Paul De Grauwe staat vooral bekend als een Brexit-expert, maar luidt vandaag ook de alarmbel op het klimaatfront. De 72-jarige professor steunt dan ook de zogeheten “klimaatspijbelaars”: “Klimaat moet prioriteit nummer één zijn. We moeten nú handelen, maar doen dat niet. Zo riskeren we écht een onbewoonbare planeet. Dat jonge mensen die boodschap brengen op straat, vind ik fantastisch. De volwassenen mogen wakker geschud worden.”

De kritiek op die jongeren die vlot ingang vindt op sociale media vindt De Grauwe dan ook “zure reacties van bange, blanke mannen”. Daar heet het vaak dat die jongeren zelf geen oplossingen aanreiken, maar dat is volgens De Grauwe een non-argument. “We moeten jongeren niet vragen naar oplossingen. Dat is aan de volwassenen.”

Minder citytrips

De Grauwe stelt zelf wel enkele oplossingen voor. Zijn centrale uitgangspunt: ‘de vervuiler betaalt’. “We moeten eerlijk durven zijn. Vandaag wordt er te veel gevlogen omdat dat te goedkoop is. Als je voor elke maatregel het argument van de happy few aanhaalt, dan kan je geen gedegen klimaatbeleid ontwikkelen. Je móet die prijzen aanpakken. En ja, wellicht zullen mensen minder citytrips boeken. Dat kan een noodzakelijk kwaad zijn.”

“Ik ken hier een Poolse vrouw die geregeld voor een weekend naar Warschau vliegt aan 30 euro. Dat is absurd. Dat ticket weerspiegelt niet de ware kostprijs om te vliegen. Als de échte kost voor een vlucht 300 euro bedraagt -uitstoot inbegrepen- dan moet 300 euro aangerekend worden. De politiek kan extra taksen opleggen aan vliegtuigmaatschappijen.”

Meer belastingen

Om ervoor te zorgen dat de gemiddelde Belg niet het slachtoffer wordt van een nieuw klimaatbeleid, pleit De Grauwe ook voor een verschuiving van de belastingdruk. “Alle inkomsten boven één miljoen euro zouden aan 70 of zelfs 80 procent moeten belast worden. Laat ons eerlijk zijn: die miljonairs hebben ook veel te veel politieke invloed. Vindt u het normaal dat de erfgenamen van Albert Frère niet belast worden? Dat kan toch niet? Dat ondermijnt zelfs onze democratie.”

Meer kernenergie

Of de groene beweging zich kan vinden in het opmerkelijke voorstel van De Grauwe om meer in te zetten op kernenergie, is echter een andere vraag. “Je moet eens kijken naar de omschakeling in Duitsland. Om kernenergie te vervangen, stoken ze daar meer bruine kolen. Dat is toch waanzinnig? Ik ben natuurlijk voorstander van hernieuwbare energie. Maar het aanbod daarvan is vandaag onvoldoende om de vraag te dekken.” De professor ontkent niet dat er aan kernafval gevaren verbonden zijn. Maar “laat ons toch minstens debatteren over de nieuwe generatie kerncentrales”, zegt hij.

De Grauwe vreest echter dat dat in België “onmogelijk zal zijn.” Hij bespeurt bij partijen zoals Groen “een irrationele houding tegenover kernenergie.” Een viscerale afkeer die De Grauwe niet begrijpt. “Ik zie religieus fanatisme over kernenergie. Wie er nog maar over nadenkt, wordt als ketter beschouwd. Ik vind dat absurd. Opnieuw fossiele brandstoffen? Waarom niet eens minstens nadenken over de kosten en baten van kernenergie?”