Elke ochtend maakte Henry Duchenne in alle vroegte dezelfde wandeling doorheen het befaamde Masai Mara Natuurpark, een enorm reservaat in het westen van Kenia. ­Duchenne had zijn huis daarom letterlijk aan de rand van het natuurpark gebouwd.

Op zijn Facebookpagina postte Duchenne adembenemende foto’s van de dieren die hij in de ochtendschemering langs dat pad zag stappen. Kuddes giraffen, leeuwen die hun prooi verorberden of jachtluipaarden die op zoek waren naar antilopes. En olifanten.

“Maandagochtend vertrok mijn vader met twee vrienden”, zegt zijn dochter. “Ze kwamen een olifant tegen die ze nog nooit hadden gezien. Het dier was bijzonder nerveus. Ze zijn daarom op hun stappen teruggekeerd, en hebben een andere route gekozen.”

Maar de olifant moet het trio achterna zijn gegaan. “Plots was die olifant er weer. Hij heeft hen aangevallen. Alle drie zijn ze een andere richting uitgelopen, zo hard als ze konden. Toen ze later op hun stappen terugkeerden, hebben zijn vrienden mijn papa gevonden. De olifant had hém aangevallen.”

Minder water

Duchenne leefde nog. Hij werd naar een kleine dorps­kliniek in Talek gebracht, zo’n tien kilometer verderop. “Om zeven uur ’s ochtends is de man binnengebracht”, zegt directeur John Sankok. “Hij was er erg aan toe. Hij is al na enkele minuten bezweken aan interne bloedingen.”

In Kenia zien ze steeds meer incidenten met olifanten. Eén maand geleden stierf er nog een Italiaanse toerist toen hij een foto van een olifant wilde nemen. En afgelopen dinsdag zou een Keniaans kindje vertrappeld zijn, onderweg naar school.

“Olifanten zijn zachtaardige dieren, maar ze voelen zich onder druk gezet”, zegt Sankok. Omdat ze door de aanhoudende droogte uit hun leefgebied worden gedwongen, op zoek naar water. “Maar hun leefgebied wordt ook steeds kleiner, doordat de mens hun territorium inpalmt.”

Turnleraar

Henri Duchenne was zijn hele leven turnleraar in een middelbare school in het Waalse Herbeumont. “Toen al ging hij vaak op reis naar Kenia”, zegt zijn dochter. Vijftien jaar geleden, na zijn pensioen, verkaste hij definitief naar Afrika.

Aanvankelijk woonde hij aan de Keniaanse kust. Hij verhuisde later naar het binnenland, waar hij trouwde met een Masai-vrouw. Ze baatten vakantiehuizen uit, voor toeristen die het Masai Mara Natuurpark wilden bezoeken. “Mijn vader is gestorven op de plek die hij als zijn hemel zag.”