Als een echte busker haalt de zeventiger zijn viola da spalla uit een ijzeren kist die over zijn schouder hangt en heft een sarabande van Johann Sebastian Bach aan. De klaaglijke noten gaan wat verloren tussen het geluid van de auto’s op het plein maar iedereen geniet van dit unieke straatoptreden.

“Ik ben blij dat ik vandaag een hart onder de riem mag steken van een man die me nauw aan het hart ligt maar die ik voordien nog nooit had gezien”, zegt Sigiswald Kuijken (74).

Kuijken, bezieler en dirigent van barokorkest La Petite Bande, verwijst daarbij naar de man naast hem voor de poort van de Sint-Annakerk. Mikhail Bezverkhny (71), de Russische winnaar van de Koningin Elisabethwedstrijd 1976, protesteert al sinds vorige week maandag iedere middag tegen de komst van een Delhaizewinkel in de Sint-Annakerk.

Rasmuzikanten

Sigiswald Kuijken mag dan al gewoon zijn om op te treden in galakostuum, vanmiddag heeft hij zijn doordeweekse plunje aan met een bruine muts op zijn weelderige grijze lokken. “Het is pas de tweede keer in mijn leven dat ik muziek speel op straat”, zegt hij. “De eerste keer was jaren geleden toen ik een linkse arts uit Aalst wou steunen die vervolgd werd omdat hij de politie had toegeroepen als “flikken”. Ik kijk niet neer op muziek die op straat wordt gespeeld. Daar zitten de rasmuzikanten.”

Kuijken is speciaal met de trein uit zijn woonplaats Kortrijk naar Gent gekomen om in de koude en voor een publiek van een vijftigtal toeschouwers de protestactie te ondersteunen. Bijna hield een plotse aanval van het verschot in de rug hem tegen. “Maar warme kersenpitkussens hebben mij recht gehouden”, lacht hij.

Stilteplek

“Ik verwacht van de overheid wat meer smaak en respect in hun keuzes”, zegt hij. “Het kan toch niet dat een spiritueel gebouw als een kerk - en al zeker niet déze kerk - wordt gebruikt om potjes vlees en kaas te verkopen. De Stad Gent had wat beter en harder moeten zoeken naar een elegante oplossing. Dit kan een geschikt moment zijn om ons te bezinnen over hoe we moeten omgaan met de herbestemming van onze kerken.”

Daar waren de aanwezigen het allemaal over eens. “Waarom moet er per se iets commercieels gedaan worden met deze kerk?”, vraagt Myriam De Vriese zich af. Zij komt alle dagen eens langs om mee te protesteren. “Kan de kerk niet gewoon opengesteld worden voor al wie even een moment van stilte zoekt in het midden van de stad? Stilteplekken worden almaar belangrijker. We geven geld uit om parken en bossen aan te leggen waarin we tot rust kunnen komen. Maar in een stad is dat ook nodig. Daar is deze kerk een prima plek voor. OK, er is de Sint-Baafskathedraal waar iedereen vrijuit kan in- en uitlopen. Maar met al die toeristen is stilte en meditatie daar ver te zoeken.”

Ook de leerlingen van klas 4B uit Nieuwenbosch kwamen om 13.30 uur een kijkje nemen. “Wij hebben vanochtend de actualiteit aangegrepen om het over de toekomst van deze kerk te hebben”, zegt juf Bie. “Ideaal om af te ronden met een bezoekje aan de violist.”

“Deze kerk moet een museum worden voor kunstenaars”, vindt Tiba. Maar als we doorvragen, blijkt toch niet de hele klas overtuigd. “Hier snoepjes kunnen kopen zou ook wel leuk kunnen zijn!”, beaamt iemand, en dan nog iemand. Er is nog wat werk aan de winkel, juf Bie!