Tsjetsjeen die Mikey Peeters (19) doodstak: getrouwd en kindje gekregen, “te bang” om terug te keren

Een beetje moeilijk te been, en niet de man van grote woorden. Maar wát Zelimkhan Betelguiriev (57) kwam vertellen, was er niet naast. De vader beschreef eerst hoe hij tijdens de oorlog in Tsjetsjenië met zijn gezin naar België is verhuisd. Maar al snel viel de familie Betelguiriev uit elkaar. “Suleyman was een jaar of tien. Hij en de andere kinderen bleven bij hun moeder. De opvoeding gebeurde vooral door haar.” Zoon Suleyman (25) was niet de makkelijkste, weet hij nog wel. “Hij was een heel koppige jongen. Als er een vechtpartij was, kon hij niet stoppen.”

Voorzitter Willem De Pauw: “Wanneer hoorde u wat hij gedaan had in ­Brugge?”

Vader Betelguiriev: “Hij is diezelfde ochtend meteen naar mij gekomen. Ik lag nog te slapen. Plots stond hij daar. “Ik heb een vechtpartij gehad”, zei hij. “Ik zit in de problemen.” Hij heeft me toen ook gezegd dat hij ­onschuldig was en dat hij wilde vluchten. Maar niét wat hij gedaan had.”

Voorzitter: “En daarop heeft u hem de dag zelf nog naar Oekraïne gevoerd. Als je twintig uur in de wagen zit, praat je toch over iets?”

Vader Betelguiriev: “Hij lag achterin te slapen. Ik probeerde wel meer te weten te komen, maar hij weigerde mij te antwoorden. Hij zei enkel dat de mens met wie hij gevochten had, hem wilde pakken. Ik geloofde hem.”

Voorzitter: “Weet u eigenlijk wel waar uw zoon van beschuldigd wordt? Ik zal het eens zeggen: Hij heeft een compleet weerloos iemand zés messteken in zijn rug gegeven.”

Vader Betelguiriev: “Hoeveel messteken weet ik niet. Maar ja, ik heb het gehoord, ja. Eigenlijk is mijn zoon van plan om hier te komen om zichzelf aan te geven. Maar hij zegt dat hij te bang is.”

Voorzitter: “Ik hoop dat u begrijpt dat het een bittere pil is om te slikken dat Suleyman met hulp van u naar Tsjetsjenië werd gevoerd, zodanig dat we niet aan hem kunnen.” (Rusland levert geen onder­danen uit, nvdr.)

De vader knikte, maar zei niets. Tot een jurylid hem op de man af vroeg af of hij tijdens de vlucht richting Tsjetsjenië door zijn zoon werd bedreigd. Zelimkhan zucht: “Ik wil mijn eigen zoon niet beschuldigen, maar ja, ik was wel bang van hem.”

Appartement in Grozny

Vanaf dan werd het pijnlijk ongemakkelijk. Procureur-generaal Serge Malefason wilde van de vader weten of hij weet wáár Suleyman in Tsjetsjenië uithangt en wannéér hij hem voor het laatst zag. “Ik wil niet liegen, maar een maand geleden ongeveer. Toen ben ik daar op bezoek gegaan bij mijn vader, en is Suleyman langsgekomen. ­Uiteraard hebben wij gezegd dat hij moest meekomen. Maar hij wilde niet.”

Schoorvoetend moest de vader toegeven dat zijn zoon op een appartement in Grozny woont. Hij schreef het adres zelfs op een papiertje en gaf dat aan de voorzitter. Het startschot om een nieuwe zoektocht naar de voortvluchtige dader te starten. Maar vooral ook het sein voor Jef Vermassen om met zelf ver­zamelde informatie over het “rijkeluisleventje” van Suleyman Betelguiriev voor de dag te komen. Opeens zwaaide de strafpleiter met allerlei foto’s waaruit blijkt dat de jonge ­dader twee jaar geleden in Tsjetsjenië is getrouwd. “Dat klopt”, gaf de vader toe. “Hij heeft er een vrouw en ze ­hebben ook een kindje – een zoontje – gekregen.”

Vermassen: “Is zijn vrouw niet de dochter van een hoge magistraat daar? En werkt hij niet in het mooiste, chicste hotel van de stad?

Vader Betelguiriev: “Ik denk het niet, neen. Maar in dat hotel heeft hij wel ­gewerkt, ja.”

Vader Zelimkhan stond er nog op om zich tot de ouders van Mikey Peeters te richten. “Ik wil me in zijn plaats verontschuldigen bij de familie van het slachtoffer.” De vader van Mikey veerde recht. “Hij heeft altijd zijn zoon geholpen om te vluchten. Dat hij zijn woorden maar snel inslikt.” Met zijn hoofd naar beneden slofte vader Betelguiriev de zaal uit. Hij werd opgewacht door enkele speurders, om in hun kantoor nog eens uitgebreid op papier te zetten waar zijn zoon de laatste jaren ­allemaal precies uithing.