De aangetekende zendingen zijn intussen verstuurd, bevestigt het federaal parket. Een exact aantal wil woordvoerder Eric Van Duyse niet kwijt. Hij houdt het op “een vijftiental” ouderparen die post kregen van het gerecht, met de vraag of een expert een DNA-staal mag afnemen van hun Congolees adoptiekindje.

De reden daarachter is schokkend: het gerecht heeft sterke aanwijzingen dat de kindjes in hun thuisland nog biologische ouders hebben. Zij stuurden hun zoon of dochter nietsvermoedend vanop het Congolese platteland naar een “vakantiekamp” in hoofdstad Kinshasa. Waarna ze in het weeshuis Tumaini belandden en op het vliegtuig werden gezet richting België. Hier werden ze opgevangen door adoptieouders die de kindjes, van wie ze dachten dat de ouders overleden waren, een nieuwe thuis bezorgden.

Al vier ontvoeringen bewezen

Het federaal parket wil nu definitief uitsluitsel over de gevoerde adoptieprocedures via het intussen gesloten weeshuis. “Het gaat specifiek over alle geadopteerde Congolese kindjes sinds november 2013”, klinkt het. Zijn al die kinderen ontvoerd via een frauduleus systeem, geleid door de Belgisch-Congolese Julienne Mpemba (41) uit Namen? Het gerecht vreest van wel, nadat vorig jaar al schrijnende verhalen aan het licht kwamen.

In minstens vier gevallen bleek dat een Congolees kind bij Belgische adoptieouders zesduizend kilometer verder nog biologische ouders had. Zo kregen zeker drie meisjes – Samira, Zakiatu en Jaëlle – destijds andere namen en andere geboortedata. Terwijl hun biologische ouders allebei nog leven in Gemena, op 850 kilometer van Kinshasa. Ook de kleine Jacques werd meegelokt uit zijn geboortehuis, waarna vruchteloos naar een Belgisch adoptiegezin werd gezocht. Waar de jongen zich nu bevindt, weet niemand.

“Fixer” vrijgelaten

Het Belgisch onderzoek loopt al anderhalf jaar. Een rogatoire commissie trok vorig jaar naar Kinshasa, waar ze een inderhaast gesloten weeshuis aantroffen. De betrokkenen bleken getipt. Speurders namen ook interviews af van de échte ouders, die nog steeds niets liever wensen dan dat hun kinderen op een dag terugkeren.

Bij het federaal parket onthoudt men zich van verdere commentaar. Spilfiguur Julienne Mpemba, eerder al weken in de cel en officieel verdacht van mensenhandel met minderjarige slachtoffers, zegt in oude interviews dat ze ongeveer vijftig Congolese kindjes “een nieuwe toekomst in België bezorgde”. Geld­gewin? “Zeker niet.” Haar advocaat, Georges Balon-Perin, nam gisteren zijn telefoon niet op.

Mpebma’s “fixer”, Dieumerci ­Kitambo, kwam afgelopen weekend vrij in Kinshasa. Namens de organisatie Planète Junior overtuigde hij ouders om hun kind op “vakantiekamp” te sturen. De man heeft altijd zijn onschuld uitgeschreeuwd en zegt te goeder trouw te hebben gehandeld. Alles wijst er nu op dat hij zelf op een dwaalspoor werd gezet door Julienne Mpemba en haar entourage.

Kiezen is verliezen

Het gerecht heeft met het versturen van de aangetekende zendingen nu een opdeling gemaakt tussen echte adoptie en vermoedelijke ontvoering. Volgens onze informatie hebben bepaalde ouderparen al positief gereageerd om de vraag tot een DNA-staal. Anderen zouden dan weer weigerachtig staan tegen zo’n afname.

“Het is een vreselijke situatie”, zegt de Leuvense politicus Lorin Parys (N-VA), die de zaak al jaren op de voet volgt. “Die Belgische ouders hebben jarenlang geijverd om hun adoptie rond te krijgen. En dan blijkt alles in elkaar te stuiken. Je zit én met een juridische waarheid, maar vooral ook een biologische realiteit. Hoe moet je zoiets uitleggen aan die jonge kindjes? Om nog maar te zwijgen over de pijn die de échte ouders in Congo dagelijks moeten voelen. Zij stuurden hun zoon of dochter voor een weekje op vakantiekamp en kregen hun kind nooit meer te zien.”

De kindjes van wie de identiteitsfraude werd aangetoond, verblijven nog steeds in ons land. Zij groeien tot nader order op in Belgische gezinnen. De adopties kunnen ongedaan gemaakt worden, maar een familierechter kan ook beslissen dat het in ieders belang is dat het kind bij de adoptieouders blijft.