Zijn eerste podiumplek bij de profs is een feit: Evenepoel knap derde in individuele tijdrit in Ronde van San Juan

Op het menu vandaag in San Juan: een biljartvlakke chrono van twaalf kilometer, zes kilometer heen, zes terug op de Calle Mendoza in Pocito. “Benieuwd wat ik waard ben”, klonk het vooraf bij Remco Evenepoel. Dat was ook de wielerwereld. Heel wat ogen waren gericht op de Belgische, Europese en wereldkampioen tijdrijden bij de junioren. Toen ploegmaat Iljo Keisse over de streep kwam in 14.53, rekende vader Patrick op het Schepdaalse thuisfront vakkundig voor waar zijn zoon theoretisch moest kunnen uitkomen. “Volgens mij kan hij vijftig seconden sneller dan Iljo.” Het werd warempel één volle minuut. 

Met 13.53 zette onze 19-jarige landgenoot (voor de techneuten onder ons: met een krachtig verzet van 56x11, red.) de op dat moment beste chrono neer. Vier tellen sneller dan Felix Großschartner en Winner Anacona. Evenepoel droomde heel even van de overwinning. Tot… Valerio Conti acht tienden — hoe miniem kan een verschil zijn — onder zijn tijd dook. En ploegmaat Julian Alaphilippe nog een fractie later verpletterend uithaalde: liefst twaalf seconden sneller. Evenepoel klom wel op naar plaats vier in het klassement en behield zijn groene trui als beste jongere.

“Mijn eerste tijdrit bij de profs, met een gewone fiets dan nog. En meteen ook mijn eerste podium. Een superieure prestatie”, vond Evenepoel. “Ik hoopte op de top tien, maar derde? Neen, dat had ik nooit durven dromen.” De jonge Brusselaar ging iets te snel van start, vond hij. “In de eerste drie, vier kilometer kwam ik constant boven de 500 watt uit. Met de wind op kop heb ik dat moeten bekopen. Ik blies me op in dat eerste deel.” Toch klokte Evenepoel aan het keerpunt de op dat moment snelste tussentijd. “In de bocht voelde ik echter het zuur in mijn benen sluipen. In de laatste anderhalve kilometer verloor ik nog veel terrein. Julian reed ruim twintig seconden sneller.”

Foutje dus. “Anders was ik misschien tweede geweest. Maar hey, ik ben hier om te leren. Ik denk dat het, met het oog op de toekomst, alleen maar goed is dat ik een fout heb gemaakt. Dit neem ik mee naar mijn volgende tijdritten. Het was een wijze les.” Voor de rest geen geweeklaag bij Evenepoel. “Mocht ik nu nipt hebben verloren, met pakweg acht tienden verschil, zou ik heel boos zijn geweest op mezelf. Nu kan ik alleen maar supertevreden zijn. Met mijn eigen prestatie — ik heb het dan fysiek moeten afleggen, mentaal geeft dit me een enorme boost — en met de zege en leiderstrui van Julian. We gaan er nu alles aan doen om die te verdedigen. Het kan een schitterende week worden voor ons team. Op basis van het klassement lijk ik een beetje schaduwkopman, maar in sé telt dat niet. Er is er maar één belangrijk nu en dat is Alaphilippe.” 

Op de vraag of het op zijn negentiende per definitie te vroeg was om zelf te winnen, volgde dé quote van de avond. “Te vroeg is het nooit, het kan alleen maar te laat zijn. (knipoog) Neen, in alle ernst: ik praat daar op dit moment niet over. Ik probeer er gewoon het maximum uit te halen. Hier en straks ook in de UAE Tour. Bergop zo lang mogelijk meegaan met de besten (vrijdag op Alto Colorado, red.) en zien waar ik ergens strand: dat is het doel.”