Bruno Vanden Broecke en Raven Ruëll vieren 20 jaar vriendschap met nieuw stuk "Ouder kind"

Dat Vanden Broecke en Ruëll al jarenlang goede vrienden zijn, is meteen duidelijk wanneer ze naast elkaar zitten. Ze vulllen zonder aarzelen elkaars gedachtegangen aan en ook humor is nooit ver weg.  

Het grote publiek kent Bruno Vanden Broecke vooral van zijn televisiewerk. Zijn rol als Sammy Tanghe in "Het eiland" van Jan Eelen behoort tot het collectieve geheugen. Daarnaast speelde hij onder meer mee in reeksen als "De ronde", "Callboys" en "Wat als". 

Zijn compagnon de route Raven Ruëll is schrijver, acteur en regisseur.  Hij regisseerde voorstellingen als "Jan, mijn vriend", "Missie" en "Stoksielalleen". 

Over hun nieuwe productie "Ouder kind", de tiende voorstelling die ze samen maakten, willen ze vooraf niet veel loslaten.  Wat we wel weten, is dat ze alles zelf deden. Voor het eerst schreven ze de tekst samen.  En het is ook nog maar de tweede keer dat ze naast elkaar op een podium staan. De eerste en enige keer tot nu was 12 jaar geleden in "Pakman", een jeugdtheatervoorstelling voor Theater Artemis. Er is wel een goede reden waarom het publiek nog niet te veel mag weten over "Ouder kind": 

(lees verder onder de video) 

Het motto van hun tekst voor "Ouder kind" vonden ze in een citaat uit "Walden" (1853) van Henry David Thoreau: “De helft van onze wandeling is terugkeren op onze schreden”. Volgens Ruëll en Vanden Broecke is dat ook een mooie metafoor voor het leven:  

(lees verder onder de video): 

"Ouder kind" omschrijven ze als een dialoog over bloedbanden en verbeelding.  "Je wil mensen daar raken waar ze het niet verwachten, in het diepst van hun ziel", legt Raven Ruëll uit. "Het is soms heel simpel om dat te zeggen, maar mensen ontroeren is heel moeilijk. Het is niet eenvoudig om dat op een niet-sentimentele manier te doen." Vanden Broecke vult aan: "Daar zijn zeer veel verschillende manieren voor, maar we moeten nu wel even zelf onze weg zoeken zonder gps."  

Hun eerste samenwerking bij het begin van hun vriendschap was het eindwerk van Raven Ruëll aan het RITCS in Brussel.  "In de eenzaamheid van de katoenvelden", een complex stuk van de Franse auteur Bernard-Marie Koltès over eenzaamheid en verwoede pogingen elkaar te begrijpen, waarin ook Johan Heldenbergh mee op het podium stond. 

Het fel bejubelde stuk "Missie"is ongetwijfeld hun meest bekende samenwerking. De lezing van missionaris André Vervecken over zijn werk in Congo werd geschreven door David Van Reybrouck.  Vanden Broecke speelde de monoloog de voorbije 11 seizoenen 280 keer in 4 talen in België, Frankrijk, Duitsland, Nederland, Zwitserland en Oostenrijk.

Dat het met "Missie" zo'n vaart zou lopen, hadden Vanden Broecke en Ruëll zelf nooit kunnen bedenken, maar ze voelden wel meteen dat ze krachtig materiaal in handen hadden. En Vanden Broecke deed David Van Reybrouck bij de eerste lezing van het stuk ook een gewaagde beloofte: 

(lees verder onder de video):  

Toch was de vriendschap tussen het duo ook niet altijd even hecht. Na "Philoktetes" (2010), een -naar hun eigen aanvoelen- minder geslaagde samenwerking, was er vier jaar lang amper contact. 

Maar in 2016 volgde dan "Para", opnieuw een stuk op basis van een tekst van David Van Reybrouck, waarin Vanden Broecke in de huid kruipt van een Belgische paracommando die begin jaren 90 in Somalië aan de slag was. Voor die rol  kreeg Vanden Broecke vorig jaar in Nederland nog de Louis d'Or voor beste mannelijke hoofdrol.  En het stuk werd er ook geselecteerd voor het Theaterfestival als een van de beste voorstellingen die er in 2018 te zien waren in de Nederlandse zalen. 

En nu is er "Ouder kind", een intiemer project en een voorstelling waarvan Raven Ruëll en Bruno Vanden Broecke opnieuw niet weten hoe ze door het publiek ontvangen zal worden.