Daar is nummer 100! Van der Poel is in Gullegem weinig verrassend de betere van Gianni Vermeersch

“Ik ben geen man van cijfers en statistieken, maar honderd is wel een mooi getal”, zei Mathieu van der Poel bij aanvang van het eerste crossweekend van 2019. De Nederlander kon in Gullegem op zijn 23ste zijn 100ste profzege binnenrijven. De organisatoren lieten voor de gelegenheid al voor de start de taart aanrukken, maar de cross zelf, die moest zoals het spreekwoord zegt ‘nog altijd verreden worden’. 

Daarin nam Van der Poel in afwezigheid van onder meer Wout van Aert, Toon Aerts en Michael Vanthourenhout uiteraard de kopstart. Een vliegende solo zat er evenwel niet meteen in op West-Vlaamse grond. De Europese kampioen duldde Jens Adams, Dieter Vanthourenhout en Gianni Vermeersch na één ronde nog steeds in zijn wiel. 

Die kopgroep dikte even aan, maar werd dan toch uiteen geranseld door Van der Poel. De Nederlander fietste enkele keren kwiek door de zandbak en de rest moest het daarbij ontgelden. Er was er maar eentje bij die na een kwart wedstrijd niet overstag ging: Gianni Vermeersch. De toekomstige ploegmaat van Van der Poel bij Corendon-Circus op de weg kende een begenadigde dag en beet zich lang vast in het wiel van Van der Poel. 

De verbetenheid ten spijt moest Vermeersch na driekwart wedstrijd toch de rol lossen. In de zandbak moest hij van de fiets waar Van der Poel kon blijven fietsen. De Nederlander was met nog twee ronden te gaan klaar om te vieren. Vermeersch bleef weerwerk bieden, maar aan de meet hield Van der Poel nog een vijftal seconden over om te vieren. Als extra toemaatje mocht broer David van der Poel na een ferme inhaalrace mee op het podium. Missie geslaagd. Laat die taart maar komen.

“Je moest hier veel draaien en keren. Het was een technisch parcours en dat speelt in mijn kaart. Ik houd aan deze cross een goed gevoel over en start zondag met vertrouwen in Brussel. Het was de bedoeling om een beetje op reserve te rijden, maar uiteindelijk moest ik toch nog stevig doortrappen om Gianni Vermeersch achter mij te houden.”

“Van Mathieu van der Poel verliezen is geen schande”, reageerde Vermeersch. “Al voor de start wist ik dat de tweede plaats het hoogst haalbare was. Dus ben ik uitermate tevreden met mijn resultaat. Iedere ronde kliefde Van der Poel netjes door het zand en maakte ik daar een moeilijk moment mee. Op die strook maakte hij het verschil. Telkens moest ik een gat van twintig meter dicht rijden. Uiteindelijk kraakte ik op iets meer dan twee ronden van het einde. Ik ben klaar voor het Belgisch kampioenschap in Kruibeke, al sukkel ik wat met een blessure aan de heup. Op nieuwjaarsdag reed ik in Baal tegen een afsluiting. In Kruibeke wil ik gaan voor een podiumplaats. Dat zou mooi zijn.”

1 keer slechts schopte Van der Poel het tot dusver tot wereldkampioen bij de elite. Dat was in 2015 in het Tsjechische Tabor.

2: Europese kampioenstruien heeft hij ook al in de kast hangen (Tabor 2017, Rosmalen 2018).

4: Van der Poel verloor nog nooit het Nederlands profkampioenschap. Hij pakte de titels in Veldhoven (2015), Hellendoorn (2016), Sint-Michielsgestel (2017) en Surhuisterveen (2018). In Huijbergen kan hij volgende zondag dus voor de vijfde keer op rij het Wilhelmus aanhoren.

19 jaar en 26 dagen om precies te zijn (en nog belofte), was Mathieu van der Poel toen hij op 16 februari 2014 in het Nederlandse Heerlen zijn allereerste profcross won. Van alle profwereldkampioenen van de voorbije 20 jaar doet enkel Niels Albert beter. Die was pas 18 op het moment van zijn eerste A-crosszege in Leudelange (5 december 2014). Van Aert, Boom, Groenendaal en Wellens waren iets ouder, Stybar, Nys en Vervecken al 20, De Clercq (die eerst een wegcarrière uitbouwde) zelfs 30.

32: ‘losse’ crossen schreef hij tot dusver op zijn palmares. Daarvan won hij het vaakst in Meulebeke, Overijse en Otegem (elk drie keer).

32: 2017-2018 was voorlopig zijn meest succesvolle seizoen, met in totaal 32 zeges. In 2016-2017 kwam hij aan 22 overwinningen, een cijfer dat hij vandaag in Gullegem al kan evenaren.

34,5: Van der Poel zit vandaag na zijn honderdste profzege na amper 5 seizoenen bij de elite al aan meer dan 34% van het carrièretotaal van Sven Nys (292).

50: In exact 50% van het totaal aantal profzeges van Van der Poel eindigde ‘Angstgegner’ Wout van Aert als tweede. Toon Aerts strandde acht keer op de dichtste ereplaats, Van der Haar en Laurens Sweeck elk zeven keer, Pauwels en Michael Vanthourenhout zes keer. Ook Meeusen (4), Van Kessel (4), Merlier (2), Van Amerongen (1), Peeters (1), Bosmans (1), Hermans (1) en broer David (1) mochten al met Van der Poel mee het podium op. Daar komt nu dus ook Gianni Vermeersch bij.

61 van zijn 100 zeges behaalde Van der Poel in klassementscrossen: 20 in de Wereldbeker, 25 in de Superprestige, 16 in de bpost bank/DVV-Trofee. Daarmee zit hij nú al aan meer dan 37% van het recordtotaal van Sven Nys (164). Alleen in Diegem scoorde hij het perfecte maximum: 5 op 5.