Mehdi Nemmouche weigert alweer te antwoorden op proces-Joods Museum

Volgens de advocaat van het museum is het onderzoek professioneel en “onberispelijk” gevoerd. De verdediging van beschuldigde Mehdi Nemmouche meent dat bewijs gemanipuleerd werd. Meer specifiek klagen ze aan dat een foto van de dader van de schietpartij zou zijn gemanipuleerd door de politie.

Voorzitter Massart vroeg Nemmouche waarom hij dan nooit speurders of onderzoeksrechters van het onderzoek heeft proberen halen. Nemmouche, die de zitting wel actief lijkt te volgen, weigerde opnieuw te antwoorden.

Deze voormiddag getuigden al twee ambulanciers die ter plaatse kwamen net na de aanslag. Ze hadden het onder meer over slachtoffer Alexandre Strens. “We hebben twee slachtoffers zien liggen in de gang, maar zij vertoonden geen tekenen van leven”, zeiden de hulpverleners. “In een bureau lag een derde slachtoffer, die zwaargewond was aan het hoofd. De man praatte niet, maar bewoog wel, al leek dat instinctief. Hij leek te willen opstaan.”

“De hele situatie was heel indrukwekkend, en heeft zeker een emotionele impact gehad”, getuigde een MUG-arts. “Het was ook heel stresserend, want een hele tijd lang wisten we niet of de omgeving wel veilig was.”

Ook de speurders die de materiële vaststellingen in het museum hebben gedaan, kregen deze voormiddag het woord. Ze verklaarden dat de slachtoffers Miriam en Emanuel Riva elk met één schot werden gedood, telkens in de nek. In de rugzak van de Israëlische vrouw troffen de politiemensen onder meer ook een USB-stick aan, maar die lijkt spoorloos.

De advocaat van hoofdbeschuldigde Nemmouche, Sébastien Courtoy, probeerde die vrijdag nog op te vragen op de griffie, maar daar werd de stick niet meteen gevonden.

De specialisten die de misdaadplaats destijds onderzochten, leidden de jury aan de hand van plannetjes en foto’s doorheen het museum. Zo konden ze de moordtocht van de schutter stap voor stap volgen. Bloedplassen en verschillende kogelhulzen en -inslagen maakten duidelijk hoe gewelddadig de dader tekeer ging. Hij gebruikte een handvuurwapen en een wapen “type kalasjnikov”.

De dader leek goed zijn weg te kennen in het museum. Dat heeft onderzoeksrechter Berta Bernardo Mendez verklaard. “Op de beelden zie je hoe hij rechtdoor gaat en dan meteen zonder twijfel naar rechts afslaat”, zei ze. Het onthaal van het museum is niet zo eenvoudig te vinden. De aarzeling van het koppel Riva illustreert dat, aldus de onderzoeksrechter. Zij waren binnengestapt en aarzelend doorgelopen tot aan de binnenkoer, terwijl ze voor het onthaal naar rechts hadden moeten gaan. Ze lijken onvoorbereid naar het museum gekomen te zijn. “Op de beelden zie je hoe het koppel twijfelt om door te gaan. Ze kennen de plaats niet”, aldus Berta Bernardo Mendez. 

“Alexandre Strens (een medewerker van het museum, red.) onderschept hen om uitleg te geven.” Uiteindelijk lijkt het koppel te willen vertrekken zonder het museum te bezoeken, maar dan worden ze neergeschoten.

 De politiemensen die het onderzoek voerden, konden rekenen op een reeks ooggetuigen om een eerste beschrijving van de schutter op te stellen. Al spraken die eerste getuigenissen elkaar ook tegen. Zo was er sprake van een donkere Audi die na de aanslag weggereden zou zijn. Dat laatste bleek niet te kloppen. Die wagen kon op basis van de nummerplaat snel opgespoord worden. Het bleek te gaan om een taxi die uitgerust was met een gps-tracker en nog dezelfde dag opgespoord kon worden in Jette. De bestuurder verklaarde dat hij wel door de Miniemenstraat, waar het Joods Museum ligt, was gereden maar er niet gestopt was. De gps-gegevens en camerabeelden uit de straat bevestigden dat, zodat al snel duidelijk was dat de Audi niets met de feiten te maken had.

Wel bruikbaar waren de beschrijvingen die verschillende ooggetuigen gaven van de schutter. Het ging onder meer om twee mensen die tijdens de schietpartij in het museum waren, een koppel dat tijdens de schietpartij voorbij het museum stapte en verschillende buurtbewoners. “Op basis van hun verklaringen kwamen we tot de beschrijving van een man die ongeveer 1,70 tot 1,80 meter groot was, stevig tot atletisch gebouwd maar met een fijn, geschoren gezicht en kort haar”, verklaarden de speurders. “De getuigen schatten hem tussen 30 en 45 jaar oud. Hij droeg een pet, een kostuumbroek, een blauwe vest of trui en twee tassen. Volgens de getuigen was hij uit het museum gekomen en rechtsaf de Kandelaarsstraat ingeslagen. Een getuige had hem achtervolgd maar was het spoor bijster geraakt. Uiteindelijk zou de schutter via de Samaritanestraat naar de Hoogstraat gevlucht zijn.”

 Een bewakingscamera in de Miniemenstraat leverde ook een eerste beeld van de schutter. Uit die beelden bleek ook dat de aanslag nauwelijks 82 seconden in beslag nam. 

De beschuldigden Mehdi Nemmouche en Nacer Bendrer leken alles de hele dag aandachtig te volgen. Hoofdbeschuldigde Nemmouche vroeg een exemplaar van de powerpointpresentatie die de speurders gaven. Toen rechtbankvoorzitter Laurence Massart hem echter een vraag stelde, weigerde hij een antwoord te geven. Af en toe zocht Nemmouche tijdens de uiteenzettingen wel contact met zijn advocaten.

Voor de getuigenissen van speurders en andere experts die aan het onderzoek hebben gewerkt, heeft de rechtbank een zevental dagen uitgetrokken. Op de eerste dag ging het alvast sneller dan verwacht vooruit en werd al een deel van de planning van dinsdag afgewerkt. Pas helemaal op het einde van de getuigenissen kunnen de advocaten en de jury vragen stellen aan de experts.