Na de beslissing de Amerikaanse troepen terug te trekken uit Syrië: waarom zijn de Koerden altijd de pineut?

Dat was een verkiezingsbelofte. Trump vindt de kosten van de militaire aanwezigheid niet opwegen tegen politieke invloed in de regio. Hij kan niet zoveel met de vrijheidsdrang van de intern verdeelde Koerden. Hij doet liever zaken met de leiders van sterke staten, zoals de Turkse president Erdogan. Die laatste ziet de Koerden als een bedreiging.

Sinds 2013 hebben de Koerden op de slagvelden in Irak en Syrië meegevochten tegen IS. De beloning daarvoor bleef uit. Integendeel, het Westen gaf niet thuis toen de Turken dit jaar het Noord-Syrische district Afrin heroverden (waar de meerderheid Koerdisch is) en ook niet in 2017 bij het olierijke (overwegend Koerdische) Kirkoek, toen het Iraakse leger door de Koerden bevrijd gebied terugnam.

Nu de Amerikanen Syrië verlaten, is het wachten op een volgend Turks offensief. De Amerikaanse troepen, die samen met de Koerden tegen IS streden, deden de Turkse president Erdogan tot nu toe aarzelen aan te vallen.

Het is een geëmancipeerd volk zonder land. Ondanks beloften van het Westen aan de Koerden na de val van het Ottomaanse Rijk zitten ze letterlijk met de brokken daarvan in vier landen: Turkije, Irak, Syrië en Iran. 

De Koerden hebben verschillende religies, verschillende talen en ook verschillende politieke ambities en strategieën. Er zijn Koerdische terreurorganisaties als de PKK die Turkije argumenten geven keihard terug te staan en een Koerdische staat aan de zuidgrens te voorkomen.

De Syrische Koerden kunnen niet op tegen het Turkse leger en zullen worden verjaagd. Dat kan leiden tot reacties van de Iraakse Koerden en de PKK. Gevreesd moet worden voor aanslagen in Turkije.

De Koerden hebben met de rug tegen de muur gestreden tegen IS dat ook gifgas inzette. Met name bij Kobani sneuvelden veel Koerden. De Peshmerga ('Zij die oog in oog staan met de dood'), toonden meer dan eens hun moed op het slagveld. Elke stad in het noorden van Syrië heeft een kerkhof vol Koerdische martelaren. 

Ook de rol van de vrouwelijke strijders is vaak belicht. Veel meer dan elders in de regio zijn Koerdische vrouwen geëmancipeerd en hebben ook zij grote offers gebracht in de strijd.