Het herstel van de ontsteking aan zijn kniepees neemt meer tijd in beslag dan voorzien. Nu behelpt de renner zich op stage met zwemmen, stabilisatie-en revalidatie-oefeningen. “Mijn dagen zijn hier goed gevuld”, geeft hij aan. “Ik doe ‘s morgens voor het ontbijt met de ploeg de stabilisatie-oefeningen, daarna vertrekken zij op training met de fiets en doe ik mijn sessie in het zwembad. Ik kan je verzekeren: een zwemtraining is ook heel intensief. Verder doe ik nog specifieke oefeningen in functie van de tijdrit en revalidatie-oefeningen bij de kinesist. Natuurlijk is het jammer dat ik niet met mijn ploegmaten kan fietsen en als renner vertoef je liever op je fiets en ben je meer gebaat met die fietstrainingen, maar het is wat het is. Ik kan dat nu niet veranderen en ik wil geen risico nemen. Liever rust ik nu lang genoeg tot die blessure van de baan is.”

Want Campenaerts wil natuurlijk op stage naar Namibië. In principe vertrekt hij op 2 januari, tot begin maart. “Maar ik vertrek niet als ik niet volledig hersteld ben. Dus liefst krijg ik rond Kerstmis goed nieuws te horen en kan ik nog zeker een weekje trainen op de fiets, vooraleer ik vertrek. Dat moet ook. Ben ik niet hersteld, dan vertrek ik later.”

Of hij zich zorgen maakt over zijn aanval op het werelduurrecord. “Ik wil toch eerst even benadrukken dat die poging nog niet voor de volle honderd procent vastligt. Met die stage in Namibië was ik al langer bezig, in augustus, net voor de start van de Vuelta legde ik die plannen voor bij de ploeg. Die stage doe ik op grote hoogte, twee maanden lang, omdat ik daar bij gebaat zal zijn het hele seizoen. Op zich heeft dat niets met het record te maken, maar uiteraard zou het een heel goede voorbereiding zijn. Normaal treed ik dan in competitie in de Tirreno Adriatico begin maart.”

In april volgt dan mogelijk de aanval op het werelduurrecord. “Maar als mijn voorbereiding niet loopt zoals gepland, als ik later naar Namibië vertrek, dan komt dat wel in het gedrang. Het is te vroeg om daar nu al uitspraken over te doen. De aanval op het werelduurrecord eventueel een maand uitstellen, is niet zo simpel. Ik ben in de eerste plaats toch een wegrenner, geen pistier die zich maanden met die aanval kan bezighouden. In mijn ontwikkeling als renner heb ik ook wedstrijden nodig, grote koersen, een rittenkoers zoals de Giro in mei. Daar zijn enkele mooie tijdritten en die koers heb ik nodig om sterker te worden, met het volgende doel voor ogen: de Spelen in Tokio 2020. Nu wil ik dus in de eerste plaats vooral genezen, daarna naar Namibië trekken en hopelijk volgt dan nog die aanval op het werelduurrecord, maar niet ten koste van alles.”