GEZIEN. ‘Eviva España’ ★★★☆☆

Vlamingen die dromen van een plek in het zuiden, waar ze minder moeten werken en meer van de natuur kunnen genieten. Nee, Annemie Struyf trok voor haar nieuwe human interestreeks niet naar ‘de Walen’. Wel naar het paradijs van dansen en plezier, waar ze Vlamingen op de voet volgde bij het waarmaken van hun Spaanse droom.

Niemand die zo betrouwbaar Vlamingen in en uit hun habitat kan ontleden als La Struyf. Ze is een vaste waarde, ‘n vertrouwd recept, die haar publiek niet snel zal verrassen met een radicale stijlbreuk noch feilloze dictie. Het was dan ook dezelfde Annemie als in ‘La vie en rose’ -waar ze naar Frankrijk emigrerende Vlamingen opzocht- die we bij schaapherders Bart en Gwen in Extremadura aantroffen. Of bij Raf en Birgit in Asturias, waar het kinderloze koppel ‘n pak kleiner wilde gaan leven. En voor mensen met extreme verzamelwoede heette dat: van 40 serviezen afslanken naar 20.

De ene reden om uit te wijken bleek al aannemelijker dan de andere -de 54-jarige Sabah wilde vooral wild kunnen gesticuleren zonder scheef bekeken te worden, iets wat ze in Vlaanderen steeds minder mogelijk achtte- en Annemie speelde advocaat van de duivel: “Wat als jullie iets overkomt?”, alarmeerde ze crescendo-gewijs. Waarop de uitgeweken Vlaming zich vastreed in een discours van oververantwoording, onderspannen door een vluchtig in elkaar geflanst valnet: “Er is geen water tussen hé. We kunnen elk moment weer in de auto springen en terugkeren.” Wallonië wordt zwaar onderschat.