Het zou verdomme je eigen dochter kunnen zijn, Soufiane

Al van voor de lancering van het lied ‘Amigo’ van YouTube-rapper Soufiane Eddyani werden sociale media overspoeld met verontwaardiging over (tiener)pooiers die minderjarige slachtoffers hebben gemaakt. Wat me sinds het voorbije weekend vooral opviel is dat de media, met al hun voelsprieten, er gewoonweg niet in zijn geslaagd om deze verontwaardiging tijdig het verdiende platform te verlenen. En dan meer bepaald toen die verontwaardiging geuit werd tegen bovengenoemde rapper en tegen zijn morele steun voor een van de daders.

De media falen in hun opdracht wanneer ze stemmen uit bepaalde gemeenschappen, die hun verontwaardiging uiten, totaal negeren wanneer ze terecht ‘hun stal’ willen uitmesten. De nieuwswaardigheid van bepaalde nieuwsfeiten wordt blijkbaar afgeleid van de verontwaardiging die door bepaalde politici – op diezelfde sociale media – wordt geuit. Vooral de N-VA wordt daarbij als lakmoesproef gebruikt om al dan niet tot nieuwswaardigheid te besluiten. Zo wordt verkeerdelijk de perceptie gecreëerd dat de verontwaardiging niet gedeeld wordt door de gemeenschappen waarin deze problemen zich op dat moment voordoen.

Dubbel zo hard

Hoe dan ook is de verontwaardiging meer dan terecht en hoort tienerpooierschap niet te worden ‘weggezongen’. Dit fenomeen is echter geen exclusieve ambacht binnen de gemeenschappen vanwaaruit deze verontwaardiging deze keer duidelijk hoorbaar was. De verontwaardiging vanuit alle gemeenschappen moet totaal en absoluut zijn, maar vanuit bepaalde gemeenschappen – in het bijzonder die gemeenschappen waarin een schaamtecultuur heerst – moet deze verontwaardiging dubbel zo hard worden geuit. Niet omdat het hen meer kwalijk kan worden genomen, maar omdat juist het bestaan van deze schaamtecultuur een extra drukkingsmiddel is in handen van dergelijke daders.

Heel veel criminele activiteiten, in het bijzonder drugsmisdrijven, mensenhandel en pooierschap, worden doelbewust georganiseerd door minderjarigen – al dan niet onder voogdij van meerderjarige hoofddaders – vanwege de relatieve straffeloosheid die gewaarborgd wordt door de wet betreffende de jeugdbescherming.

Wat weerhoudt de wetgever er dus van om, met betrekking tot specifiek omschreven misdrijven uit het strafwetboek, de uithandengeving door de jeugdrechtbank automatisch te laten plaatsvinden? Wie tenslotte de immorele afweging met betrekking tot (ernstige) drugsmisdrijven, mensenhandel en pooierschap op jeugdige leeftijd kan maken, kan op deze wijze onmiddellijk naar de correctionele rechtbank worden verwezen. Het zal een grotere stok achter de deur zijn tegen meerderjarige hoofddaders en de minderjarigen die zich tot hun activiteiten laten verleiden.

Ondubbelzinnig

Velen denken dat de verontwaardiging tegen Soufiane van inhoudelijke aard is. Zij is echter van morele aard. Deze jonge rapper heeft absoluut een maatschappelijke rol te vervullen, zoals hij zelf in een reactie heeft laten verstaan. Maar hij dient dit ondubbelzinnig te doen. 

Zijn veroordeelde ‘vriend’ ondergaat op dit moment een straf, maar de genoegdoening ten opzichte van de slachtoffers en de maatschappij kan ten vroegste plaatsvinden nadat hij deze straf volledig heeft uitgezeten. Het is inderdaad heel bedenkelijk dat iemand zoals Soufiane, nog voor deze genoegdoening heeft plaatsgevonden, om morele steun voor zijn veroordeelde vriend bij zijn jonge fans hengelt. 

Hij had beter ondubbelzinnig de daden van zijn vriend verwerkt in een algemene boodschap naar zijn jeugdige fans en de slachtoffers een hart onder de riem gestoken. Met plezier had ik hem voorzien van lyrics die deze pijnlijke realiteit in het gezicht van dit soort daders duwt: ‘Je loopt wel rond met fucking luxe-Philip Plein, maar het zou verdomme ooit je eigen dochter kunnen zijn!’