Dieumerci Mbokani legt de lat hoog voor Antwerp en zichzelf: “Derde plek? Waarom geen titel?”
Naast het veld is Dieumerci Mbokani een beetje schuchter. De genadeloze, sluwe gedaante komt pas naar boven als hij zijn voetbalschoenen aantrekt. Vanavond wil hij scoren tegen zijn ex-club Standard.
"Hij gaat scoren. Keeper, hebde gij da ni gehoord? Oh Dieumerci Mbo-kani!" Zijn eerste goal in september hing nog maar pas tegen de netten of Mbokani (33) had al een supporterslied op de Bosuil. "Iemand moet me de tekst eens uitleggen", lacht de Congolees breed. "Ik hoor wel dat mijn naam erin voorkomt, maar ik heb geen flauw idee wat ze zingen."
Toen zat er hier en daar nog een pondje te veel aan, maar intussen is daar amper nog wat van te merken. In de laatste zeven duels kwam hij telkens aan negentig minuten. "Na de zomervakantie had ik een beetje overgewicht", geeft Mbokani toe. "Intussen is dat eraf. Ik ben toegekomen aan 85 kilogram en zit nu ergens aan 83 à 84. Dat is prima hoor. Ik voel me veel beter."
In de laatste 12 duels van Antwerp was Mbokani 11 keer beslissend: 5 goals en 6 assists. Geen onaardige cijfers, maar hij wil meer. "Ik moet meer scoren. Ik heb nog acht wedstrijden en daarna komen de play-offs. Als die starten zal ik pas 100 procent klaar zijn. Of ik er nog veel plezier in heb? Natuurlijk. Het is niet omdat ik wat ouder ben dat ik niet meer van het spelletje hou. Op het veld zal ik niet snel een grapje maken, maar in de kleedkamer dol ik met iedereen. Ik sta op die grasmat om mijn job te doen. De winnende goal maken, geeft me nog altijd een kick."
Vertrouwen in D'Onofrio
Antwerp bezet na 22 speeldagen de derde plek. Niet verkeerd voor een club die na een lange afwezigheid pas aan haar tweede seizoen in eerste klasse toe is. Ook hier blijkt dat Mbokani nog brandt van ambitie. "Ik wist heus wel dat Luciano D'Onofrio een aardig ploegje had samengesteld. Zonder hem zat ik hier niet. Hij heeft oog voor talent, dat weet iedereen. Bij Standard haalde hij niet voor niets jongens als Fellaini, Witsel, Jovanovic, De Camargo, Onyewu...
‘Mijn gevoel zegt dat we het seizoen afsluiten met een Europees ticket’
"Of we alles gaan doen om die derde plek vast te houden? Neen, dat is niet genoeg. Ik droom van de tweede plek en waarom niet van de titel? Al moet ik zeggen dat Genk enorm veel indruk heeft gemaakt. Het begint straks allemaal pas in play-off 1. Dan worden de kaarten opnieuw geschud. Ik mag het eigenlijk niet luidop zeggen, maar mijn gevoel zegt dat we het seizoen afsluiten met een Europees ticket."
Standard wordt een van de uitdagers. De Rouches kunnen vanavond over Antwerp en Club Brugge naar de tweede plek springen. Op Sclessin trakteerde het publiek hem nog op een fluitconcert. Toch was het Mbokani die er een groot aandeel had in beide titels (2008 en 2009). "Ach, de komst van Standard is niet zo speciaal. Ik heb er mijn carrière kunnen lanceren en het was de ideale wipplank voor mijn eerste stappen in het buitenland. Die eerste titel na 25 jaar wachten, dat was magnifiek. Maar Anderlecht was mijn eerste club. Als ik er vandaag rondloop, klampen de supporters me nog steeds aan: 'Kom bij ons spelen, Dieu.' Daar is het respect nog altijd even groot. Ik speelde bij Anderlecht toen ik mijn zoontje David verloor. Dat was zwaar, maar ik kreeg zoveel steun van de club en de fans. Dat vergeet ik echt nooit."
Familieman
Zijn gezin staat centraal. Thuiskomen bij zijn vrouw, zijn zoontjes Bradley en Jess zelf naar de training kunnen brengen bij RWDM, het betekent veel voor hem. "Ik heb in het buitenland wel goede seizoenen gekend, alleen had ik daar nooit mijn gezin bij me. Nu ik mijn intrek heb genomen in Brussel, ben ik opnieuw op en top gelukkig. Dat heeft zeker een invloed op mijn prestaties.
"Ik ben trots op mijn carrière. Ik heb in nagenoeg alle grote competities gespeeld én gescoord. Alleen de Serie A ontbreekt op mijn lijstje. Ik kon in 2010 zelfs naar Liverpool, maar ik had mijn woord gegeven aan Monaco. Benítez wilde me voor vier of vijf jaar. Wie weet wat voor wending mijn carrière dan genomen had."
Aan stoppen denkt hij nog niet. "Ik wil gerust met Antwerp onderhandelen over een nieuw contract. We hebben het er al eens vaag over gehad, maar een voorstel heb ik nog niet gekregen. Ik blijf ambitieus en sta voor alles open. China? Ik heb al een paar keer zo'n aanbod afgeslagen, maar misschien ga ik er ooit heen. Eindigen bij Anderlecht? (glundert) Ik woon in Brussel, voor Anderlecht staat de deur altijd op een kiertje. Maar momenteel komt Antwerp eerst. Laat ons maar eerst Europees voetbal halen. Nog één keer Europa in, mét Antwerp, dat zou een droom zijn.”