Zo worden bevoegdheden van N-VA-ministers verdeeld, Maggie De Block neemt Asiel en Migratie over

De herschikking en de herverdeling van de bevoegdheden zijn vastgelegd in een koninklijk besluit. Premier Charles Michel ging vandaag langs bij de koning. De stoelendans ziet er als volgt uit:

• Maggie De Block (Open VLD)  blijft minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, maar neemt er nu Asiel en Migratie bij. Zij was de voorganger van Theo Francken op dat departement.

• Didier Reynders (MR), die ook zijn huidige bevoegdheden (Buitenlandse en Europese Zaken, Beliris en federale culturele instellingen) behoudt, wordt daarnaast minister van Defensie (die bevoegdheid neemt hij over van neemt over van Sander Loones). 

• Pieter De Crem (CD&V) wordt minister van Binnenlandse Zaken (en neemt ook Veiligheid over van Jan Jambon). De Crem is tegelijk staatssecretaris voor Buitenlandse Handel.

• Koen Geens (CD&V) blijft minister van Justitie, maar neemt de bevoegdheid over de Regie der Gebouwen over van Jan Jambon.

• Alexander De Croo (Open VLD) blijft vicepremier, maar neemt Financiën over van N-VA-minister Johan Van Overtveldt. De Croo blijft ook bevoegd voor Internationale Ontwikkeling.

• Philippe De Backer wordt minister, behoudt zijn huidige bevoegdheden (strijd tegen de sociale fraude, Noordzee). Hij neemt Digitale Agenda, Telecom en Post over van zijn vicepremier Alexander De Croo en neemt Administratieve vereenvoudiging over van N-VA’er Theo Francken.

• Kris Peeters (CD&V) blijft vicepremier en minister van Werk, Economie, Consumentenzaken en Buitenlandse Handel. Hij neemt er Armoedebestrijding, Gelijke Kansen en Personen met een Beperking bij. Die bevoegdheden lagen tot nu toe bij N-VA-staatssecretaris Zuhal Demir.

• Begrotingsminister Sophie Wilmès (MR) neemt Wetenschapsbeleid over van Zuhal Demir en wordt ook bevoegd voor Ambtenarenzaken, een portefeuille van N-VA’er Sander Loones. 

• Denis Ducarme (MR) blijft minister van Middenstand, Zelfstandigen, KMO’s, Landbouw en Maatschappelijke Integratie en neemt de bevoegdheid Grote Steden over van Zuhal Demir.

Philippe De Backer promoveert in de regering Michel II dus tot minister. Hij behoudt zijn huidige bevoegdheden (strijd tegen de sociale fraude, Noordzee). Hij neemt Digitale Agenda, Telecom en Post over van zijn partijgenoot Alexander De Croo en neemt administratieve vereenvoudiging over van N-VA’er Theo Francken.

De 40-jarige De Backer, gehuwd en vader van twee, groeide op in Kapellen en studeerde biotechnologie aan de Universiteit Gent. Tijdens die studentenjaren vond hij aansluiting bij het Liberaal Vlaams Studentenverbond. In 2008 legde de Antwerpenaar de laatste hand aan zijn doctoraatsthesis en nadien ging hij aan de slag bij een durfkapitaalfonds in Luxemburg.

De Backer bleef al die tijd politiek actief op lokaal vlak en bij Jong VLD, waar hij het in 2008 tot voorzitter schopte. Zijn eerste politieke mandaat kwam er in 2011, toen hij Dirk Sterckx opvolgde als Europarlementslid. De politieke debutant nam er de transportdossiers van zijn provinciegenoot over en volgde ook de budgettaire en financiële hervormingen die in volle eurocrisis door het parlement werden gejaagd.

Na de Europese verkiezingen van 2014 belandde De Backer opnieuw in het Europees Parlement, ditmaal als opvolger van Karel De Gucht. Economie, industrie, onderzoek en innovatie bleven zijn stokpaardjes. In mei 2016 kreeg De Backer een plaatsje als staatssecretaris in de federale ploeg van premier Michel. Door het ontslag van Annemie Turtelboom uit de Vlaamse regering schoof Bart Tommelein door naar de regering-Bourgeois.

Als staatssecretaris voor Bestrijding Sociale Fraude, Privacy en de Noordzee werkte hij zich onder meer in de kijker met de flexijobs in de strijd tegen zwartwerk. Hij kwam ook met een nieuw Marien Ruimtelijk Plan dat de weg vrijmaakt voor bijkomende groene stroomcapaciteit en meer windmolens op zee. Voorts lag hij mee aan de basis van de ontwerpwet-privacy, een uitvloeisel van de Europese verordening GDPR.

De Backer was lijsttrekker bij de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen - hij haalde 5.524 voorkeurstemmen - en zit samen met sp.a aan tafel in de lopende onderhandelingen met N-VA. 

Amper een tweetal weken nadat hij aankondigde de deur van de nationale politiek achter zich dicht te trekken, hebben de ontwikkelingen van de laatste uren die deur voor Pieter De Crem weer geopend. De Aalternaar neemt het stevige departement Binnenlandse Zaken en Veiligheid over van N-VA’er Jan Jambon.

De Crem werd geboren op 22 juli 1962 in Aalter, waar hij intussen al meer dan twee decennia titelvoerend burgemeester is. Hij studeerde Romaanse filologie in Leuven en werd licentiaat Internationaal en Europees recht aan de VUB. Zijn eerste job vond de jonge De Crem in 1987 bij mediagroep Roularta, maar nauwelijks twee jaar later stapte hij al over naar het kabinet van toenmalig premier Wilfried Martens. Drie jaar later verhuisde hij naar het kabinet van toenmalig Defensieminister Leo Delcroix.

Naast het kabinetsleven timmerde De Crem ook volop aan een eigen politieke loopbaan. Zo raakte hij in 1989 verkozen tot voorzitter van de CVP-jongeren in het arrondissement Gent-Eeklo. In 1994 nam hij voor het eerst deel aan de gemeenteraadsverkiezingen, waarbij hij het meteen tot burgemeester van Aalter schopte. Na de lokale verkiezingen van 2000 en 2006 hield De Crem zijn sjerp stevig in handen, in 2012 haalde de CD&V zelfs bijna twee derde van de stemmen (64,56%).

Intussen was de CD&V’er ook een vaste waarde in de nationale politiek. In 1995 raakte hij een eerste keer verkozen in de Kamer, ondanks het tegenvallende resultaat voor de CVP. Ook vier jaar later, in volle dioxinecrisis, wist De Crem zijn zitje veilig te stellen.

Tegen de verkiezingen van 2003 was zijn invloed binnen de partij gegroeid, wat resulteerde in zijn aanstelling als CD&V-fractieleider in de Kamer. Als oppositieleider legde hij de regering-Verhofstadt geregeld het vuur aan de schenen, maar binnen de partij moest hij niettemin de duimen leggen tegen Jo Vandeurzen in de strijd om het CD&V-voorzitterschap in 2004.

Wanneer CD&V na de moeizame regeringsvorming van 2007 weer in de federale regering kwam, leverden zijn bijna 100.000 voorkeursstemmen De Crem een ministerpost op. Hij kreeg de bevoegdheid over Defensie in de interim-regering Verhofstadt III, een portefeuille die hij ook in de regeringen Leterme I, Van Rompuy, Leterme II en Di Rupo I op zak houdt.

Gedurende die zeven jaar - uit die periode dateert ook zijn bijnaam ‘Crembo’ - schudt De Crem het Belgisch leger grondig dooreen. Dat ging gepaard met een stevige afslanking en een grondige reorganisatie van de Belgische strijdkrachten, inclusief overplaatsingen en sluiting van verschillende kazernes. Zijn naam begon toen ook te circuleren als toekomstige secretaris-generaal van de NAVO, een post die uiteindelijk naar de Noorse oud-premier Jens Stoltenberg ging.

De Crem groeide door tot vicepremier in de regering-Di Rupo. Dat stapje hoger werd mogelijk toen partijgenoot Steven Vanackere de handdoek wierp in de hele Arco-heisa. Diens opvolger op Financiën, Koen Geens, bleek echter zo sterk dat De Crem al eens in de schaduw kwam te staan. Electorale schade leek het De Crem echter niet te berokkenen. De Aalterse CD&V’er haalt bij de verkiezingen van 2014 47.036 voorkeurstemmen, of ruim 7.000 meer dan in 2010.

Niettemin daalde De Crem sterk in de rangorde. Hij moest het met het staatssecretariaat voor Buitenlandse Handel stellen - een gevolg van de keuze voor Marianne Thyssen als Europees commissaris, waardoor Kris Peeters geen premier kon worden. De meewarige commentaren zijn nooit ver weg. Antwerps burgemeester Bart De Wever vroeg zich op een onbewaakt moment in New York luidop af wat De Crem eigenlijk deed in die functie. “Ik vraag me af, en ik ben lang niet de enige: hoe vult die zijn dagen?”, luidde het.

De Crem versterkte zelf dat beeld een beetje door bij de start van het politieke jaar in oktober 2016, enkele weken afwezig te zijn omdat hij les ging volgen aan de Harvard Business School - een stap waarvoor premier Charles Michel hem op de vingers tikt. De Crem laat het niet aan zijn hart komen en kijkt niet op een inspanning meer of minder om ondernemers op buitenlandse missies bij te staan en deuren te openen.