DNA-test ontkracht een van hardnekkigste complottheorieën na WO II: nazi-kopstuk Rudolf Hess had geen dubbelganger in gevangenis

Decennialang geloofde men tot in de hoogste politieke regionen dat de man die gekend als ‘gevangene nummer 7’ in de West-Berlijnse gevangenis een dubbelganger was en dus niet Hess, die tot 1941 Hitlers plaatsvervanger en een van diens dichtste vrienden was.

Hess werd in 1941 gevangen genomen na een opmerkelijke solovlucht en parachutelanding in Schotland, waar hij hoopte om een vredesovereenkomst te sluiten. Maar ook die gebeurtenis leidde al tot ontelbare vragen en theorieën. Waarom vloog Hess midden in de oorlog naar Schotland? Volgens sommigen was hij door Hitler reeds opzij geschoven en bij zijn aankomst in Schotland al mentaal onstabiel. Volgens andere schrijvers doken in Engeland rond die periode zelfs twee Hessen op.

De algemeen aanvaarde opvatting is dat Hess na zijn landing op verschillende locaties, waaronder de Tower of London en een ziekenhuis in Zuid-Wales, vastgehouden werd. Nadien werd hij in 1946 tijdens de processen tegen de nazikopstukken in Neurenberg berecht en kreeg hij een levenslange gevangenisstraf. Hoewel hij van meet af aan tot de trouwe aanhangers van Hitler behoorde, ontsnapte hij dus aan de doodstraf.

Hess arriveerde in 1947 in de gevangenis van Spandau en bleef na de vrijlating van Albert Speer en Baldur von Schirach, twee andere nazi-oorlogsmisdadigers, alleen in de Spandau-gevangenis achter als de ‘duurste gevangene ter wereld’. In augustus 1987 pleegde hij, 93 jaar oud, zelfmoord met een elektriciteitssnoer in een schuurtje van de gevangenistuin.

‘Zijn’ dokter in de Spandau-gevangenis geloofde echter niet het de echte Hess was omdat er volgens hem twijfels waren over zijn reis naar Schotland en omdat de gevangene weigerde om familieleden te zien. En dan was er ook nog Hugh Thomas, die als chirurg in de jaren zeventig de gevangene leerde kennen en een ophefmakend boek schreef over de dubbelganger. Volgens hem had Spandau #7 niet het litteken dat de echte Hess ooit had overgehouden van een schot door zijn borst tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hess was volgens Thomas in 1941 vermoord door zijn vijanden binnen het naziregime en vervolgens hadden die een dubbelganger naar Schotland laten vertrekken. De gevangene in Spandau had geen zelfmoord gepleegd, maar zou vermoord geweest zijn, zo schreef Thomas nog.

Maar nu hebben Oostenrijkse wetenschappers dus aangetoond dat de man in de Spandau-gevangenis wel degelijk Hess was. Ze konden de analyse uitvoeren op basis van een bloedstaal dat in 1982 werd afgenomen tijdens een medisch onderzoek bij ‘gevangene nummer 7’. Het monster werd zorgvuldig bewaard voor onderwijsdoeleinden. Een opsteker voor de onderzoekers, want de resten van Hess waren in 2011 opgegraven en gecremeerd omdat zijn graf in Wunsiedel in de Duitse deelstaat Beieren een pelgrimsoord voor neonazi’s was geworden.

Jaren later werd het bloedstaal door een dokter verbonden aan het militair ziekenhuis, waar het bewaard was gebleven, ontdekt. Die contacteerde het Oostenrijkse onderzoeksteam van professor Jan Cemper-Kiesslich. De volgende stap was een levend mannelijk familielid van Rudolf Hess opsporen om de echte analyse te maken. De onderzoekers kwamen in contact met de omstreden Britse holocaustontkenner David Irving, die het nummer had van Hess’ zoon Wolf Rüdiger (1937-2001), maar die bleek al overleden te zijn.

Het opsporen van een ander mannelijk familielid kostte nog meer tijd. “De naam komt nog veel voor in Duitsland, dus was het moeilijk om iemand te vinden”, klinkt het. Uiteindelijk slaagden de onderzoekers er toch in om een een familielid die anoniem blijft, te vinden en een DNA-staal te verkrijgen. Dat werd vergeleken met het bloedstaal van ‘gevangene nummer 7’. Beide stalen kwamen 99,99% overeen, aldus Cemper-Kiesslich. De medewerkers die de analyse hebben uitgevoerd, waren niet op de hoogte van het feit dat het om de familie Hess ging.