Toen Lucassen dinsdagavond zijn hondje Spyky uitliet achter zijn flat aan de Veestraat zag hij al wat liggen. Hij dacht echter dat het een steen of puin was en bekeek het object niet omdat hij toen zijn goede kleren aanhad. Woensdagavond staat hij vlak na negen uur vlakbij het object als Spyky tegen een boompje plast dat ernaast staat. “Dit keer had ik een lampje bij me en besloot ik te kijken. Toen zag ik dat ding daar liggen, ik zag een heel kopje van een granaat.”

Sissen

Lucassen hoort de granaat opeens sissen. “Toen heb ik mijn onderarm erop gelegd en stopte het sisgeluid. Met mijn andere arm heb ik direct naar alarmnummer 112 gebeld. De meldkamer zei dat ik moest blijven liggen en niet moest bewegen.”

Hij legt contact met een wandelaar die hem helpt hondje Spyky bij Lucassens vriendin Helmie te krijgen. Die wordt net als de bewoners van twee flatgebouwen geëvacueerd en wacht met een vriendin in een auto op de afloop.

T-shirt

Ondertussen maakt Lucassen angstige momenten door. “Ik had ook alleen maar een t-shirt en een vestje aan. Het was heel koud, ook al had ik het van binnen warm door de angst. Met veel pijn en moeite heb ik kunnen plassen.”

De Explosieven Opruimingsdienst haalt de granaat, die geen explosief materiaal blijkt te bevatten, weg en bevrijdt Lucassen uit zijn benarde positie. Hij wordt ter plaatse behandeld in een ambulance en blijkt licht onderkoeld. Daarna mag rond half twee ’s nachts weer naar huis. “Ik was blij dat ik niet naar het ziekenhuis hoefde. Ik verlangde heel erg naar een warme douche. Daarna heb ik twee grote kommen soep opgegeten.”