Berrier niet langer voetballer: “Spijtig dat het zo eindigt”

“Het valt mee”, zo antwoordt Franck Berrier als we vragen hoe het met hem gaat. “Want ik voelde dit aankomen. De klap was groter toen men drie maanden geleden zei dat er geen beterschap te merken was aan mijn hart. Toen had ik nog hoop, maar sindsdien wist ik wat er gebeuren zou.”

“Het is spijtig dat het zo eindigt”, vervolgt Berrier. “Ik had nog een paar goeie jaren in mij en had zélf willen beslissen over mijn afscheid. Nu deden de dokters dat in mijn plaats, maar ik heb er vrede mee. Per slot van rekening heb ik vijftien jaar op het hoogste niveau gevoetbald. En er wacht mij een mooie uitdaging als scout bij KV Mechelen. Ik moet de club bedanken, want men is altijd correct met mij geweest.”

Berriers kinderen hebben meer moeite met de ontwikkelingen rond papa. “Zij zijn triest voor mij. Die tranen komen aan bij een vader, hoor. Alleen kon ik het risico niet lopen om door te gaan - dan kon ik elk moment een hartstilstand krijgen. De laatste maanden heb ik zelfs geen seconde gesport, uit schrik om te sterven. Binnenkort wil ik wel opnieuw wat lopen, fietsen of tennissen. Als de intensiteit niet te hoog is, kan dat allemaal geen kwaad.”

In België speelde Berrier voor Zulte Waregem, Standard, KV Oostende. Zijn laatste club was Mechelen. “Ik had willen helpen om te promoveren en de beker te winnen, maar nu ben ik de eerste supporter. En ik denk dat ik tevreden mag terugblikken op mijn loopbaan. Het enige dat ik betreur is dat ik nooit die lucratieve transfer naar het buitenland heb kunnen afdwingen. Er was interesse uit Frankrijk en Duitsland, maar het kwam er niet van.”