Slachtoffer seksueel misbruik Jehova-gemeenschap getuigt: "Begraaf alles mee en vergeet het"

Het slachtoffer A.M. (initialen) deed eerder haar verhaal bij IACSSO,  het observatorium van de sekten in België, die getuigenissen verzamelt van slachtoffers van seksueel misbruik binnen de Jehova-gemeenschap. Zij roepen op om een parlementaire onderzoekscommissie op te richten naar het misbruik dat jarenlang in de doofpot is gestopt.

"Het had nooit mogen gebeuren en zeker niet bij zo een religieuze instantie waarvan je denkt dat iedereen leeft volgens gods wetten."

A.M. was amper zes jaar toen  ze voor het eerst in contact kwam met de Jehova's getuigen toen ze met haar moeder Bijbelstudie begon te nemen. In die tijd stierf haar vader en verhuisde het gezin naar een oom, ook Jehova getuige, die de vaderrol op zich nam. Wat startte als genegenheid eindigde in seksueel misbruik. 

"Als meisje van 10 jaar sta je met rug tegen de muur als er zoiets gebeurt. Je bent ten eerste al beschaamd dat het gebeurt. Het was een familielid en dan zwijg je ook al een beetje. Op die leeftijd heb ik het niet naar buiten gebracht. Het was lichamelijk en geestelijk misbruik. Het was echt wel heel structureel. Het heeft ongeveer twee jaar geduurd."

A.M. klaagt vooral het systeem aan binnen de Jehova-gemeenschap. Dat is een heel gesloten gemeenschap waarbinnen het zeer moeilijk is om klacht in te dienen.  

"Je hebt geen idee hoe een zware druk dat het is. Hun tactiek is om mensen volledig te isoleren door naar voor te brengen dat zij de enige goede mensen zijn en dat zij het goed menen met iedereen. Dat zij alleen volgens de Bijbel leven. Alle andere mensen, niet Getuigen van Jehova,  wereldse mensen noemen ze dat dan, die zijn slechte omgang. Dat is religieus brainwashen", getuigt A.M.. 

A.M. heeft het nooit tegen haar moeder of familie durven vertellen als kind. Pas toen ze dertig was en zag dat haar situatie niet de enige was en er veel in de doofpot verdween had ze de moed om het intern aan te klagen, een klacht waar uiteindelijk niets mee gebeurde: "de naam van God en de organisatie mag niet slecht worden gemaakt. Alles wordt in liefde geregeld."

De Jehova's getuigen hebben een soort interne rechtspraak waarbij ze het achter gesloten deuren intern proberen op te lossen op basis van Bijbelteksten.  Ze richten dan een gerechtelijk comité op waarbij er twee getuigen moeten zijn van het misdrijf: "bij seksueel misbruik is dat nogal moeilijk om twee getuigen te hebben, dat is heel doortrapt. Daar beroepen ze zich op. Je hebt geen poot om op te staan."

"Dan zit je daar voor drie mannen als vrouw. Dan worden er vragen gesteld. Je weet op voorhand dat er niets mee gaat gebeuren, want die getuigen ontbreken. Een ingenieuze regel die ze in leven roepen. Ze dekken zichzelf in. Je weet op voorhand al dat je die getuigen nooit zal krijgen. Dus hun systeem is al ingedekt om in dit geval kindermisbruikers te laten gaan", zegt A.M.

Op steun van haar familie moest A.M. niet rekenen en dat kwam hard aan: "Ik ga ook vertellen wat mij het meest heeft aangegrepen in heel het verloop van dat misbruik. Dat is wat mijn eigen moeder heeft gezegd toen dat familielid gestorven was. Hij is nu dood. Begraaf alles mee. Vergeet het en ga door met je leven. Dat heeft mij gebroken."

Het was een constant gevecht om uit de gemeenschap te kunnen stappen. Uiteindelijk verbrak A.M. al haar banden met de organisatie. Een officiële politie-aanklacht deed ze weliswaar nooit, de dader overleed.

"Je hebt geen enkele voeling meer met wat de normen buiten de getuigen zijn. Dat is een enorme druk geweest. Dat weerhoudt je ervan om eruit te stappen. Het vergt heel veel moed om ook maar iets te zeggen in die groep en zeker als vrouw. Het is algemeen geweten dat bij de getuigen vrouwen eigenlijk niks betekenen. Ze moeten alleen onderdanig zijn. Ik trek nu de lijn door naar seksueel misbruik bij kinderen. Als jong meisje word je zo grootgebracht dat je als vrouw niet veel te zeggen hebt.  Je bent beknopt in het doen en laten als vrouw. Je kan je eigen mening niet uiten, want het wordt direct onderdrukt. Je kan ook geen dingen ondernemen want het wordt ook altijd direct onderdrukt." 

Kerstine Vanderput, directrice van IACSSO roept slachtoffers van misbruik binnen de Jehova-gemeenschap op om zich te melden: 

Slachtoffers die zich nog willen melden kunnen terecht op de website van IACSSO