FITTER DAN FIT

Het was een beetje een vreemd gezicht, in de aanloop naar de Olympische Spelen van Peking 2008. Zwetende Lions die zich afbeulen… in een plastieken serre die ze van een naburige tomatenteler op de kop wisten te tikken. De bedoeling: een manier vinden om om te gaan met de vochtige hitte van de Chinese hoofdstad, om te kijken hoe ze zouden reageren, welke samenstelling hun sportdrank moest hebben, enzovoort.

Het symboliseert hoe rigide de Lions al die tijd bezig zijn geweest met middelen om hun fysieke capaciteiten de hoogte in te jagen. “Niet toevallig zijn we één van de fitste landen ter wereld”, zegt Mick Beunen, al jaren physical coach. Op basis van gps en hartslagmeter bepaalt hij of een speler sneller mag invallen (omdat hij hersteld is van zijn inspanning) of vroeger moet worden gewisseld (omdat hij in het rood zit). “En omdat niet elke speler bij dezelfde hartslag verzuurt, de ene beter sprints kan trekken, de andere meer kilometers kan malen, krijgt iedereen een aangepast programma.”

DE FACTOR-MCLEOD

De aanpak van de Nieuw-Zeelandse bondscoach Shane McLeod, minder dan een jaar voor Rio 2016 aangesteld, werkt. McLeod gaf de groep veel meer zelfverantwoordelijkheid, waardoor de spelers zich beter in hun vel voelen. Zo bepalen de spelers mee de ‘huisreglementen’ tijdens een tornooi, bijvoorbeeld over hun smartphonegebruik, en laat hij zijn spelers meedenken over de tactiek en hoe de tegenstander te bespelen.

HET GROEPSGEVOEL

Een beeld dat telkens weer bijblijft tijdens wedstrijden van de Red Lions, ook gisteren weer, is de rondo die ze vormen. Samen schouders aan schouder elkaar oppeppend, zoals ook basketbalspelers doen tijdens een time-out. McLeod is veel meer dan een gemoedelijke coach, hij schaafde ook aan het groepsgevoel. De hoofdboodschap: sterspelers zijn welkom, maar ze moeten in de eerste plaats collectief denken. Niet voor niets is de slogan Roar together, roar for gold. Zeer vrij vertaald: Eén voor allen, allen voor goud. De Belgen zijn geëvolueerd tot een sterk blok dat moeilijk te ontwrichten is, met een solide verdediging, middenveld en aanval. Daarnaast hamerde McLeod op een hoger slaagpercentage van strafcorners, in hockey vaak beslissend over winst en verlies.

MANIAKALE DETAILS

Shane McLeod heeft het graag over de superpower die zijn Red Lions hebben. Hij bedoelt dat ze niet alleen super kunnen hockeyen, maar ook minstens drietalig zijn. Zo overleggen de Lions op het veld tegen Nederland in het Frans en spreken ze als ze tegen Frankrijk spelen in het Nederlands. Een strategisch voordeel dat niet te onderschatten valt. Tijdens de trainingen wordt Engels gesproken - al bij de jeugdcategorieën krijgen spelers die het Engels niet goed machtig zijn, bijles. Die details maken soms het verschil. Of wat te denken van het hoofdkwartier dat de Lions inrichtten tijdens dit WK, omdat de mogelijkheden om een koffietje buitenshuis te drinken beperkt waren? Ze lieten koffiemachines, deftige koffie, vogelpik en gezelschapsspelletjes aanrukken vanuit België. (hjb)