Tv-scenarist Raf Njotea: “Ik denk na over hoe mijn verschillende identiteiten op elkaar inwerken”

“Ik weet niet of je mijn interesses uit mijn smartphone kunt destilleren”, zegt Raf Njotea. De man is scenarist, werkte tot voor kort aan de verhaallijnen van Familie en buigt zich nu over het fictiewerk van Zie ze doen, het Gentse media- & storylab dat onder andere instond voor Het peulengaleis en De bende van Wim. 

Njotea schrijft ook over diversiteit (opiniestukken) en praat erover (workshops en debatten). “Hoe meer pagina’s met apps je passeert, hoe onbelangrijker de apps worden, dat is het systeem dat erachter schuilt. Hier (schuift zijn gsm naar me toe): doe maar.”

Dus de laatste app van allemaal, Vlaggen van de Wereld, doet er niet toe?

“O, juist, die was ik vergeten. ‘Vlaggen van de Wereld’ is wel degelijk belangrijk en legt zelfs een grote passie bloot. Om een of andere reden ben ik gek op vlaggen. Deze app ­bundelt die en giet de vlaggen in een quiz. Al naargelang de criteria zijn er wereldwijd ongeveer 200 landen. Wel, ik ken alle ­vlaggen van alle landen.’

Wat is volgens jou de mooiste vlag ter wereld?

“Die van Palau, een eilandengroep in Micronesië, ergens ten noorden van Indonesië. De vlag lijkt op die van Japan, maar in plaats van rood en wit heb je bij Palau een gele bol op een lichtblauwe achtergrond. Eenvoudig, maar zo schoon. Ook de vlag van de Seychellen is enig mooi. Daarbij vertrekken vijf kleuren vanuit de ­linkerbenedenhoek van de vlag.”

Wat is Pocket?

“Een app waarin je de links bundelt van ­artikels die je wil lezen.”

De eerste twee artikels op de lijst (‘De dag dat ik allochtoon werd’ en ‘Tijd om kleur te bekennen’), geven die meteen aan welke thema’s jou bezighouden?

“Migratie, diversiteit en identiteit zijn volgens mij de thema’s die het debat de komende jaren gaan beheersen. Je kunt er niet onderuit. Af en toe schrijf ik een opiniestuk over die thema’s en probeer ik wat nuance aan te brengen in wat vaak als een zwart-witverhaal wordt voorgesteld. Zelf stam ik af van een Nigeriaanse vader en een Vlaamse moeder, en groeide ik op in de Kempen. Ik ben ook homo en denk na over hoe mijn verschillende identiteiten op elkaar inwerken.

“Identiteit gaat echt niet enkel over de Marokkaanse moslimjongen die worstelt met het geloof, of de Syrië-strijder die terug in België arriveert. Het gaat evengoed over een Vlaamse vrouw van vijftig jaar die het even niet goed meer weet. Daarom lees ik er veel over, via Pocket, maar scroll een beetje verder en je vindt bijvoorbeeld ook een recept voor bananencake.” (lacht)

Vlaggen worden vaak aangewend om een identiteit te versterken. Wat vind je van de Vlaamse Leeuw?

“Het is logisch en goed dat er nu gesproken wordt over wat die Vlaamse identiteit ­precies is. En een vlag hoort daar in theorie ook bij, al hoeft dat niet natuurlijk. Maar puur esthetisch vind ik de Vlaamse vlag helemaal niet mooi. Een leeuw is ook een agressief symbool.”

Wat is ‘Terrible, Thanks for Asking’?

“Een podcast waarbij mensen gewoon heel eerlijk zeggen hoe het met hen gaat. Erg Amerikaans getint allemaal, maar het is wel wat als iemand met suïcidale gevoelens daar openlijk over praat. Of een moeder die een kind verloor en uitlegt hoe ze zich voelt.”

Ben jij een fan van hiphop?

“Zeker weten! In mijn muziekbibliotheek vind je veel terug van Kendrick Lamar en Frank Ocean. Soms draag ik ook de bijbehorende hiphopkledij, niet als statement, maar omdat een trainingsbroek ook mooi kan zijn. Ik wil daarmee ook aangeven dat je hiphopliefhebbers niet automatisch mag associëren met de typische machocultuur.”

Louis CK kan je ook nog altijd bekoren?

“Ik heb alleszins zijn app gedownload. Sinds hij in opspraak kwam (de Amerikaanse comedian werd beschuldigd van seksueel wangedrag en gaf de feiten ook toe, MD) kan ik me natuurlijk minder vinden in de man zelf, maar je moet abstractie maken van zijn persoonlijkheid en zijn werk naar waarde schatten. En dat blijft overeind, vind ik.”