“Hier komt nu mijn hartenwens: wees gelukkig, lieve mens.” Zo eindigde vierentwintig jaar geleden de nieuwjaarsbrief die ik aan mijn grootouders voorlas. Het was een voorgefabriceerde brief, ik moest hem enkel netjes overschrijven op lijntjespapier. Ik had ook niet geweten wat ik anders had moeten schrijven. Wat geluk en een goede gezondheid misschien? In ieder geval hebben mijn nieuwjaarswensen hun doel niet gemist: de grootouders aan wie ik deze brief toen voorlas, zijn nog altijd gelukkig en gezond.

De wensen die ik dit jaar heb zijn anders dan die van vorig jaar. Vorig jaar wou ik het liefst enkele nieuwe boeken, wat hippe meubels en een mooie reis maken. Nu lijken die zaken onnozel en banaal. Hoe dat komt? In februari word ik vader en daardoor kan ik mijn nieuwjaarswensen niet verspillen aan zulke kleine dingen. Ons kindje is nog niet geboren, maar ik maak me nu al ongerust over de wereld waar hij in moet opgroeien. Ik wens voor 2019 dan ook een betere wereld. Een wereld met minder geweld en meer liefde en een wereld met meer aandacht voor het milieu. Veel meer aandacht voor het milieu.

In mei kocht ik een maand lang geen plastic - ik schreef er een column over in Citta Kempen. Ik was natuurlijk niet van plan de wereld te redden, maar ik wou me bewust zijn van de grote hoeveelheden plastic die we dagelijks gebruiken. Ik ben al jaren begaan met het milieu. Ik eet geen vlees, gebruik bijna altijd het openbaar vervoer en probeer afval te vermijden. Maar het is niet zo dat ik er obsessief mee bezig was. Ik maakte me weinig zorgen over mijn eigen toekomst. “Everything will Turnhout fine”, zeggen ze in de hoofdstad van de Kempen.

Maar nu ik binnen twee maanden vader word, ben ik plots veel ongeruster over de wereld waarin ons kind zal opgroeien. Gelukkig kwamen er afgelopen maand tienduizenden mensen op straat om meer maatregelen te eisen tegen de opwarming van de aarde en luchtvervuiling. Maar op straat komen is niet genoeg als politici niet luisteren. Ik hoop dan ook dat jullie in mei zullen stemmen op een partij die zorg draagt voor het milieu, ongeacht of die partij links of rechts is. Doe het voor mijn kind en alle andere kinderen.

Lezers die mij kennen van mijn columns in Citta Kempen, verbazen zich misschien over mijn toon. Meestal ben ik iets ironischer, cynischer zelfs. Maar het vaderschap heeft nu blijkbaar al een ander mens van me gemaakt. Het is wennen, hard wennen, maar het komt wel goed: meer liefde en minder cynisme. En ik kan niet wachten om binnenkort al mijn liefde aan ons kindje te geven. Geen zoen van uw kapoen, maar een zoen aan mijn kapoen.