De prequel ‘Bumblebee’ is de beste ‘Transformers’-film
Bumblebee, de jongste loot aan de Transformers-boom, is een geslaagde familiefilm: een update van E.T. die op jong en oud mikt.
Iemand die na vijf seconden een bandje met ‘Girlfriend in a Coma’ van The Smiths uit de cassettespeler wipt kan bij bovengetekende niet op veel clementie rekenen. Zelfs niet als het een alleraardigste Autobot is die zich ontheemd voelt op aarde en belaagd wordt door verschillende vijanden. Gelukkig komt het toch nog goed (met de cassette, niet met het vriendinnetje), al reveleert Bumblebee, voor wie dat niet wist of verdrongen heeft, dat er in de jaren 80 ook veel slechte muziek gemaakt is. De soundtrack zit barstensvol flarden van liedjes uit dat decennium. Bumblebee speelt immers in 1987 en muziek helpt om de sfeer van toen op te roepen.
In dat jaar belandt de Autobot Bumblebee op aarde. Een Autobot is een metershoge humanoïde robot die zich kan transformeren tot een wagen. Bumblebee is op de vlucht voor de gemene robots Decepticons die zijn thuisplaneet dreigen over te nemen. Op aarde is Bumblebee evenmin veilig, want zowel de Decepticons als de Amerikaanse overheid proberen hem te vernietigen. Gelukkig is er Charlie (een excellente Hailee Steinfeld) die hem onderdak biedt, hem leert zich te beheersen en, vooral, hem gebruikt als wagen, iets waar haar moeder en pluspapa haar weigeren te geven.
Bumblebee is hier nog een kaduke gele Kever, niet de blitse Chevrolet Camaro uit de andere Transformers-films. Bumblebee is namelijk een prequel die aan de allereerste film vooraf gaat.
Nostalgie
Na zes opeenvolgende audiovisuele bombardementen door Michael Bay is beslist om het Transformers-roer radicaal om te gooien. De meest drastische wijziging is dat Bay zijn plek in de regisseursstoel heeft afgestaan aan Travis Knight, verantwoordelijk voor de animatiefilm Kubo and the Two Strings. Knight en scenariste Christina Hodson roepen niet alleen op een ongecompliceerde wijze de jaren 80 op, maar ze hebben zich ook onbeschroomd laten inspireren door de populairste film uit dat decennium, E.T. Het is dat die Autobots veel ingenieuzere communicatiemiddelen bezitten of we hadden wis een “Bumblebee phone home” te horen gekregen. Ook componist Dario Marianelli doet een flinke duit in het zakje door zich te outen als de bastaardzoon van John Williams.
Steven Spielberg bewees eerder dit jaar met de sof Ready Player One dat nostalgie naar de jaren 80 een slechte raadgever kan zijn. De gezellige, zij het qua verhaal voorspelbare familiefilm Bumblebee bewijst daarentegen dat het wel goed kan uitdraaien. Volgende keer wel graag zonder Rick Astley, A-ha, Bon Jovi en Simple Minds!
Vanaf woensdag in de bioscoop.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
