We moeten ons vragen stellen over de manier waarop de "klimaat­spijbelaars" hun zorgen overbrengen

We mogen er ons allen over verheugen dat een groot aantal jongeren bekommerd is over het milieu en het klimaat.  Dat is ooit anders geweest. Nu hebben ze het bewezen met hun optocht door Brussel.  Zij zijn van plan om hun eisen verder kracht bij te zetten.  En dat is maar goed ook!  

We moeten ons echter wel vragen stellen over de manier waarop zij hun zorgen bij de juiste verantwoordelijken brengen.  Laten we duidelijk zijn: niet door te spijbelen. Tijdens "De zevende dag" maakte zelfs de kersverse milieuminister zich geen zorgen over het spijbelen.  Want het ging over een belangrijk en hoog doel…  Dat baart ons zorgen.  Buiten het milieu zijn er nog heel wat andere belangrijke en hoge doelen om met kracht en overtuiging voor te ijveren.  Kan daar ook voor gespijbeld worden? Er bestaat nu een reëel gevaar dat er ongecontroleerd spijbelen ontstaat voor alles en nog wat.  Om nog maar te zwijgen van misbruiken: mee gaan betogen om geen les te krijgen.  De leerstof zal toch moeten ingehaald worden.

De overheid is hierin zeer duidelijk: leerplichtige leerlingen zijn verplicht alle lessen bij te wonen, behalve in enkele welomschreven gevallen en met voorlegging van de nodige bewijsstukken.  Anders is men "onwettig" afwezig.  Via het schoolreglement zijn de ouders hiervan op de hoogte. Op het einde van het schooljaar wordt een attest, getuigschrift of diploma toegekend.  De tekst eindigt met een zin waarin de directeur bevestigt dat "alle reglementaire, decretale en wettelijke verplichtingen werden nageleefd".  Dit is een probleem voor de directeur die eigenhandig moet ondertekenen: ofwel tekent hij dit niet en is er geen attest, ofwel tekent hij wel en pleegt hij strikt genomen fraude.  

Misschien hebben we voor deze plichtsbewuste jongeren, die het zeker heel goed voor hebben, enkele suggesties:

• Wees nu zelf reeds klimaat- en milieubewust.  Brommer wegdoen.  Niet meer vragen om met de auto naar en van het uitgangsleven gebracht te worden.  Geen onnodig gebruik van elektriciteit, leidingwater…  Geen papierverkwisting en liefst geen plastic voor eenmalig gebruik…  Men is tegen het gebruik van fossiele brandstoffen maar er ontbreekt een evenwaardig alternatief.  Men promoot elektrische fietsen en auto's.  Maar hoe wordt elektriciteit opgewekt? Tot op vandaag volstaan windmolens en zonnepanelen nog altijd niet. De samenleving rekent op onze jongeren om zich aan de studie te zetten om dit probleem op te lossen.

• Als je aan een optocht wil deelnemen: er is elke week een vrije woensdagnamiddag en een weekend.  En binnenkort volgt reeds de krokusvakantie.  Als onze jongeren klimaat en milieu terecht zo belangrijk vinden, is het probleem ook waard om een deel van hun vrije tijd te besteden aan goed georganiseerde acties en optochten.  Dan is een onwettige afwezigheid op school niet langer nodig.

• Voor sommige sterk begaafde leerlingen is het missen van een aantal lessen misschien minder erg.  Maar het overgrote deel van de scholieren zal dubbel zoveel werk hebben om de gemiste leerstof in te halen.  Wat niet iedereen zomaar aankan.

• Dus: niet spijbelen, maar met grote zin voor verantwoordelijkheid regelmatig de lessen volgen en alles zetten op studeren om zich zo goed mogelijk te bekwamen voor hun  later beroep of functie in de samenleving.  Met de opgedane algemene of gespecialiseerde kennis zijn ze over enkele jaren in staat om zelf de nodige maatregelen – waar ze nu voor ijveren – in daden om te zetten.  Laten we hopen!

Dit alles lijkt ons veel meer efficiënt dan een optocht met slogans waarin gevraagd wordt wat de overheid doet.  Beter is te zorgen dat ze binnenkort zelf tot de overheid behoren en dus zélf de handen uit de mouwen kunnen steken om hun vragen en eisen van vandaag in gepaste maatregelen om te zetten.

De ganse bevolking van nu en morgen verwacht heel veel van deze geëngageerde jongeren.