Lezers reageren op dossier dokterslonen: “Wat een geluk dat wij niet de hele tijd aan geld moeten denken”

Nee, ik klaag niet

Ik ben radioloog in het UZ Gent. Ik ben ambtenaar. Ik word betaald volgens het barema van ambtenaren, en daarbovenop komt nog een flink bedrag als vergoeding voor het klinische werk, de wachten et cetera.

Hoewel ik een prachtig salaris heb, verdien ik stukken minder dan het 'minimum' dat jullie aangeven als inkomen van de radiologen in Vlaanderen. Sommige collega's hoor ik klagen dat ze in een ander ziekenhuis makkelijk drie keer zo veel zouden kunnen verdienen, en dat is blijkbaar ook waar. Maar mij kan dat niet schelen, ik vind het veel belangrijker dat mijn werk leuk is, interessant, afwisselend, dat ik aan onderzoek kan doen en jonge mensen – studenten en assistenten – liefde voor het vak kan bijbrengen. Geen bandwerk hier, en evenmin druk van bovenaf om 'op te brengen' voor het ziekenhuis.

We hebben een mooie vakantieregeling en krijgen een deel van de kosten vergoed als we naar een congres of een andere opleiding gaan. Ook het ziekenhuis zelf heeft een heel aantrekkelijk pakket opleidingen.

Het is fantastisch om deel uit te maken van een universiteit. Het academische milieu is een enorm stimulerende werkomgeving, daar put een mens veel voldoening uit. En tot slot: wat een geluk dat wij niet de hele tijd aan geld moeten denken of bang moeten zijn dat het ziekenhuis ons 'percentage' alweer gaat verminderen. Voor sommige collega's in andere ziekenhuizen is dat een constante bron van zorgen. Elke laatste dag van de maand staat mijn salaris op mijn rekening. En net als andere ambtenaren krijgen we vakantiegeld en een eindejaarspremie.

Nee, ik klaag niet.

Jan Bosmans, UZ Gent

Transparantie

Ik betaal niet graag belastingen voor een betalingssysteem dat artsen-specialisten ongecontroleerd prestaties uitbetaalt. En wat zou er nog uit de bus komen als De Morgen zou onderzoeken hoe de aankoop van ziekenhuismateriaal wordt geregeld in een ziekenhuis? Dit alles leidt ongetwijfeld tot misbruik en een graaicultuur. Een arts mag heel goed worden betaald, maar er zijn grenzen.

Graag transparantie in de gezondheidszorg. Het begint stilaan te dagen waarom we krap bij kas zitten in de gezondheidszorg. Neem daar bij dat een multinational in ons land bijna geen belastingen betaalt en we op die manier nog meer op zwart zaad komen te zitten: de gewone man betaalt het gelag. Laat de gele hesjes maar aanrukken.

Ina Maes

Ontgoocheld

Sinds drie jaar werk ik als hoofdverpleegkundige in een algemeen ziekenhuis in het Antwerpse. Ik volg dan ook met grote interesse jullie reeks. Na het lezen van de artikels heb ik enkele bedenkingen.

De discussie over de lonen kan onmogelijk los worden gezien van de ziekenhuisfinanciering en de noodzaak aan hervorming hiervan. Als een ziekenhuis anders gefinancierd wordt, zal een arts geen "loon moeten verdienen voor zes personeelsleden", maar hoeft hij of zij alleen te werken voor zijn of haar eigen loon. Automatisch zal je dan meer transparantie hebben, aangezien er geen bizar systeem van torenhoge supplementen en duistere afdrachten meer nodig zal zijn voor een ziekenhuis om te overleven. Door de discussie nu enkel over de dokterslonen te hebben, mis je een groot stuk van de puzzel. Het zou jammer zijn als de artsen als de grote boosdoeners worden gezien van een manke ziekenhuisfinanciering.

Uiteraard mogen artsen 'loon naar werken' krijgen. De vraag blijft dan wat een billijke vergoeding is voor het lange studeren, de lange werkdagen, de grote verantwoordelijkheid, et cetera. Is het loon van de premier een goede norm? Misschien kunnen we dit eens filosofisch bekijken en ervoor zorgen dat de jobs die het meeste bijdragen aan de maatschappij een hoger inkomen krijgen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan leerkrachten, zorgpersoneel en brandweerlui. De premier komt momenteel niet echt in dat lijstje voor.

Ik ben erg ontgoocheld in de reactie van onze minister van Volksgezondheid. Minister De Block heeft eigenlijk laten weten: "I don't give a shit." Jammer. Zo zal ze niet meer krediet krijgen, al zeker niet bij mensen in de zorgsector. Ik denk dat ze op meer begrip zou kunnen rekenen als ze tracht uit te leggen welke hervormingen ze allemaal in de steigers heeft staan en toelicht waarom het zo lang duurt eer we resultaten zien.

Wie verdient het minste en het meeste in uw ziekenhuis? Ontdek hoeveel een arts in uw ziekenhuis verdient.

Een UZ is niet hetzelfde als een AZ? Wat is een ereloon precies? Duizelig van alle termen? Laat ons helpen met het abc van de dokterslonen.

De afgelopen maanden probeerde De Morgen stap voor stap het hele kluwen van de ziekenhuisfinanciering te ontwarren. Hier leest u hoe we hierbij precies te werk zijn gegaan.

Reageren? Mail naar dokterslonen@demorgen.be
     

Wat me teleurstelt is het totale gebrek aan hervormingsgezindheid van alle betrokkenen. Of het nu de artsen zijn, de mutualiteiten, de ziekenhuizen of koepels, De Block, allen lijken ze liever de potjes gedekt te houden in plaats van constructief na te denken over een alternatief.

Als laatste bedenking, of eerder suggestie, wil ik graag iedereen aanbevelen zich te verdiepen in het cappucinomodel van Lieven Annemans. Het model propageert een gelaagdheid in de financiering, waardoor de lusten én de lasten eerlijker kunnen worden verdeeld.

Wim Bouden, hoofdverpleegkundige

Schaarste

De artsen-specialisten hebben een vrij beroep en dus denken ze recht te hebben op eender wat. Ze vergeten een klein detail: de numerus clausus zorgt voor een kunstmatige schaarste en dus ook voor deze uitspattingen.

De oplossing is simpel: laat de markt maar spelen, weg met ingangsexamens en beperkte plaatsen voor specialistenopleidingen. Het zal snel gedaan zijn met die schandalige toestanden en de patiënt zal ook niet meer wekenlang moeten wachten op een afspraak.

Dirk Dirix