Diablo Blvd neemt afscheid langs de grote poort
Diablo Blvd, de metalband rond frontman Alex Agnew, nam gisteren definitief afscheid in een volgelopen AB. Het Antwerpse vijftal toonde zich in absolute bloedvorm. Groep en metalminnend Vlaanderen maakten van dit concert anderhalf uur lang een passend slotfeest.
De metalband van ‘t stad die afscheid neemt in Brussel? Op een maandagavond, dan nog? Satan blijft een rare seigneur. Maar dank aan de Duistere Heer, want de zaal stond vol, het feestmenu oogde lekker en de klankbalans zat perfect, zodat je zin had om die nekspieren een laatste keer aan gort te rammen.
Dertien is geen ongeluksgetal, maar de leeftijd die Diablo Blvd bereikte. Een groep die in zijn kinderschoenen vaak als “het bandje van komiek Alex Agnew” werd omschreven, dan wel een Belgische Danzig-kloon. Die liefde voor Glenn Danzig heeft de frontman behouden, en ook zijn bekendheid valt niet weg te cijferen. Maar Diablo Blvd toonde gaandeweg alsmaar meer een eigen smoel, met een apart geluid. Weg van de platgetreden paden, zich geen fuck aantrekkend van de conventies van het metalgenre.
Die attitude bracht het vijftal naar grote podia: die van Pukkelpop, Wacken, de metal-cruise 70.000 Tons of Metal. Het zorgde er voor dat ze onder de vleugels van bekende buitenlandse bands als Machine Head, Life of Agony en Epica mochten touren. Uiteraard kon Diablo Blvd ook niet ontbreken op Graspop, de Belgische Champions League van het genre. Wie er in 2011 bij was, herinnert zich dat nog. De regen viel met bakken uit de lucht, de wei stond vroeg op de dag al helemaal vol en één kerel in een kilt eiste de hoofdrol op. Het valt te (her)bekijken in de clip van afscheidssingle ‘The Song Is Over’.
De klankbalans zat perfect, zodat je zin had om die nekspieren een laatste keer aan gort te rammen
Diablo Blvd bleef hard timmeren aan de weg, met succes. Maar de droom om ook buiten de landsgrenzen door te breken verliep moeilijker dan gedacht. Eerder dit jaar nog werd een buitenlandse tour geschrapt, omwille van een vage promotor die de band wou beduvelen. De release van hun jongste plaat moest met een half jaar worden uitgesteld, op vraag van hun internationale label Nuclear Blast. Het zorgde voor frustraties. Net zoals toen de band afgelopen zomer, hun opgebouwde status indachtig, opnieuw de wei van Graspop moest wakkerschudden op het middaguur. Dat alles zorgde er voor dat de stekker er nu finaal wordt uitgetrokken. Deze band botste op zijn limieten.
Dat de vijf groepsleden geen muziek meer gaan maken, gelooft niemand. Drummer Kris Martens heeft met zijn eigen rockband Tangled Horns al net een nieuwe plaat uit, ook gitarist Tim Bekaert werkt aan een nieuw project en Jan Rammeloo bast bij Furia. Gitarist Andries Beckers verzorgde gisteren zelf het voorprogramma met Overlord, en Alex Agnew stond onlangs nog op het podium met een eerbetoon aan The Doors.
Vraag blijft wel wie de troon van Diablo Blvd als heavy band van ‘t stad zal overnemen. Er zijn gegadigden: denk maar aan Your Highness, Bark en Off The Cross. Die laatsten mochten gisteren op vraag van Diablo Blvd de feestelijkheden in gang steken, met een erg strakke show.
Metalconcerten hebben vaak iets van een eredienst. Met het podium als altaar en de fans als discipelen. Gelukkig viel er in de AB geen moment een begrafenisstemming te bespeuren. “Dit is de leukste laatste show die iemand zich kan indenken”, betoogde Agnew luidop. Bij de songkeuze lag de nadruk terecht op het uitstekende Zero Hour. In nummers als het vroeg prijsgegeven ‘Demonize’ en ‘Animal’ was de invloed van Killing Joke voelbaar. Alex Agnew vroeg en kreeg dan al een heuse wall of death, die de de zaal aan het kolken bracht. De frontman sprak bovendien duidelijke taal bij ‘Animal’, dat hij opdroeg aan de slachtoffers van de terreuraanslag in Zaventem. “Dit is een song tegen fundamentalisme. Tegen niks anders, tegen niemand anders ook. All you have to do is be human…” Een duidelijke vingerwijzing naar de politieke malaise van vandaag.
Je mag veel zeggen van Agnew, maar zingen kan hij. Als frontman stond hij nergens beter dan op het podium voor deze uitbundige zaal
Er volgden snel enkele oudjes als ‘Virus’ en ‘Between the Hammer and the Holy Cross’: nummers die klonken als een pitbull met schuim op de bek, en die de circle pits moeiteloos op gang kregen. Dat ‘Follow the Deadlights’, het titelnummer van de vorige plaat, niet tot boven in De Zwaarste Lijst raakte blijft een raadsel. Deze gelaagde song toonde nogmaals het potentieel van de groep aan.
Diablo Blvd klonk anderhalf uur lang als een perfect geoliede machine. Met aan het slot een strak ‘Sing from the Gallows’ (waarbij honderden vuisten de lucht in gingen) en een opbouwend ‘Builders of Empires’. Het podium werd verduisterd voor ‘The Future Will Do What It’s Told’, een passende afsluiter. Niet alleen omwille van de titel. Ook om de branie van Alex Agnew, die er opnieuw in afrekende met politieke mistoestanden. Alsof hij die Marrakech-crisis al een jaar geleden voorspelde. Je mag veel zeggen van Agnew, maar zingen kan hij. En als frontman stond hij nergens beter dan op het podium voor deze volgelopen en uitbundige zaal.
Diablo Blvd kwam nog een allerlaatste keer terug. Tijdens hun semi-ballad ‘Saint of Killers’ gingen er honderden gsm-lichtjes aan. Het blijft misschien wel de mooiste song die de Antwerpse groep schreef. Leuk ook hoe Agnew er zijn innerlijke Freddie Mercury bovenhaalde en de massa liet meegaan in een vraag en antwoord-zang, alsof Queen zelve hier stond. Echt afsluiten werd er gedaan met publiekslieveling ‘Black Heart Bleed’, waarbij tal van crowdsurfers opdoken en de mensenzee in de AB andermaal kolkte. Diablo Blvd nam afscheid zoals het dat graag wou: langs de Grote Poort. The song is over.
