeft gespeeld. Plots zijn snelle verkiezingen voor de N-VA de meest riskante optie.”
Bart Haeck van De Tijd focust tot slot vooral op de gemiste kansen. Net als de werkgevers gisteren, benadrukt hij dat “het werk niet af is”. Maar dat ligt voor Haeck niet enkel aan de huidige crisis, maar aan vier onderbenutte “verkiezingsloze hersteljaren”. En die wijt hij net zo goed aan de CD&V-keuze voor de “linkerflank”. Hoe de regering ten einde komt ligt nog open. “Maar dat ze niet meer normaal kan functioneren, is duidelijk.”
Begrafenis regelen
“De regering is morsdood. Het enige wat nog te doen valt, is het overlijden vaststellen en de begrafenis regelen”, zo vat hoofdredacteur Liesbeth Van Impe het samen in Het Nieuwsblad. Voor de grootste partij van die regering ziet ze bovendien stilaan “geen weg meer terug”. “Vijftien jaar lang wist de partij een unieke positie te bezetten tussen centrum en extreemrechts, tussen machtspartij en zweeppartij. Met haar advertentiecampagne maakte ze duidelijk dat de extreemrechtse kiezer haar dierbaarder is dan de centrumkiezer”, besluit ze.
‘Het verzet tegen het VN-migratiepact, de profileringsdrang en de arrogantie zijn de partij naar het hoofd gestegen’
Yves Lambrix heeft het in Het Belang van Limburg over N-VB, “het Nieuw-Vlaams Belang”. Het intrekken van de campagne en de "boetedoening" van De Wever en co. waren "too little too late". De campagne noemt hij "een strategische blunder van formaat" die premier Michel de kans gaf N-VA naar de uitgang te begeleiden. "Het resultaat is dat enkel nog diehard Vlaams-nationalisten zullen geloven dat MR, Open Vld en CD&V verantwoordelijk zijn voor deze nachtmerrie. En de kiezer, die weet ongetwijfeld wel beter."
"Hoe is het mogelijk dat de grootste partij van het land, die beschikt over een enorm budget om campagne te voeren en al meermaals bewezen heeft daar erg bedreven in te zijn, zo blundert?", vraagt Kris Vanmarsenille zich af in Gazet van Antwerpen. “Het verzet tegen het VN-migratiepact, de profileringsdrang en de arrogantie zijn de partij naar het hoofd gestegen."
Volgens Vanmarsenille zal de crisis onvermijdelijk ook de coalitiegesprekken in Antwerpen bemoeilijken. Bart De Wever is voor haar "lelijk door de mand gevallen als grote verzoener". "De man die de oorlog met links wilde beëindigen en de verzoening predikte, toont met deze campagne al te weinig respect voor de diverse bevolking van zijn stad."