De favoriete ochtendmuziek van Blu Samu: “Het is een kunst om iets simpels te maken waarmee alles is gezegd”
Elke week vragen we een ongemeen boeiende medemens om vijftien platen te kiezen waarmee hij op zondag ontwaakt. U vindt de playlist onderaan dit artikel. Deze week: de Sunday Morning Playlist van Blu Samu.
We zitten met een kleurrijk springvat vol Portugees bloed – ook wel Salomé Dos Santos ofte Blu Samu genoemd - op de kille, grijze stenen voor de Brusselse Beursschouwburg. De stad van Blu leeft, net als zij, onbezonnen en zondig door op de heiligste der dagen. We stelen de muzikant even weg van haar repetitie, onder het goedkeurend oog van haar manager. In haar aanstekelijke ratatouille van Nederlands, Frans en Engels legt ze ons uit welke muziek haar heeft gemaakt tot wie ze nu is: een muzikant met street cred for miles en de wijsheid van een eeuwenoude ziel. Ondertussen zit er een nummer vast in haar hoofd waaruit ze steeds één zinnetje blijft herhalen.
“Never had a dollar to my name, brah. Shit has been lame, brah.” Ze spit de zin alsof ze hem zelf had geschreven, maar in werkelijkheid is het een songtekst van JID. We kunnen nauwelijks anders dan de woorden linken met de woelige levensloop van Salomé zelf. “Dat moet op de lijst!”
Work hard, chill hard
Als ze hier niet zat, dan was de muzikant gezellig aan het tafelen met haar huisgenoten van de Brusselse rapgang Le 77. “Zondagen zijn voor uitbollen na een concertdag”, vertelt ze. “Eerst spelen, dan feesten, dan rusten. Zo’n niks-doendag heb ik echt nodig, want ik hol van hot naar her voor promo, videoclips en repetities, en dat stopt niet. Ik werk me een ongeluk, maar veel verdien ik er nog niet aan. Daarom is het fijn om met andere muzikanten samen te wonen: we zitten samen in een moeilijke branche, kunnen samen inkopen doen, samen eten, muziek maken, enfin, alles. En we begrijpen elkaar.” Haar vrienden van Le 77 konden dus ook niet ontbreken in haar laidback lijstje van zondagse favorieten, en ook haar brother in arms Zwangere Guy krijgt credits. “Dankzij hen heb ik geen Spotify nodig om muziek te ontdekken”, zegt ze fier. “Zij laten mij alle colours zien.”
Als ze mocht kiezen, speelde op de achtergrond van dat zondagse brunchtafereel een plaat van jazzlegendes Louis Armstrong en Ella Fitzgerald ter bevordering van de spijsvertering. “Die oude muziek heb ik van mijn tante meegekregen”, vertelt Blu. De hiphop moest ze voor zichzelf ontdekken, maar op elk ander vlak bevolkten goede smaak, jazzy ritmes en zuiderse panache al vroeg het auditieve luchtruim rond Blu. “Al heeft mijn tante wel haar Missy Elliot-fase gehad”, gniffelt ze. Ook Nathy Peluso, Rosalìa, Danitsa en Lauryn Hill zijn hedendaagse uitwassen van de vrouwelijke personages met exotisch temperament die haar omringden.
“Met mijn moeder luisterde ik naar muziek, terwijl we in het weekend het hele huis schoonmaakten - ons vast ritueel. Ik heb van mijn familie geleerd om van àlles te houden: jazz, pop, soul, maar ook zeker klassiek. Zelfs een no-nonsense countryplaat die recht to the core spreekt, apprecieer ik. Het is een kunst om simpele dingen te maken, waarmee toch alles is gezegd.”
De country liet ze achterwege, en ook de songs van haar oude Hitclub-cd’s, waar ze fijne herinneringen aan ophaalt, haalden de selectie net niet. “Ik kreeg elk jaar zo’n verzamel-cd, en dan luisterde ik daarnaar met mijn broers, terwijl we ons huiswerk maakten. ‘Where Is the Love’ van The Black Eyed Peas vind ik nog altijd zalig. En ‘Hard knock Life (Ghetto Anthem)’ van Jay Z. Daar ga ik altijd van houden. There ain't that many songs that are gonna stick like that one.”
Niet alleen muziek is belangrijk voor Salomé, woorden kunnen, zeker op een zondag, haar ook zonder melodie ontroeren. Als kind verslond ze de boeken van J.K. Rowling , maar later belandde ze in een meer mondelinge literaire praktijk: via de Antwerpse slam poetry-kringen legde ze voor de eerste keer haar ziel bloot op een podium. “Over mijn zang ben ik lang niet zo zeker geweest”, sluit ze af. “Maar met poëzie en tekst was het anders; daar kon ik voor de eerste keer helemaal tevreden over zijn - die shit was lit. En nu vind ik poëzie in àlles. Zonder die poëtische bril, zou ik bijlange niet zo gelukkig zijn. ”
Beluister hieronder de Sunday Morning Playlist van Blu Samu.