Alweer prijs op proces-Nemmouche: jurylid heeft griep en moet vervangen worden. Franse speurders zien vijf bezwarende elementen voor Nacer Bendrer

"De griep heeft toegeslagen binnen de jury", zo startte voorzitter Laurence Massart de zitting deze ochtend. "Het derde effectieve jurylid is afwezig, hij wordt vervangen door het eerste reserve-jurylid.” Van de 24 mensen die uitgeloot waren om te zetelen als effectief of reserve-jurylid, blijven er dus nog 19 over. 

Na de vervanging van het jurylid ging de zitting door met de zogenaamde “Enquête Marseillaise”, het onderzoek dat de Franse speurders gedaan hebben naar de aanslag, tussen juni en december 2014, en dan hoofdzakelijk in verband met de huiszoeking bij en de verhoren van medebeschuldigde Nacer Bendrer.

De Franse speurders somden vijf elementen op die erop zouden wijzen dat Nacer Bendrer de man was die de wapens heeft geleverd voor de aanslag, zelf of als tussenpersoon. 

Zo was er onder meer de verplaatsing die Bendrer maakte naar Brussel in april 2014, volgens de speurders op vraag van Nemmouche. Daarnaast stellen de speurders vast dat Bendrer wapens bij zich had op het moment dat hij werd gearresteerd in december 2014. Dat doet vermoeden dat de Fransman betrokken was bij wapenhandel.

Bij die huiszoeking werden vier wapens, drie gsm’s en bijna 4.000 euro cash aangetroffen. De onderzoekers stelden vast dat sommige van de wapens in de flat klaar of bijna klaar waren om te gebruiken. Daarnaar gevraagd, gaf Bendrer een aparte verklaring. Hij “speelde” ermee terwijl hij naar gangsterfilms keek op tv, zo zei hij. Hij heeft ze naar eigen zeggen “gemanipuleerd” en verplaatst, maar niet geladen.

Voor alle duidelijkheid: de wapens die werden aangetroffen op 9 december, zijn niet de wapens die gebruikt werden bij de aanslag op het Joods Museum.

Onderzoeksrechter Berta Bernardo Mendez vertelde ook over de tijd in 2010 dat Mehdi Nemmouche en Nacer Bendrer samen in de gevangenis zaten van Salon-de-Provence. Ze maakten er volgens de directeur deel uit van een groep gelovigen die andere gedetineerden wilden bekeren. 

Uiteindelijk werd Nemmouche, die radicaliseerde in de cel, naar een andere gevangenis gebracht, maar niet voor hij de gevangenisdirecteur had toevertrouwd dat hij “een maximum aan ongelovigen” zou vermoorden “als ik de kans krijg”.

De namiddagsessie startte met uitleg over de ondervragingen van Bendrer in België, waar hij tussen februari 2015 en juni 2016 werd verhoord. Tot dan toe had hij verklaard dat hij al lang geen contact meer had gehad met Nemmouche, maar op 13 maart 2015 veranderde hij zijn verhaal. Toen wilde Bendrer plots wel spreken. 

Volgens onderzoeksrechter Mendez zei Bendrer dat hij de “volledige waarheid” wilde vertellen “vanuit zijn hart”. Plots herinnerde de Fransman zich wel een ontmoeting met Nemmouche in Brussel. Hij sliep in de nacht van 10 op 11 april zelfs bij hem. 

Nemmouche zou hem daar gevraagd hebben een kalasjnikov te regelen. Van dat verzoek heeft Bendrer zich naar eigen zeggen niet veel aangetrokken. En hij heeft ook geen idee waarom Nemmouche het wapen nodig had. “Een verkoper vraagt nooit waarvoor het wapen dient. Dat is de ‘silence de la rue’”, zei Bendrer daarover.

Bendrer heeft ook altijd gezegd dat hij ten tijde van de arrestatie van Nemmouche, op 30 mei 2014 in Marseille, naar de begrafenis van een vriend was in zijn thuisland Algerije. De moeder van de overleden vriend echter verklaarde dat Bendrer inderdaad drie dagen ter plaatse is gebleven, maar dat de begrafenis begin mei plaatsvond. Bendrer heeft altijd gezegd dat hij de aanslag op het Joods Museum pas vernomen heeft begin juni 2014, bij zijn -zelfverklaarde- terugkeer uit Algerije.

Op het einde van de zitting werden verschillende opeisingsvideo’s vertoond over de aanslag die op de laptop van Nemmouche werden aangetroffen. De persoon die de aanslag opeist blijft wel buiten beeld, dus zijn identiteit is vooralsnog onbekend.

Hoofdbeklaagde Mehdi Nemmouche, voor het eerst tijdens het proces gekleed in een witte trui, overlegde gedurende de dag verschillende keren lang met zijn raadslieden. Een keer werd hem om een reactie gevraagd: “Ik zal me in een latere fase van het proces uitdrukken”, zo was opnieuw het standaardantwoord.